۱. باتری‌های نیکل کادیوم (Ni-Cd): این باتری‌ها از قدیمی‌ترین باتری‌های قابل شارژ هستند که امروزه به علت سمی بودن ترکیبات کادمیوم آن و منسوخ شدن، کمتر تولید شده و مورد استفاده قرار می‌گیرند. از مشخصات آن‌ها میتوان به سرعت بالای شارژ اشاره کرد. نکته مهم در مورد این باتری‌ها این که نباید قبل از دشارژ شدن کامل آن‌ها را شارژ نمود. این ویژگی به مرور باعث مردود شدن این نوع باتری در تولید و استفاده در لپ تاپ‌ها شد.
۲. باتری‌های نیکل متال هایبرید (Ni-MH): از مزیت این نوع باتری‌ها نسبت به Ni-Cdها میتوان به ظرفیت شارژ بالاتر اشاره کرد. البته نسبت به Ni-Cdها نیاز به دشارژ شدن کامل جهت شارژ شدن ندارند و می‌توانید هر زمان آن‌ها را شارژ کنید. در ظرفیت‌های یکسان نسبت به Ni-Cdها نیاز به زمان بیشتری جهت فول شارژ شدن دارند و به طبع نیز در حین شارژ گرمای بیشتری تولید می‌کنند.
۳. باتری‌های لیتیوم یون (Li-ion): تکنولوژی این دسته از باتری‌ها نسبت به دو گونه قبلی بروز‌تر بوده و در انواع دستگاه‌های قابل حمل استفاده می‌شوند. این نوع باتری‌ها الزاماً نیازی به دشارژ شدن کامل نداشته و مصرف داخلی کمتری دارند. چرخه شارژ آن‌ها نیز بیشتر بوده و عمر طولانی مدت آن‌ها هم بستگی به طرز استفاده دارد.
۴. باتری‌های لیتیوم پلیمر (Li-Pol): فرآیند ساخت این نوع باتری‌ها نیز با Li-Ionها یکسان است و تفاوت‌ها در مقاومت داخلی کمتر، اندازه و وزن کمتر، طول عمر بیشتر خلاصه می‌شود. این نوع باتری‌ها معمولا در دستگاه‌های موبایل و ابزار‌هایی که نیاز به منبع انرژی کم حجم دارند استفاده می‌شوند. همچنین در برخی لپ تاپ‌های Ultra Portable که قطر کمتری نسبت به لپ تاپ‌های معمولی دارند نیز استفاده می‌شوند.
۵. باتری‌های هوشمند: باتری‌های هوشمند درواقع نوع دیگری از باتری‌ها نیستند، اما آن‌ها دارای ویژگی‌هایی هستند که در باتری‌های قبلی وجود ندارد. در داخل باتری‌های هوشمند، برد‌های مداری، همراه با چیپ‌هایی (تراشه) که به آن‌ها اجازه می‌دهد با لپ تاپ‌ها و کامپیوتر‌ها ارتباط برقرار کنند و عملکرد باتری، دما و ولتاژ خروجی را نمایش دهند.
منبع: فرارو