قطعا پخت غذا و آشپزخانه نخستین مواردی نیستند که در رابطه با یک زیردریایی نظامی در ذهن مخاطب شکل می گیرد! به عبارت دیگر همیشه قابلیت های دفاعی و تهاجمی این ابزار پیشرفته، جلب نظر می کند اما جالب است بدانید که آشپزخانه و پخت و پز از هر اژدر و یا رادار پیشرفته ای مهم تر است!
محدودیت فضا داخل زیردریایی و همچنین عدم دسترسی به اکسیژن و منابع آب شیرین از جمله مواردی هستند که مساله تهیه غذا را به یک چالش مهم در زیردریایی تبدیل می کنند.
در همین رابطه، زیردریایی های ارتش آمریکا دارای سامانه هایی هستند که می توانند به صورت نامحدود از آب شور اقیانوس برای تولید اکسیژن و آب شیرین استفاده کنند. یک آشپزخانه مجهز هم برای زیردریایی در نظر گرفته شده تا طی ماموریت های طولانی غذای مناسب با پخت تازه در دسترس خدمه باشد.
اما غذای خدمه یک زیردریایی چگونه چهار بار در روز تامین می شود؟ زیردریایی های نظامی به گونه ای طراحی شده اند تا از هر سانتیمتر فضا در آنها به خوبی استفاده شود.
فکر کردن درباره قرار دادن یک آشپزخانه بزرگ در زیردریایی می تواند به عنوان چالشی مهم در نظر گرفته شود. افزون بر این، شما نمی توانید در یک زیردریایی اجاق گاز را روشن کرده و روی شعله آتش شروع به سرخ کردن و پخت مواد غذایی کنید.
نیروی دریایی آمریکا بویژه در ماموریت های طولانی از زیردریایی هایی استفاده می کند که مجهز به آشپزخانه بزرگ با انواع مختلف شیر آب پرفشار، گریل و فضای کافی برای حرکت آزادانه آشپزها هستند. سالن غذاخوری نیز معمولا در همان محیط آشپزخانه جاتمایی می شود. اما ابزار موجود قابلیت جابجایی خلاقانه ای دارند که در زمان نیاز فضای کافی برای سایر اهداف مدنظر فرمانده زیردریایی مانند آموزش خدمه ایجاد شود.
در زیردریایی امکان استفاده از اجاق با شعله وجود ندارد و غذا با کمک برق آماده می شود. هر چیزی که به طور معمول در آشپزخانه نیازمند گاز طبیعی است در یک زیردریایی از برق استفاده می کند.
زیردریایی ها به طور معمول چهار آشپز دارند، اما با توجه به محدودیت فضا تنها دو نفر از آنها به طور همزمان برای تهیه وعده های غذایی روزانه با هم کار می کنند. شاید وظیفه بی دردسری در یک زیردریایی نظامی به نظر برسد، اما آشپزها زیر فشار دائمی هستند. غذا باید سر موقع حاضر باشد زیرا ارتش از یک برنامه دقیق پیروی می کند.