در اوایل قرن بیستم حیواناتی مانند قاطر و شیببر که والدین آن‌ها از گونه‌های متفاوتی بودند، به‌عنوان اتفاقات بیولوژیکی در نظر گرفته شدند. اما محققان در دهه‌های بعد توالی‌یابی ژنتیکی این حیوانات را انجام دادند و به این نتیجه رسیدند که هیبریداسیون اتفاقی نیست و نقشی حیاتی در تکامل گونه‌ها دارد.
به گزارش فرادید، هیبریداسیون معمولا به ندرت در طبیعت رخ می‌دهد و محققان بر این عقیده اند که این عمل در طول قرن‌های اخیر برای به دست آوردن بهترین ویژگی دو حیوان در فرزند آن‌ها انجام می‌شود. اما گروهی از کارشناسان در دهه‌های اخیر با هیبریداسیون مخالفت کردند و بر این عقیده بودند که این عمل بر حیات وحش اثر مضری دارد.
اما در طول سال‌های اخیر برخی دانشمندان با بررسی هیبریداسیون به این نتیجه رسیدند که ترکیب شدند گونه‌های جانوری نزدیک به هم نه تنها ضرری ندارد، بلکه به دوام ژنی و تکامل گونه‌ها کمک می‌کند.
با این حال، ما در این گزارش ۷ حیوان عجیبی که با هیبریداسیون متولد شده اند را معرفی خواهیم کرد.
شیرببر‌ها یا همان شیببرها، ترکیبی از شیر نر و ببر ماده هستند و در حال حاضر بزرگترین گربه سانان زنده زمین به شمار می‌روند. به عقیده دانشمندان، اندازه بزرگ آن‌ها نیز ممکن است نتیجه ژن‌هایی باشد که به طور کامل در والدین شان عمل نمی‌کند، اما زمانی که دو گونه مختلف جفت می‌شوند، ژن‌ها در فرزندشان بروز پیدا می‌کند و منجر به بزرگ‌تر شدن آن‌ها می‌شود.
طول برخی از شیببر‌های ماده می‌تواند به ۱۰ فوت (سه متر و ۴ سانتی متر) و وزن آن‌ها به بیش از ۷۰۰ پوند (۳۱۷ کیلوگرم) برسد. از آنجایی که شیر‌ها و ببر‌ها در حیات وحش زیستگاه‌های مختلفی را اشغال می‌کنند، شیببرها به طور طبیعی زیستگاهی ندارند. موضوعی که حیات آن‌ها را به خطر می‌اندازد.
البته باید توجه داشته باشید شیببرها از ببشیر‌ها متمایز هستند و والدین ببشیر‌ها را شیر ماده و ببر نر تشکیل می‌دهند.
زبرویید حاصل تلاقی گورخر و اسب است و برای دریافت بهترین ژن‌ها از هر دو گونه پرورش داده می‌شود. به عقیده محققان، گورخر‌ها نسبت به اسب‌ها کمتر مستعد ابتلا به بیماری هستند. از آن سو اسب‌های اهلی آسان‌تر تربیت می‌شوند. آن‌ها همچنین نمونه جالبی از هیبرید‌های پرورش یافته‌ای هستند که تعداد کروموزوم شان کاملاً متفاوت است. به عنوان مثال، اسب‌ها ۶۴ کروموزوم و گورخر‌ها بین ۳۲ تا ۴۶ کروموزوم دارند.
این نوع خرس که فرزندان خرس گریزلی و خرس قطبی هستند، برخلاف بسیاری از حیوانات دورگه دیگر شناخته شده‌تر هستند. به این دلیل که این خرس‌ها به طور طبیعی در طبیعت وجود دارند. اولین مورد گزارش شده از این خرس نیز مربوط به یک فقره تیر انداز در کاندا است که در سال ۲۰۰۶ به ثبت رسید.
این احتمال وجود دارد که تغییرات آب و هوایی که تأثیر عمیقی در قطب شمال داشته است، باعث تغییر زیستگاه خرس‌های قطبی شده و منجر به جفت گیری این خرس‌ها با خرس گریزلی شده است.
هولفین حاصل تلاقی بین یک نهنگ قاتل و یک دلفین بینی بطری اقیانوس اطلس، هولفین‌ها گونه ترکیبی در اسارت هستند که البته ممکن است در طبیعت نیز وجود داشته باشند. اولین هولفین، از یک مادر دلفین بینی بطری و یک پدر نهنگ قاتل، در سال ۱۹۸۵ متولد شد.. در سال ۲۰۰۵ نیز هولفین، بچه‌ای به دنیا آورد که سه چهارم دلفین و یک چهارم قاتل است. هر دو هولفین در حال حاضر در پارک Sea Life در هاوایی در اسارت هستند. اندازه، رنگ و شکل هولفین ترکیبی از گونه مادر است. باز نظر تعداد دندان نیز یک یک دلفین بینی بطری ۸۸ دندان، یک نهنگ قاتل ۴۴ دندان و یک هولفین ۶۶ دندان دارد.
گربه ساوانا نامی است که به فرزندان یک گربه اهلی و یک سروال آفریقایی، اطلاق می‌شود. پس از اولین تولید مثل، گربه‌های ترکیبی متولد شده، دوباره پرورش داده می‌شوند تا گونه تازه اهلی شود. گربه‌های ساوانا خلق و خوی مختلفی دارند، اما به شکل معمول آن‌ها دوستانه و اجتماعی هستند و گاهی خجالتی و گوشه گیر رفتار می‌کنند.
طبق گزارش ها، گربه‌های ساوانا قادر هستند تا ارتفاع هشت پا (۲ متر و ۴۳ سانتی متر) بپرند. در سال ۲۰۰۱، انجمن بین المللی گربه، ساوانا را به عنوان یک نژاد ثبت شده جدید پذیرفت.
کاما ترکیبی از دو حیوان از جهان‌های مختلف است. در واقع این گونه جدید، حاصل ترکیب شتر از آسیا و لاما از آمریکای جنوبی است. این دو گونه تفاوت‌های زیادی با هم دارند. اما به هر حال شتر و لاما هر دو از اجداد مشترکی که در آمریکای شمالی در دوره پالئوژن تکامل یافتند، به وجود آمدند.
پرورش گونه جدید از والدین شتر و لاما از طریق لقاح مصنوعی بیشترین موفقیت را در مورد لاما‌های ماده و شتر‌های نر داشته است. هدف این پروژه نیز تولد حیوانی با اندازه و قدرت شتر و خلق و خوی لاما بود. کاما‌ها که کوهان شتر را ندارند از شتر کوچک تر، اما از لاما بزرگ‌تر و قوی‌تر هستند.
بیفالو‌ها فرزندان گاو‌های اهلی و گاومیش کوهان دار آمریکایی هستند. البته گونه‌های ترکیبی بین گاو‌های اهلی و گاومیش کوهان دار اروپایی (زوبرون) و غژگاو (یاک ها) نیز وجود دارد. بیفالو که در دهه ۱۹۷۰ در کالیفرنیا متولد شد، با هدف بهبود تولید گوشت گاو پا به هستی گذاشت. در مورد ترکیب ژنی بیفالو نیز گفته می‌شود که این حیوان سه هشتم گاومیش کوهان دار و پنج هشتم گاو اهلی است و به عنوان یک نژاد آمریکایی USDA شناخته می‌شود.