زمانی که کودک شما به دنیا می‌آید، احتمالاً در یک بسته کوچک و مرتب بسته شده و تنها سر کوچولوی مبهمش بیرون آمده است. دلیلش این است که پرستاران یکی از راز‌های یک نوزاد شاد و آرام را «قنداق کردن» می‌دانند.
قنداق کردن یک روش قدیمی برای پیچیدن نوزادان در یک پتو یا پارچه نازک است. قندان کردن کمک می‌کند که نخود شیرین شما آرام بماند و راحت‌تر بخوابد.
قنداق به کودک شما کمک می‌کند تا زمانی که خود را با زندگی خارج از رحم سازگار می‌کند احساس امنیت کند.
قنداق کردن به او کمک می‌کند تا دست‌ها و پاهایش را تکان ندهد، که می‌تواند رفلکس او را تحریک کند و به طور بالقوه باعث بیدار شدن او شود.
به طور خلاصه، دلایل خوبی برای امتحان این روش قدیمی وجود دارد. اما فهمیدن اینکه چگونه این کار را خودتان انجام دهید می‌تواند کمی ترسناک باشد (مخصوصاً زمانی که احساس تیرگی می‌کنید).
در اینجا یک راهنمای گام به گام برای نحوه قنداق کردن نوزاد مانند یک حرفه ای، کلید‌های پایبندی به تکنیک‌های قنداق کردن ایمن و زمان توقف آن آمده است.
مهارت قنداق کردن ممکن است کمی دلهره آور به نظر برسد، اما بستن کودک تنها چند مرحله طول می‌کشد.
در اینجا نحوه قنداق کردن با یک پتو، از جمله نحوه قنداق کردن نوزاد با بازو‌های بیرون آورده شده است (اگر این چیزی است که کودک شما ترجیح می‌دهد!)
مرحله ۱: یک سطح صاف پیدا کنید
پتوی قنداق کودک خود را به شکل الماس پهن کنید و یک گوشه آن به سمت بالا روی یک سطح صاف (مانند وسط تخت) باشد. گوشه بالایی را حدود ۶ اینچ به سمت پایین تا کنید.
مرحله ۲: کودک خود را رو به بالا روی پتو قرار دهید
سر او باید بالای لبه تا شده پتو قرار گیرد و بدنش باید مستقیماً به سمت پایین به سمت گوشه پایین کشیده شود.
مرحله ۳: دست چپ کودک خود را صاف کنید
سپس سمت چپ پتو را بردارید و آن را روی بازوی چپ و سینه او بپیچید. پتو را زیر بازوی راست و پشت او بچسبانید. در این مرحله دست چپ کودک شما پوشیده می‌شود، اما بازوی راست او آزاد خواهد بود.
مرحله ۴: پایین پتو را بالا بیاورید
گوشه پایین پتو را روی بدن کودک خود تا کنید و آن را زیر اولین چین، زیر چانه او قرار دهید. بازوی راست کودکتان را صاف کنید و سمت راست پتو را روی بدن کودکتان بکشید و زیر پهلوی چپ او بگذارید.
مرحله ۵: پتو را محکم کنید
پایین پتو را به آرامی بچرخانید و آن را زیر نوزاد خود قرار دهید.
چند نکته مهم که باید در نظر داشته باشید: قنداق باید محکم باشد، اما نه خیلی سفت. شما باید بتوانید دو تا سه انگشت خود را بین قفسه سینه و پتو قرار دهید و پتو باید دور باسن او شل باشد تا بتواند آزادانه پاهایش را حرکت دهد.
اگر به نظر می‌رسد کودک شما ترجیح می‌دهد بازوهایش آزاد باشد، خوب است که یک یا هر دو بازو را بیرون از قنداق بگذارید.
اگر نمی‌توانید قنداق مناسبی درست کنید، کمی استراحت کنید و قبل از تلاش مجدد، چند دقیقه به کودک خود فرصت دهید تا شکمش را بیرون بیاورد و استراحتی کند؛ اما اگر به نظر می‌رسد که کودک شما همیشه سعی می‌کند از قنداق بیرون بیاید، ممکن است به سادگی علاقه‌مند به خوابیدن با قنداق نباشد (نه همه نوزادان!) یا ممکن است برای قنداق کردن بیش از حد فعال باشد.
در هر دو مورد، ایده خوبی است که یک قنداق جایگزین را امتحان کنید (مانند قنداقی که با نوار چسب یا زیپ بسته می‌شود) یا کلاً آن را کنار بگذارید، زیرا یک پتوی رها شده در حالی که کودک شما خواب است می‌تواند باعث خفگی شود.
قنداق کردن برای نوزادان نارس به همان اندازه که برای نوزادان ترم تسکین دهنده است می‌تواند آرامش بخش باشد. اما در نظر داشته باشید که دست‌های او را به جای صاف کردن در پهلو‌ها روی سینه‌اش در مقابلش به هم نزدیک کنید، که می‌تواند برای برخی از ناهنجاری‌ها راحت‌تر باشد.
اگر درباره‌ی قنداق کردن کودک خود مطمئن نیستید، از متخصص اطفال کودک خود بپرسید. او می‌تواند مهارت‌های قنداق کردن شما را بررسی کند و اگر درست متوجه نشدید، نکات مفیدی را در اختیار شما قرار دهد.
درست است که قنداق کردن کاملاً بدون خطر نیست. اما آکادمی اطفال آمریکا (AAP) می‌گوید قنداق کردن می‌تواند نوزاد شما را به چرت زدن بهتر تشویق کند به شرطی که به درستی انجام شود و مطابق با سایر دستورالعمل‌های خواب ایمن انجام شود.
پتو‌هایی را که خیلی گشاد هستند یا در هنگام خواب باز می‌شوندرا اصلا انتخاب نکنید، چرا که می‌تواند صورت نوزاد را بپوشاند و احتمال خفگی را ایجاد کند.
این خطر با این واقعیت تشدید می‌شود که نوزادان قنداق شده تمایل بیشتری به خواب راحت دارند؛ بنابراین اگر صورت آن‌ها با پتو‌های قنداق پوشانده شود، ممکن است کمتر از خواب بیدار شوند و موقعیت خود را تغییر دهند.
پتو‌های خیلی محکم، مخصوصاً در اطراف باسن کودک، گزینه‌های مناسبی برای قندان کردن نیستند. قنداق‌های محکم مانع از صاف شدن یا خم شدن پا‌های کودک شما می‌شود که می‌تواند به لگن، مفاصل و غضروف او آسیب برساند.
برای تشویق رشد سالم لگن، پایین قنداق باید به اندازه‌ای شل باشد که پا‌های کودک شما به سمت بالا و بیرون خم شود، مانند نوزادی که بدون قنداق به پشت دراز می‌کشد.
همچنین باید مطمئن شوید که قنداق به کودک شما اجازه می‌دهد پاهایش را به میل خود صاف و دراز کند.
پیچاندن صحیح کودک، کودک شما را تشویق می‌کند تا راحت‌تر بخوابد و در عین حال به شما آرامش می‌دهد (تا بتوانید خودتان کمی بخوابید!)
به قنداق کودک دقت کنید: در بالای قنداق، باید بتوانید دو تا سه انگشت خود را بین پتو و سینه کودک خود قرار دهید. قسمت پایین قنداق باید به اندازه کافی شل باشد تا پا‌های کودک شما خم و باز بماند.
همیشه کودک خود را به پشت بخوابانید: این امن‌ترین موقعیت برای نوزاد است، چه قنداق کنید یا نه. حتماً قسمت پایین پتو را نیز زیر نوزاد خود قرار دهید.
کودک خود را خنک نگه دارید: قنداق کردن می‌تواند باعث گرمازدگی شود که می‌تواند خطر سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) را افزایش دهد. اتاق را در دمای راحت (بین ۶۸ تا ۷۲ درجه فارنهایت در تمام سال) نگه داریدو در مقابل میل به پیچیدن کودک در لایه‌های اضافی مقاومت کنید - یک جفت پیژامه و پتوی قنداقی احتمالاً برای راحتی او کافی است. عرق کردن، مو‌های مرطوب، گونه‌های برافروخته، جوش گرما و تنفس سریع همه نشانه‌های احتمالی هستند که نشان می‌دهد کودک شما ممکن است بیش از حد گرم شده باشد. بهعنوان یک قاعده کلی، یک لایه بیشتر از آنچه می‌پوشید به کودکتان بپوشید.
برای خواب شبانه و چرت زدن قنداق کنید: قنداق کردن می‌تواند به کودک شما کمک کند تا در طول روز و شب راحت‌تر بخوابد. اگر ساعت‌ها او را در یک پتوی کوچک بوریتو در طول شب قرار دهید، کودک شما را عصبی می‌کند.
بسیاری از والدین قسم می‌خورند که قنداق کردن برای آرام کردن نوزادشان کلیدی است. اما اگر به نظر می‌رسد کودک شما طرفدار آن نیست، ممکن است از خود بپرسید که آیا این کار کاملا ضروری است یا خیر.
حقیقت این است که همه نوزادان قنداق کردن را دوست ندارند؛ بنابراین، اگر در هم پیچیده شدن کودک شما را بیشتر عصبانی می‌کند تا آرام، لازم نیست این کار را انجام دهید.
با این حال، قبل از اینکه کاملاً تسلیم شوید، ممکن است بخواهید با برخی از جایگزین‌ها آزمایش کنید. اگر به نظر می‌رسد کودک شما می‌خواهد بازوهایش را بیرون بیاورد، سعی کنید بازو‌های او را بیرون از پتوی قنداق قرار دهید. آزادی اضافی ممکن است قنداق کردن را برای او جذاب‌تر کند.
کوچولویی دارید که عاشق لگد زدن باشد؟ او ممکن است با قنداق نواری یا یک پیله زیپ‌دار یا هیبرید کیسه خواب و قنداق (که امکان حرکت بیشتر پا را فراهم می‌کند) راحت‌تر برخورد کند.
ممکن است مجبور شوید چند قنداق مختلف را امتحان کنید تا بتوانید نمونه‌ای را که کودکتان بیشتر دوست دارد، بیابید -، اما وقتی این کار را انجام دادید، چند قنداق را تهیه کنید تا در صورت نشت پوشک یا تف کردن، وسایل اضافی در دسترس داشته باشید؛ و اگر به نظر می‌رسد هیچ کدام مناسب نیستند؟ با خیال راحت ادامه دهید. اگر کودک خود را دوست ندارد، نیازی نیست که او را مجبور کنید قنداق کند.
قنداق کردن می‌تواند یک حرکت هوشمندانه برای نوزادان باشد؛ اما برای نوزادان بزرگتر که می‌توانند پتو‌های خود را کنار بزنند، خطرناک است. بسته شدن می‌تواند در رشد سالم نوزادان بزرگتر نیز اختلال ایجاد کند، زیرا مانع از تمرین مهارت‌های حرکتی متناسب با سن آن‌ها می‌شود.
زمانی که کوچولوی شما فعال‌تر شد و شروع به تلاش برای غلتیدن کرد، بهتر است آن را ترک کنید، که ممکن است از اوایل ۲ ماهگی و معمولاً در حدود ۳ یا ۴ ماهگی اتفاق می‌افتد.
با این حال، حتی پس از اینکه کودک شما برای قنداق کردن بزرگ شده است، او هنوز برای خوابیدن با پتو بسیار کوچک است.
برای اینکه او را راحت نگه دارید و در عین حال به دستورالعمل‌های خواب ایمن پایبند باشید، یک کیسه خواب کودک را امتحان کنید.
این پتو‌های پوشیدنی لایه‌ای از گرما را اضافه می‌کنند و برخی از آن‌ها دارای ویژگی‌هایی هستند که به نوزادان کمک می‌کند تا راحت‌تر از قنداق خود دور شوند.
منبع: سلامت نیوز