پس از بیش از ۲۰۰ سال نمایش عمومی، اسکلت ۷ فوتی و ۷ اینچی (۲.۳۱ متری) غول ایرلندی چارلز برن از موزه هانتریان لندن خارج می‌شود.
به گزارش خبرآنلاین، برن تومور خوش خیم غده هیپوفیز تشخیص داده نشده‌ای داشت که باعث فراوانی هورمون رشد و غول پیکر شدن بدن می‌شد.
به نمایش گذاشتن اسکلت او همیشه بحث برانگیز بوده است - به ویژه به این دلیل که خود مرد از چنین سرنوشتی وحشت داشت و نشان می‌داد که می‌خواهد در دریا دفن شود - تا بقایای خود را به خوبی از دسترس متصدی بدنام عجایب پزشکی، جان، دور کند.
با این حال، دفن دریایی اتفاق نخواهد افتاد، زیرا کالج سلطنتی جراحان که موزه هانتریان را اداره می‌کند، می‌گوید که برای پروژه‌های تحقیقاتی واقعی به اسکلت آویزان خواهد شد. موزه در حال حاضر به دلیل بازسازی گسترده بسته است و در ماه مارس بازگشایی می‌شود.
در طول دوره تعطیلی موزه، هیئت امنای مجموعه شکارچی در مورد حساسیت‌ها و دیدگاه‌های متفاوت پیرامون نمایش و نگهداری اسکلت چارلز برن بحث کرد.
اعضای معتمد موافقت کردند که اسکلت چارلز برن در موزه هانتریان به نمایش گذاشته نخواهد شد، اما همچنان برای تحقیقات پزشکی با حسن نیت در مورد وضعیت آکرومگالی هیپوفیز و غول‌پیکری در دسترس خواهد بود.
داستان برن پر از درام و علاقه است. او در سال ۱۷۶۱ با نام چارلز اوبراین در مید آلستر ایرلند شمالی به دنیا آمد. پس از ورود به لندن در سن ۲۱ سالگی، او به سرعت به یکی از بزرگترین سلبریتی‌های روز تبدیل شد و جمعیت را سرگرم کرد و در روزنامه‌ها ظاهر شد.
با این حال، در سن ۲۲ سالگی، سلامتی او به سرعت رو به وخامت گذاشت. او در سال ۱۷۸۳ درگذشت و مایل بود که جسدش توسط آناتومیست‌ها - به ویژه توسط جراح جان هانتر - گرفته نشود. هانتر به دلیل جمع‌آوری نمونه‌های غیرمعمول برای نمایش مشهور بود و قبلاً به آن نزدیک شده بود و توسط برن رد شده بود.
اگرچه براین به دوستانش پول داده بود تا بقایای او را در تابوت سربی بگذارند و در اقیانوس دفن کنند، هانتر ترتیبی داد که جسد را ربوده و سنگ‌های سنگین را جایگزین کنند و چهار سال بعد در موزه خود هانتر به نمایش گذاشتند. در سال ۱۷۹۹ توسط کالج سلطنتی جراحان خریداری شد.
این داستان ربودن بدن باعث شده است که درخواست‌های مکرر برای حذف اسکلت از نمایش داده شود، هم به دلایل قانونی و هم اخلاقی - و مطمئناً چیزی نیست که امروز بتوانید آن را تحمل کنید.
از جمله کسانی که در سال‌های اخیر خواهان بازنگری بودند، لن دوال، استاد اخلاق پزشکی در دانشگاه لندن، و توماس موینزر، وکیل در دانشگاه آبردین بودند.
دویال و ماینزر در مقاله‌ای در سال ۲۰۱۱ در BMJ نوشتند: "آنچه انجام شده است را نمی‌توان لغو کرد، اما می‌توان آن را از نظر اخلاقی اصلاح کرد. مطمئناً زمان آن است که به یاد و شهرت برن احترام بگذاریم: روایت زندگی او، از جمله شرایط پیرامون مرگ او. "
در حالی که موزه و صاحبان آن دقیقاً آنچه را که برن در ابتدا آرزو داشت انجام نمی‌دهند، آن‌ها حداقل اسکلت را از نمایش عمومی حذف می‌کنند و از این پس فقط محققان پزشکی قادر به مشاهده آن خواهند بود.