مارمولکی که ظاهرا پنج هزار سال پیش منقرض شده بود، و تنها از روی سوابق فسیلی‌اش شناخته می‌شد، اخیرا در مجمع‌الجزایر گالاپاگوس اکوادور ظاهر شده است، که به گفته دانشمندان نشان می‌دهد کنترل آفات می‌تواند به احیای طبیعت محلی کمک کند.
به گزارش العربیه، جوندگان مهاجم مانند موش سیاه و موش نروژی که صدها سال پیش از اروپا به آمریکا رفته بودند، به گونه‌های جانوری بومی حمله کرده و زیست‌بوم‌های گالاپاگوس را نابود کردند.
اولین موش‌های مهاجم احتمالاً در اوایل قرن شانزدهم به همراه کاشفان و دزدان دریایی به گالاپاگوس رسیدند. موج دوم این جوندگان با چارلز داروین، جانورشناس مشهور بریتانیایی در سال 1835 وارد این جزایر شدند.
در آن زمان کمتر کسی به این قضیه توجه می‌کرد که این حیوانات می‌توانند تهدیدی جدی برای گونه‌های بومی ایجاد کنند. از آنجایی که بسیاری از گونه‌های بومی مکانیسم‌های مقابله با جانوران مهاجم را نداشتند، دچار خسارات شدیدی شدند.
با این حال، طی سالیان اخیر مقامات محلی به کمک مجامع پژوهشی و آکادمیک بین‌المللی تلاش کرده‌اند جمعیت گونه‌های مهاجم را کنترل کنند. آنها جوندگان را با استفاده از نوعی ماده جونده‌کُش هدف قرار دادند که بر گونه‌های جانوری دیگر تاثیری نمی‌گذاشت.
به گفته دانشمندان، پس از حذف جوندگان مهاجم، زیست‌بوم منطقه گالاپاگوس تغییرات مثبت زیادی به خود دیده است. از آن جمله است بازگشت فرآیندهای اکوسیستمی که زیستگاه‌های امن برای گیاهان و جانوران بومی فراهم می‌کنند. این گونه‌ها پیشتر یا انقراض‌یافته محسوب می‌شدند و یا در جمعیت‌های کم وجود داشتند.
مارمولک پنج‌هزارساله تنها گونه جانوری نیست که اخیرا در گالاپاگوس احیا شده است. طی سال‌های اخیر لاکپشت غول پیکر نیز که تصور می‌شد بیش از 150 سال پیش منقرض شده است، دوباره سر و کله‌اش پیدا شده است. دانشمندان بر این باورند که لاکپشت‌ها و مارمولک‌ها احتمالاً در جمعیت‌های کمی که قابل ردیابی نبودند، کماکان به حیات خود ادامه می‌دادند.