آمریکا از ابتدا بر اساس مهاجرت شکل گرفت. از انتهای قرن پانزدهم میلادی که قارۀ آمریکا کشف شد، مهاجرت به این قاره و به طور خاص مهاجرت به کشور آمریکا هم آغاز شد. بزرگترین جمعیت‌هایی که در ابتدا به آمریکا مهاجرت کردند سفیدپوستان اروپایی از کشور‌هایی مثل انگلستان، آلمان، اسکاتلند و کشور‌های دیگر بودند.
به گزارش فرادید؛ با اینکه این روند مهاجرت در طول چند قرن گذشته به صورت تقریبا پیوسته‌ای ادامه داشته است، اما بزرگترین موج‌های مهاجرت در چند دورۀ خاص اتفاق افتادند. یکی از این دوره‌ها مربوط به انتهای قرن نوزدهم و ابتدای قرن بیستم می‌شود یعنی تقریبا بین سال‌های ۱۸۸۰ تا ۱۹۲۰ میلادی. در این دوره تقریبا ۳۴ میلیون مهاجر وارد آمریکا شدند. بیشتر مهاجران در این دوره از کشور‌های جنوب و شرق اروپا بودند.
بیشتر مهاجرانی که وارد آمریکا می‌شدند در حال فرار از فقر و به دنبال دست‌یابی به موقعیت‌های تازۀ اقتصادی بودند. این مهاجران، با رویای موفقیت، با کشتی از اقیانوس اطلس می‌گذشتند و در خلیج نیویورک وارد جزیرۀ الیس می‌شدند؛ این جزیرۀ کوچک، دروازۀ ورود مهاجران به آمریکا و محل ایست‌های بازرسی مهاجران بود. در اینجا مهاجران از لحاظ سلامت بدنی مورد بازرسی قرار می‌گرفتند تا بیماری‌های مسری را وارد کشور نکنند.
در این دوران برخی محدودیت‌های مهاجرتی نیز برای ورود به آمریکا وضع شده بود؛ مثلا چینی‌ها، آنارشیست‌ها و همجنس‌گرا‌ها از ورود به آمریکا منع شده بودند. کسانی که در جزیرۀ الیس مورد بررسی قرار می‌گرفتند و شایستۀ ورود تشخیص داده نمی‌شدند، باید به کشورشان برمی‌گشتند. در این دوره حدود ۱۲۰ هزار مهاجر به کشورشان برگردانده شدند و ۳۵۰۰ نفر هم در طول قرنطینه در جزیرۀ الیس از دنیا رفتند.
مهاجران معمولا در ابتدای ورودشان با زندگی سختی رو به رو بودند، اما چون شغل به اندازۀ کافی وجود داشت، آن‌ها به تدریج می‌توانستند وضع زندگی خودشان را بهبود ببخشند.
عکس‌های که در اینجا ملاحظه می‌کنید، مربوط به سال‌های ابتدایی قرن بیستم هستند و صحنه‌هایی از ورود مهاجران به ایست‌های بازرسی در جزیرۀ الیس را نشان می‌دهند.