شبیهْ شدن به اولین تجربه از بداهه‌ترین اشکال، شبیهْ دیدن. دیدن دنیای بسیار دور، خیلی نزدیک، زیر پای خودم، تقلیدِ دیدنِ کهکشان، اجبارِ ذهن به شباهت، به همان تجربه‌های اولیه از دیدن غیرقابل پیش‌بینی‌ترین اشکال و بی‌نهایت رنگ‌ها. تصاویری که مدت‌هاست روی زمین و خیابان پنهان شده و برای ظهور نیاز به آب دارد؛ مانند نگاتیو و محلول ظهور. نام مجموعه برگرفته از نام آلبوم گروه موسیقی Pink Floyd، «نیمه تاریک ماه» است، به خاطر آخرین عکس مجموعه که برایم یادآور کاور آلبوم این گروه بود؛ معنایی که نشان از همان دنیای دور است، «نیمه دیگر کهکشان».