این مطالعه از این ایده حمایت می‌کند که اجزای موجود در خون انسان می‌توانند تشکیل سلول‌های مغزی جدید را تعدیل کنند، فرآیندی که نوروژنز نامیده می‌شود. نوروژنز در بخش مهمی از مغز به نام هیپوکامپ رخ می‌دهد که در یادگیری و حافظه نقش دارد.
در حالی که بیماری آلزایمر بر تشکیل سلول‌های مغزی جدید در هیپوکامپ در مراحل اولیه بیماری تأثیر می‌گذارد، مطالعات قبلی تنها قادر به مطالعه نوروژنز در مراحل بعدی آن از طریق کالبد شکافی بودند.
برای درک تغییرات اولیه، محققان کالج کینگ لندن طی چندین سال نمونه‌های خونی را از ۵۶ فرد مبتلا به اختلال شناختی خفیف جمع‌آوری کردند، وضعیتی که حافظه یا توانایی شناختی فرد شروع به تحلیل می‌کند. در حالی که همه افرادی که اختلال شناختی خفیف را تجربه می‌کنند به بیماری آلزایمر مبتلا نمی‌شوند، افرادی که این اختلال را دارند با سرعت بسیار بالاتری نسبت به جمعیت عمومی، مبتلا به آلزایمر تشخیص داده می‌شوند. از ۵۶ شرکت کننده در این مطالعه، ۳۶ نفر به بیماری آلزایمر مبتلا شدند.
دکتر «الکساندرا ماروسزاک»، یکی از نویسندگان این مطالعه، توضیح می‌دهد: «در مطالعه خود، سلول‌های مغز را با خون گرفته شده از افراد مبتلا به اختلال شناختی خفیف درمان کردیم و بررسی کردیم که چگونه این سلول‌ها در پاسخ به خون با پیشرفت بیماری آلزایمر تغییر می‌کنند.»
در مطالعه چگونگی تأثیر خون بر سلول‌های مغز، محققان چندین کشف کلیدی انجام دادند. نمونه‌های خونی که طی سال‌ها از شرکت‌کنندگانی که متعاقباً بدتر شدند و به بیماری آلزایمر مبتلا شدند جمع‌آوری شد، باعث کاهش رشد و تقسیم سلولی و افزایش مرگ سلولی آپوپتوز شد (فرآیندی که طی آن سلول‌ها برای مرگ برنامه‌ریزی می‌شوند). با این حال، محققان خاطرنشان کردند که این نمونه‌ها تبدیل سلول‌های مغز نابالغ به نورون‌های هیپوکامپ را نیز افزایش می‌دهند.
در حالی که دلایل اصلی افزایش نوروژنز همچنان نامشخص است، اما نظریه محققان این است که ممکن است این یک مکانیسم جبران‌کننده اولیه برای تخریب عصبی باشد که توسط افراد مبتلا به بیماری آلزایمر تجربه می‌شود.
زمانی که محققان تنها از نمونه‌های خونی استفاده کردند که خیلی قبل‌تر از زمانی که شرکت‌کنندگان مبتلا به بیماری آلزایمر تشخیص داده شوند، جمع‌آوری شده بود، متوجه شدند که تغییرات در نوروژنز ۳.۵ سال قبل از تشخیص بالینی رخ داده است.
به گفته محققان: یافته‌های ما بسیار مهم هستند و به طور بالقوه به ما امکان می‌دهند شروع زودهنگام آلزایمر را به روشی غیر تهاجمی پیش بینی کنیم. این می‌تواند مکمل سایر نشانگر‌های زیستی مبتنی بر خون باشد که منعکس کننده علائم آلزایمر مانند تجمع آمیلوئید و تاو است.