وی در ادامه نوشت: وزیر امور خارجه ایران در حال ایراد سخنرانی خود به زبان فرانسوی بود، اما سپس دوباره به زبان عربی سخنرانی کرد و باعث ناراحتی مترجمان حاضر در نشست شد.
طارق الحمید نتیجه گرفته است که: در واقع، او به گونه‌ای رفتار می‌کرد که گویی به آنان اعتماد ندارد و قصد داشت مطمئن شود که همگان پیام اش را دریافت می‌کنند.