خبر پیوستن کریستیانو رونالدو به باشگاه عربستانی النصر همچنان یکی از سوژ‌ه‌های داغ دنیای ورزش است. درباره اینکه چرا چنین بازیکن باکیفیتی باید تصمیم بگیرد در سال‌های پایانی دوران فوتبالش به لیگ نه‌چندان معتبری مثل عربستان بیاید، حرف و حدیث زیاد است، ولی مشخصا آنچه درباره این انتقال ناگفته مانده یا کمتر درباره‌اش حرف زده شده، مربوط به نیت عربستانی‌هاست. بسیاری این خرید را به موارد سیاسی و برای فرار عربستان از اتهاماتی همچون نقض حقوق بشر می‌دانند، ولی واقعیت این است که عربستان چشم‌اندازی بلندمدت دارد که رونالدو یکی از چهره‌های سرشناس این چشم‌انداز است.
عربستان با تغییراتی که در ساختار سیاسی‌اش به وجود آورده، رفته‌رفته سعی در تعامل بیشتر با جوامع بین‌الملل دارد و از لحاظ سیاسی هم تغییرات قابل توجهی رقم زده است. این کشور از بعد اجتماعی هم تغییرات قابل محسوسی داشته که همگی می‌تواند برگرفته از چهره جدید این کشور باشد. با وجود این، شاید درست شبیه به کاری که قطر انجام داده است، عربستان هم برای معرفی چهره جدیدش نیاز به برگزاری یک تورنمنت مهم دارد. چیزی شبیه به میزبانی از جام جهانی و آوردن دوباره دومین رقابت‌های ورزشی حساس دنیا به خاورمیانه.
این یکی برگی از همان چشم‌انداز طولانی‌مدتی است که عربستانی‌ها در نظر دارند. ماجرا مربوط به خیز آن‌ها برای میزبانی از جام جهانی ۲۰۳۰ است که دوست دارند در همکاری با دو کشور دیگر یعنی مصر و یونان انجامش دهند. همین که عربستان حاضر شده مصر را کنار دست خودش نگه دارد، می‌تواند نشانه روشنی برای بروز تغییرات در این کشور باشد. حال برای معرفی چهره‌ای بهتر از این کشور، ستاره‌هایی مانند کریستیانو رونالدو وارد گود می‌شوند تا رفته‌رفته زمینه را برای اهداف عربستان فراهم کنند.
شاید وقتی پروژه‌ای بلندمدت معرفی می‌شود، هزینه خودبه‌خود در اولویت‌های بعدی قرار می‌گیرد. خیز آن‌ها برای تیم‌داری در لیگ برتر انگلیس (نیوکاسل) نمونه روشنی از تمایل این کشور برای ورود بیشتر به فوتبال است. البته که خرید همان باشگاه هم به اندازه کافی هزینه‌بر شده است. به‌هر‌روی، خریدن تیمی در انگلیس شاید به اندازه آوردن ستاره‌ای مثل رونالدو نتواند به اعتبار بین‌المللی عربستان بیفزاید.
به همین دلیل است که مسئولان رده‌بالای عربستانی به تیم‌های این کشور پیشنهاد می‌دهند که اگر می‌خواهند ستاره‌های نام‌آشنا را به ریاض بکشانند، درنگ نکنند. در‌واقع حمایت دولت عربستان در این زمینه کاملا مشهود است. با چنین برنامه‌ای نباید رونالدو را تنها ستاره بزرگ دنیای فوتبال دانست که سر از لیگ عربستانی درمی‌آورد. در آینده‌ای نه‌چندان دور، طبیعتا ستاره‌های دیگری که غالبا روز‌های پایانی فوتبال را سپری می‌کنند به ریاض خواهند آمد، ولی نه صرفا برای فوتبال. آن‌ها مثل همین کریستیانو رونالدو قرار است سفرایی باشند که چهره جدید عربستانی‌ها را با زبانی شفاف به بقیه مردم دنیا معرفی کنند و نگاه آن‌ها را متوجه این منطقه از خاورمیانه کنند.
عربستان برای طراحی چنین پروژه‌ای به هزینه نیاز دارد و واهمه‌ای از خرج‌های آن‌چنانی ندارد. البته که در این بین اظهارات ضدونقیض و شایعات هم به قدر کافی زیاد است؛ برای نمونه هنوز به‌طور قطعی مشخص نشده که رونالدو چقدر قرار است از النصر بگیرد. در اخبار اولیه‌ای که از این نقل و انتقال احتمالی مخابره شده آمده قرار رونالدو با النصر ۲۰۰ میلیون یورو است. آیا این رقم برای ۲.۵ سال است یا تنها یک سال؟ اینجا درست سرآغاز اختلاف‌نظرهاست.
بسیاری با اشاره به همان رقم آن را برای یک سال می‌دانند و می‌گویند پولی که عربستانی‌ها قرار است به رونالدو بپردازند ۵۰۰ میلیون یورو برای ۲.۵ سال است! رقمی عجیب که باورکردنش هم سخت است. در کنار این مورد، ولی به تازگی اخباری منتشر شده که خلاف چنین رویه‌ای را تعریف می‌کند. اخیرا رسانه‌های آمریکایی مطلبی نوشته و عنوان کرده‌اند که قرارداد رونالدو برای سه سال قریب به ۲۰۰ میلیون یورو است که به‌ازای هر سال این رقم ۷۰ میلیون یورو خواهد بود. پس اگر چنین رقمی برای کریس رونالدو برای آمدن به خاورمیانه هزینه شده باشد، منطقی است و کار عربستانی‌ها را با توجه به چشم‌انداز بلندمدتی که دارند، توجیه می‌کند.
البته که این پایان کار نیست، چون ظاهرا قرارداد رونالدو با عربستانی‌ها نه ۲.۵ سال بلکه هفت سال و تا پایان جام جهانی ۲۰۳۰ است که قرار است عربستان میزبانی آن را بر عهده بگیرد. اینجا عدد درشت‌تر می‌شود و به همان ۵۰۰ میلیون یورو نزدیک می‌شود. اگر قرار به پرداخت سالانه ۷۰ میلیون یورو به رونالدو برای هفت سال باشد، بدیهی است که او سود کلانی در این هفت سال از کنار قراردادش با عربستانی‌ها به دست خواهد آورد. ضمن اینکه از این قرارداد هفت‌ساله، فقط ۲.۵ سالش رونالدو متعهد است که بازی کند و بقیه را به‌عنوان سفیر عربستان مشغول به کار می‌شود.
البته که این موارد تنها مربوط به پرداختی است که رونالدو به‌عنوان دستمزد می‌گیرد، چون طبق بند‌های قراردادش او حق تصویر را هم برای خودش برداشته است. به این معنی که اگر النصر قرار باشد قراردادی تجاری ببندد که رونالدو در آن حضور داشته باشد باید سهم این بازیکن، بسیار بیشتر از چیزی که قابل‌تصور است پرداخته شود. بدیهی است که چهره رونالدو به اندازه کافی برای اسپانسر‌ها جذابیت دارد و آن‌ها هم با توجه به اوضاع مالی مناسب، ابایی از پرداختن هزینه زیاد برای رونالدو نخواهد داشت. اگر این عدد و رقم به همان ۷۰ میلیون یورو اضافه شود، آن وقت حتی رونالدو در یک سال می‌تواند بیش از همتایان اروپایی‌اش پول به جیب بزند. البته همان‌طورکه عنوان شد این‌ها فقط بخشی از گزارش‌های جدیدی است که درباره رونالدو مخابره می‌شود و هنوز به‌صورت رسمی چیزی درباره قرارداد او با النصر منتشر نشده است.