بقایای ۹ نفر که ظاهراً توسط کفتار‌ها در غاری پنهان شده بودند، تنها نمونه‌ای از یافته‌های اخیر است که جزئیات جدیدی از زندگی نئاندرتال‌ها را نشان می‌دهد.
به گزارش خبرآنلاین، تا حدود ۴۰۰۰۰ سال پیش، انسان خردمند این سیاره را با نزدیک‌ترین خویشاوندان شناخته شده ما، نئاندرتال ها، به اشتراک می‌گذاشت. این انسان‌ها، کوتاه‌تر و جثه بزرگتری از انسان‌های امروزی داشتند و در مناطقی از اروپای غربی تا آسیای مرکزی زندگی می‌کردند، و یافته‌های باستان‌شناسی نشان می‌دهد که نئاندرتال‌ها به‌طور قابل‌توجهی مدبر بوده‌اند. آن‌ها ابزار سنگی می‌ساختند، حیوانات بزرگ را شکار می‌کردند، از آتش استفاده می‌کردند، لباس می‌پوشیدند و برخی رفتار‌های نمادین انجام می‌دادند، حتی احتمالاً مردگان خود را دفن می‌کردند.
علی‌رغم این قابلیت‌ها، نئاندرتال‌ها به دنبال مهاجرت گسترده انسان‌های خردمند به اروپا به سرعت کاهش یافتند. دانشمندان هنوز در مورد اینکه رقابت با گونه‌های ما یا تغییر محیط‌ها علت اصلی انقراض بوده است بحث می‌کنند، اما سرنخ‌هایی از مکان‌های نئاندرتال می‌تواند به پاسخ به این سؤال و بسیاری دیگر از اقوام انسان باستانی ما کمک کند.
جورجیو مانزی، انسان شناس، جمجمه‌های نئاندرتال "Saccopastore ۱" و "۲" را در Museo di Antropologia G. Sergi della Sapienza در رم بررسی می‌کند. در حفاری که در آن جمجمه‌ها پیدا شد ابزار‌های سنگی نیز کشف شد
به عنوان مثال، در ایتالیا، جزئیات جدیدی از زندگی نئاندرتال‌ها در غارها، پناهگاه‌ها و اردوگاه‌های موقتی که آن‌ها استفاده می‌کردند کشف می‌شود. در غار گواتاری، در نزدیکی شهر ساحلی سان فلیس سیرسئو در جنوب رم، بقایای نئاندرتال که احتمالاً توسط کفتار‌های خالدار جمع آوری شده بود، اخیرا کشف شده است. کفتار‌ها به احتکار استخوان‌ها در لانه‌های خود معروف هستند، و این مجموعه باستانی شامل هفت مرد نئاندرتال، یک زن و یک پسر جوان بود، که محققان را به این نتیجه رساند که یک جامعه نئاندرتال می‌توانسته است زمانی در این منطقه زندگی کرده باشد.
دماغه Monte Circeo پر از غار‌های ساحلی است، مانند Fossellone (ورودی در عکس دیده می‌شود)، Breuil و Guattari، جایی که کاوش‌ها یافته‌های نئاندرتال را کشف کرده اند. بین ۱۰۰۰۰۰ تا ۵۰۰۰۰ سال پیش، Circeo توسط دشت‌ها احاطه شده بود
این منطقه از ایتالیا، کوهستانی و سرشار از غار‌های آهکی، برای پناه دادن به جمعیت اجدادی انسان مناسب بود. غارها ممکن است به عنوان پناهگاهی برای بازدید مجدد توسط عشایر دائمی عمل کرده و طعمه‌ها را با توجه به تغییر فصول دنبال کنند.
در گذشته، محققان به استخوان‌های نئاندرتال و قطعات ابزار یا سلاح‌ها برای کسب اطلاعات در مورد این خویشاوندان باستانی انسان تکیه می‌کردند. با این حال، امروزه کارشناسان ابزار‌های پیچیده‌ای برای جستجوی خانه‌های نئاندرتال‌ها برای یافتن اطلاعات فراوانی در مورد زندگی آن‌ها دارند، حتی زمانی که بقایای فسیلی ساکنان آن وجود ندارد.
سمت چپ: بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۲، حفاری‌ها در غار گواتاری در سیرسئو، بقایای ۹ نفر را نشان داد که قدمت آن‌ها به دوره‌ای بین ۱۰۰۰۰۰ تا ۵۷۰۰۰ سال پیش بازمی‌گردد. سمت راست: جمجمه و استخوان‌های فسیلی انسان آلتامورا هنوز در جایی قرار دارند که تقریباً سی سال پیش در سنگ و لایه‌ای از کلسیت در غار لامالونگا، در نزدیکی شهر آلتامورا در جنوب ایتالیا، کشف شدند. بقایایی که قدمت آن به ۱۳۰۰۰۰ سال یا بیشتر باز می‌گردد
با پیشرفت تکنولوژی، مطالعه غار‌هایی که نئاندرتال‌ها در آن زندگی می‌کردند به چیزی شبیه ورود به یک خانه متروکه پر از آثار گذشته تبدیل شده است. برخی از قابل توجه‌ترین اکتشافات در سال‌های اخیر از جزئیات نادیده گرفته شده بقایای نئاندرتال ناشی می‌شود. خاکستر اجاق گاز استفاده از آتش را نشان می‌دهد، استخوان‌های حیوانات دور ریخته شده نشانه‌هایی از تکنیک‌های قصابی را حفظ می‌کند، و شکل تکه‌های سنگ به پیچیدگی تولید ابزار نئاندرتال اشاره دارد. رنگدانه‌های دارای قدمت شیمیایی حتی نشان می‌دهند که نئاندرتال‌ها نقاشی‌های غار را می‌ساختند.
اسرار زیادی در مورد نئاندرتال‌ها باقی مانده است، مانند اینکه چقدر آن‌ها درگیر رفتار‌های نمادین بودند و دقیقاً چه چیزی منجر به مرگ آن‌ها شد. اما با اکتشافات علمی جدید که جزئیات خارق‌العاده‌ای از زندگی نئاندرتال‌ها را فاش می‌کند، ما بیش از هر زمان دیگری درباره اقوام نزدیک انسانی خود می‌آموزیم.
حفاری‌ها در Cala dei Santi در ساحل غربی ایتالیا توسط ایوان مارتینی و وینچنزو اسپانیولو از دانشگاه سیئنا انجام شد. این مکان بین ۵۰۰۰۰ تا ۴۰۰۰۰ سال پیش توسط نئاندرتال‌ها اشغال شده بود