از هر سوی امین آباد که به ارتفاعات این محدوده نگاه کنید، برجی گلی از دور در تیررس نگاهتان قرار می‌گیرد. برجی که تنها راه رسیدن به آن طی کردن پله‌های بسیار از دامنه کوه طبرک تا قله آن است.
به گزارش همشهری آنلاین، این بنای قدیمی که به برج نقاره‌خانه معروف است هم محلی برای دیده‌بانانی و حفاظت از ری قدیم بوده و هم نقاره زنی به وقت فوت اشخاص معروف.
این برج چندان بلند نیست و به استوانه ۸ ضلعی شباهت دارد که اضلاع آن را دیوارچین‌هایی برابر و منظم تشکیل می‌دهد. بین اضلاع و ستون‌های برج به شکل محراب ساخته شده و سنگ‌های کوچک و بزرگ صیقلی فضای محراب‌ها را پر کرده‌اند. داخل برج وسیع و بزرگ نیست و از دریچه کوتاهی که در پایین برج قرار گرفته می‌توان وارد دالان آن شد.
داخل برج حفره بزرگی وجود دارد که با تیشه و بیل و کلنگ کاوشگران و قاچاقچیان آثار باستانی ایجاد شده است. در بعضی از کتاب‌های تاریخی، سازنده برج نقاره‌خانه را فردی به نام «بزرگ امید» یا «بورزجمید» نوشته اند که پیرو آیین زرتشتی بوده است. او حدود هزار سال قبل برج نقاره‌خانه را بر بلندای کوه طبرک ساخت تا پس از مرگ، جسدش را به عنوان غذای پرندگان بر فراز این برج قرار دهند. عده‌ای از مورخان هم برج نقاره‌خانه را مقبره سلطنتی زرتشتیان می‌دانند. بقایای اجسادی که در حفاری‌های برج نقاره‌خانه به دست آمده این نکته تاریخی را تا حدودی اثبات می‌کند