روزنامه جوان نوشت: همین که در مترو مقابل چهل، پنجاه پله رو به بالا قرار گرفتم مشکلات ریز و درشت پایتخت را مرور کردم.
به نظرم ریزش همین از کار افتادن‌های پی در پی پله برقی ایستگاه‌های مترو و پل هوایی‌ها است و درشت‌هایش آلودگی هوا، ترافیک، کمبود واگن‌های مترو، بافت‌های فرسوده و حمل و نقل عمومی فرسوده، اما چاره‌ای نبود، باید این پله‌ها را بالا می‌رفتم. صد‌ها و بلکه هزاران نفر مجبور بودند در مدتی که پله برقی خراب است، آن مسیر سخت را طی کنند تا به مقصد برسند. یکی جوان بود و چابک، دیگری میانسال و برخی هم پیر و از پا افتاده‌بودند و توان رفتن این اندازه پله را نداشتند. هرکسی زیر لب چیزی می‌گفت. برخی هم بلند بلند مسئولان و مدیران را دعا می‌کردند!
اما واقعاً توقع زیادی است که مشکلات ریز پایتخت مدیریت شوند و باری از دوش مردم برداشته شود؟ خاطرم است روز‌هایی که قرار بود شهردار جدید تهران انتخاب شود، موجی از القاب برای جناب آقای زاکانی به راه افتاده‌بود؛ القابی که همچنان هم به کار برده می‌شوند. از تانک انقلاب بگیر تا مدیر فسادستیز و انقلابی از جمله القابی بودند که در توصیف شخصیت وی به کار برده می‌شد. دل خیلی‌ها خوش بود که با آمدن علیرضا زاکانی آن رفیق انتخاباتی رئیس دولت سیزدهم، بسیاری از مشکلات کلانشهر تهران در اولویت دولت قرار می‌گیرند و یکی پس از دیگری حل می‌شوند. علاوه بر این در مقایسه وی با رقیبش برای کسب سکان شهرداری تهران به باور بسیاری توان مدیریتی، جسارت و در یک کلام عرضه علیرضا زاکانی بر مازیار حسینی می‌چربید.
اکنون که بیش از یکسال از مدیریت شهردار جدید و تیم تازه نفس وی در پایتخت می‌گذرد، مروری اجمالی بر مسائل کلانشهر تهران نشان می‌دهد همچنان مشکلات ریز و درشت خودنمایی می‌کند. اگر چه قدم‌هایی در راستای حل آن‌ها برداشته شده، اما کافی نبوده‌است. در روز‌هایی که توقع این است، نتیجه حضور علیرضا زاکانی به عنوان شهردار پایتخت در جلسات هیئت دولت حل مشکلات باشد، اما انگار قرار گرفتن در جو مسئولان دولت، شهردار را هوایی مسائل کشوری کرده‌است. شهردار تهران که وظایف و مسئولیت‌هایش مشخص است روزی به مردم پیشنهاد می‌کند دلار نخرند، روزی دیگر با این گمان که مسئولیتی در دولت دارد، به عنوان سخنگو با دانشجویان درباره اغتشاش‌های اخیر گپ و گفت می‌کند و روزی هم به رفسنجان می‌رود و به مناسبت سالگرد شهادت حاج قاسم سخنرانی می‌کند!
غافل از اینکه پایتخت‌نشینان با مشکلات ریز و درشت دست و پنجه نرم می‌کنند، اما وقتی از مشکلات می‌گوییم همه مقصر هستند جز شهرداری! از آلودگی هوا بگوییم، می‌گویند شهرداری به تنها مسئول کیفیت هوای پایتخت نیست. از ترافیک زجرآور بگوییم، می‌گویند ریشه در سوءمدیریت‌های گذشته دارد و باز کردن این گره به تنهایی از عهده شهرداری برنمی‌آید. از فرسودگی حمل و نقل عمومی می‌گوییم، نپرداختن سهم دولت از مترو و کافی نبودن اعتبارات برای نوسازی را بهانه می‌کنند.
اصلاً تمام این‌ها درست و ما جماعتی بهانه‌گیر، اما پله برقی را که دیگر می‌توانید گردن بگیرید آقای شهردار! کمترین توقع ما این است که مشکلات ریز پایتخت را درشت ببینید و برایشان فکر چاره‌ای کنید. علاوه بر این بد نیست به عنوان مدیر شهری روز‌هایی را با همراهی انصار و رسانه‌ها پا درشهر بگذارید و مشکلات ریز این کلانشهر را از نزدیک ببینید و درجریان سختی‌هایی که بر پایتخت‌نشینان می‌گذرد، قرار بگیرید. ان‌شاءالله که این نقد را دلسوزانه بپذیرید و در ادامه مسیر صرفاً مشغول وظایف و مسئولیت‌های مربوطه باشید.