در پی ساخت متروی تسالونیکی، گنجینه‌های باستان‌شناسی بیشماری از گذشتۀ باستانی این شهر کشف شده است.
به گزارش فرادید، شهر تسالونیکی حدود سال ۳۱۵ پیش از میلاد توسط شاه کاساندر مقدونی تاسیس شد. او نام همسرش سالونیک یا تِسالونیکی که خواهر ناتنی اسکندر مقدونی بود را روی این شهر گذاشت. این شهر بندر اصلی نواحی مقدونیه و تراکیه در یونان امروزی بود. پس از سقوط پادشاهی مقدونیه در ۱۶۸ پیش از میلاد، نام این شهر توسط جمهوری روم به سالونیکا تغییر یافت و به یک مرکز تجاری مهم در جاده‌ی ایگناتیا تبدیل شد؛ یک جاده‌ی رومی که بیزانتیوم (قسطنطنیه) را به دراج وصل می‌کرد.
با تقسیم امپراتوری روم به یک حکومت چهار نفری توسط امپراتور دیوکلسین در سال ۲۹۳ پس از میلاد، تسالونیکی پایتخت قلمرویی به حاکمیت گالریوس ماکسیمیانوس سزار شد که ساختمان‌های عمومی و دولتی زیادی از جمله یک کاخ امپراتوری، یک میدان اسب‌دوانی جدید، یک طاق پیروزی و یک آرامگاه بزرگ را تاسیس کرد. از نخستین سال‌های امپراتوری بیزانتین، تسالونیکی پس از قسطنطنیه، دومین شهر در امپراتوری در نظر گرفته میشد که در اواسط قرن دوازدهم پس از میلاد تحت حاکمیت امپراتوران کُمنُن ۱۵۰۰۰۰ نفر جمعیت داشت.
حالا در جریان ساخت ایستگاه‌های ونیزلوس و ایاصوفیه در متروی جدید تسالونیکی که در محدوده‌ی مرکز تاریخی شهر واقع است، بیش از ۱۳۰ هزار گنجینه‌ی باستان‌شناسی از دوره‌های مختلف تاریخ تسالونیکی کشف شده است. مترو محور خیابان تاریخی اصلی را از میان تسالونیکی دنبال می‌کند. تیم حفاری در ایستگاه ونیزلوس یک دکومانوس (جاده شرق به غرب که یکی از بزرگراه‌های اصلی شهر بود)، همینطور یک خیابان رومی و بقایای معماریِ سازه‌های قرن پانزدهم تا هفدهم را کشف کرده است.
حفاری‌های ایستگاه ایاصوفیه، پی‌ریز‌ی‌های سازه‌های یونانی باستان و رومی را آشکار کرده است، سازه‌هایی از قبیل: نیمفئوم، یک میدان با سنگفرش مرمر، یک موزاییک بزرگ با الگو‌های هندسی، یک جاده سنگفرش‌شده با ردیفی از ستون‌ها، یک حمام با سیستم هایپوکاست (فضای کوتاه زیر کف اتاق که در زمستان هوای گرم در آن می‌دمیدند) و ردیفی از مغازه‌ها و کارگاه‌های دوره‌ی بیزانتین.
سال گذشته تعداد زیادی از باستانشناسان و علاقه‌مندان به تاریخ و فرهنگ باستانی در یونان با امضای نامه‌ای نسبت به خطر احداث مترو برای آثار تاریخی تسالونیکی هشدار دادند.