در روزگاری که تهران از تاراج دشمنان در امان نبود، «ملاعباس بیات ایروانی» ملقب به «میرزا آغاسی» که صاحب زمین‌ها و بازارچه عباس‌آباد بود، دستور داد حصاری دور بازارش بسازند تا امنیت آن حفظ شود. برای این حصار هم دروازه‌ای ساخت که به «دروازه نو» مشهور شد.
به گزارش همشهری آنلاین؛ ورود و خروج به بازار عباس‌آباد فقط از این دروازه ممکن بود و ۳مناره فیروزه‌ای رنگ داشت. بعد‌ها این بازار هم اسم خود را از دروازه وام گرفت و هنوز هم به «بازار دروازه نو» معروف است.
«نصرالله حدادی» تهران‌شناس می‌گوید: «دروازه نو در دوره محمدشاه قاجار تأسیس شد و به‌همین دلیل دروازه محمدیه هم نام گرفت. این دروازه از دروازه‌های اصلی شهر نبود، چون داخل حصار تهران قرار داشت.»
او ادامه می‌دهد: «معروف است که وقتی گاو میرزا آغاسی از بازارچه رد می‌شد، آجیل‌های چیده شده در بیرون مغازه‌ها را می‌خورد.» این بازار در ضلع شمالی میدان محمدیه قرار دارد؛ همان میدانی که به «پاقاپوق» معروف بود و در آن مجرمان را اعدام می‌کردند. اکنون ساختمان‌های قدیمی و پاساژ‌های کشباف و مغازه‌های فروش نخ در این بازار خودنمایی می‌کند و کمتر کسی از دلایل نامگذاری‌اش خبر دارد.
«مسجد محمدیه» یکی از بنا‌های قدیمی این بازار است که سال۱۳۴۶ ساخته شده. قدیمی‌ها از پدران خود شنیده‌اند که اینجا خانه‌های مسکونی هم وجود داشت و آب روانی از وسط بازارچه عبور می‌کرد که از باغ‌شاه به این سمت از پایتخت جاری می‌شد و مردم نیز همان آب را مصرف می‌کردند. بالای باروی دروازه نو هم، کاشی‌هایی وجود داشت که نقش رستم و سهراب روی آن حک شده بود. این کاشیها اکنون در موزه ملی نگه‌داری می‌شود.