حیات وحش می‌تواند نسبت به حیوانات کم سن و سال بی رحم باشد. اغلب محافظت و بزرگ کردن حیوانات تازه متولد شده به عهده مادران است.
به گزارش فرادید، ماده‌ها برای تضمین بقای فرزندان خود دست به هرکاری می‌زنند و از این نظر شایسته تقدیرند. در این گزارش نمونه‌هایی از بهترین مادران در قلمرو حیوانات را معرفی کرده ایم. تا پایان این مطلب با ما همراه باشید.
این اختاپوس شاید سخت‌کوش‌ترین مادر دریایی است که تا ۷۴۰۰۰ تخم می‌گذارد و به مدت هفت ماه از آن‌ها مراقبت می‌کند - حتی هنگام غذا خوردن. در حالی که این امر نوزادان را از دید شکارچیان در امان نگه می‌دارد، اما نشان از خودگذشتگی اختاپوس است. اختاپوس‌های غول‌پیکر برای زنده ماندن بدون غذا، از چربی‌ها و پروتئین‌های درون بدن خود استفاده می‌کنند و در نتیجه گاهی در اثر خودخواری می‌میرند.
فیل‌ها طولانی‌ترین دوره بارداری را در بین پستانداران دارند. آن‌ها همچنین بزرگ‌ترین نوزادان را در بین حیوانات خشکی به دنیا می‌آورند، با وزنی نزدیک به ۲۰۰ پوند. در مجموع، به راحتی می‌توان فهمید که فیل آفریقایی مادری سخت کوش است.
بچه فیل‌ها برای تغذیه در دو تا سه سال اول خود کاملاً به فیل‌های مادر وابسته هستند و برای مدت طولانی به خاطر دریافت مواد مغذی به شیردهی ادامه می‌دهند. خوشبختانه، پس از این همه کار، فیل‌های مادر مجبور نیستند فرزندان خود را به تنهایی بزرگ کنند. آن‌ها از گله کمک می‌گیرند که تماماً از ماده‌ها و گوساله‌های آن‌ها تشکیل شده است.
برای کانگورو‌های خاکستری، مادر شدن شامل چندوظیفه بودن می‌شود. نوزادان در مراحل اولیه رشد – تنها بعد از ۳۶ روز - به دنیا می‌آیند و سپس به کیسه مادر خود می‌رسند، جایی که برای تغذیه بیشتر آنجا باقی می‌مانند و سرانجام حدود ۹ ماه بعد از آن خارج می‌شوند.
از آنجایی که دوره اولیه رشد بسیار کوتاه است، کانگورو‌های ماده می‌توانند به سرعت باردار شوند، به این معنی که تقریباً برای همیشه باردار هستند. اگر آن‌ها همزمان حامل دو نوزاد کانگورو در مراحل مختلف رشد باشند، حتی می‌توانند دو نوع مختلف شیر را به طور همزمان تولید کنند تا اطمینان حاصل شود که هر نوزاد در آن زمان مواد مغذی مورد نیاز خود را دریافت می‌کند.
جالب‌تر اینکه در صورت نیاز، یک کانگورو ماده می‌تواند رشد جنین را متوقف کند تا نوزادی که قبلا باردار بوده را به دنیا بیاورد و بعد نوزاد جدید شروع به رشد کند.
اپوسوم ویرجینیا می‌تواند از چهار تا ۲۵ نوزاد را باردار باشد. با این حال، اپوسوم‌های ماده فقط ۱۳ نوک سینه دارند - ۱۲ در یک دایره و یکی در مرکز. از آنجایی که کیسه‌داران فقط می‌توانند به ازای هر نوک سینه یک نوزاد را تغذیه کنند، تنها ۱۳ نوزاد اول زنده می‌مانند.
با این حال، تعداد ۱۳ نوزاد برای مسئولیت مراقبت از آن‌ها بدر یک زمان بسیار زیاد است. آن‌ها حدود ۱۰۰ روز با مادر می‌مانند و به رشد خود ادامه می‌دهند، در نهایت وقتی بزرگ شدند، سوار بر پشت مادر می‌شوند.
روند تولد پنگوئن‌های امپراتور یکی ازنشانه‌های همکاری بین والدین است. مادر ذخایر غذایی خود را با تولید تخم تمام می‌کند. پس از تخم گذاری، او تخم را به پدر می‌دهد. پس از انتقال، پدراز تخم‌ها مراقبت می‌کند. در حالی که مادر ماه‌ها در اقیانوس می‌ماند تا بتواند از ماهی‌ها تغذیه کند. او این ماهی را برای خودش نگه نمی‌دارد. پس از بازگشت مادر غذای نیمه هضم شده را به جوجه‌های تازه از تخم درآمده می‌دهد.
قورباغه دارت سمی برای نوزادان از ارتفاعات زیادی بالا می‌رود. اول، او تخم‌های خود را در کف جنگل‌های بارانی کاستاریکا می‌گذارد. هنگامی که نوزاد‌ها از تخم بیرون می‌آیند، او بچه قورباغه‌ها را یکی یکی به حوضچه‌های کوچک آب می‌برد - معمولاً در برگ‌های بروملیاد، اما گاهی تا بلندترین درختان تاج جنگل‌های بارانی. بعد با تخم‌های بارور نشده خود به تغذیه بچه قورباغه‌ها ادامه می‌دهد تا اینکه همگی قورباغه بالغی شوند.
مادران ارکا پس از تولد نوزادان استراحتی ندارند. نهنگ‌های قاتل تازه متولد شده در ماه اول زندگی خود اصلا نمی‌خوابند، در نتیجه مادر هم نمی‌تواند بخوابد. در عوض، آن‌ها به طور مداوم شنا می‌کنند، که به ایجاد ذخایر مهم چربی و عضله کمک می‌کند. نرخ مرگ و میر برای اورکا‌های جوان بالا است، به طوری که بین ۳۷ تا ۵۰ درصد اورکا‌ها در شش ماه اول زندگی می‌میرند، بنابراین بسیار مهم است که مادران برای محافظت از آن‌ها در اطرافشان باشند.
نکته جالب اینجاست که برخی از اورکا‌ها برای تمام عمر با غلاف خود می‌مانند، به این معنی که مادر و فرزند در طول زندگی با هم می‌مانند.
هنگامی که تخم‌های این مادر دوزیست کرم‌مانند از تخم بیرون می‌آیند، یک لایه پوستی اضافی و مغذی دور او رشد می‌کند که برای تغیه بچه هاست و نوزادان برای رشد از آن می‌خورند. سیسیلن مادر هر سه روز یک بار دوباره پوست را رشد می‌دهد واین کار ادامه دارد تا زمانی که نوزادان مستقل‌تر شوند. این رفتار درماتوتروفی نامیده می‌شود و به مادر آسیبی نمی‌رساند.
تنرک بدون دم ماداگاسکار می‌تواند تا ۳۲ نوزاد را یکجا به دنیا بیاورد. اگرچه آن‌ها معمولاً ۱۲ نوک سینه دارند، اما مشخص شده است که برخی از ماده‌ها تا ۲۹ نوک سینه دارند که مطمئناً تغذیه را آسان‌تر می‌کند. پس از حدود سه هفته، تنرک‌های بدون دم می‌توانند به تنهایی به دنبال غذا باشند. تنرک مادر مسئول هدایت آن هاست.
اگرچه اطلاعات کمی در مورد کوسه‌های مرموز وجود دارد، دانشمندان بر این باورند که ماده‌ها طولانی‌ترین دوره بارداری را در بین مهره‌داران دارند، چیزی حدود تا ۳.۵ سال. یک توضیح برای این بارداری طولانی مدت این است که سرمای شدیدی که این موجود در آن زندگی می‌کند باعث کند شدن متابولیسم آن‌ها می‌شود.
در مورد اتفاقاتی که در طول این دوره بارداری طولانی رخ می‌دهد، باید گفت که بچه کوسه سوخاری در تخم‌های داخل ماده رشد می‌کند و پس از رشد کامل به دنیا می‌آید.
هامرکوپ‌ها خانه داری خود را بسیار جدی می‌گیرند. در طول سه تا چهار ماه، این پرندگان آفریقایی هر روز ساعت‌ها کار می‌کنند و لانه‌ای غول‌پیکر برای بچه‌های خود می‌سازند.
نر مواد لازم را جمع آوری می‌کند وهامرکوپ ماده لانه را کنار هم می‌چیند و سپس هر دو، آن را با گل می‌پوشانند و تزئین می‌کنند. محصول نهایی می‌تواند به اندازه ۵ فوت عرض و ۵ فوت ارتفاع داشته باشد و وزن یک انسان بالغ را تحمل کند.
آن‌ها ممکن است در ظاهر حیواناتی سخت وخشن به نظر برسند، اما مادران تمساح بسیار مراقب هستند. آن‌ها لانه‌های خود را در میان پوشش گیاهی و کمپوست پوسیده می‌سازند تا گرمای طبیعی بتواند تخم‌ها را به نوزاد تمساح تبدیل کند.
هنگامی که تمساح نوزاد از تخم بیرون می‌آید، یک مادر تمساح آن‌ها را با آرواره‌های قوی خود می‌بلعد تا با خیال راحت آن‌ها را به داخل آب ببرد. نوزادان تا دو سال با مادر خود می‌مانند تا او بتواند در حین رشد از آن‌ها محافظت کند. این به دلیل تهدیداتی است که برای بچه تمساح‌ها وجود دارد. - تا ۸۰ درصد قربانی شکارچیان می‌شوند-.
برای شروع بارداری، یک خرس قطبی ماده به اندازه‌ای غذا می‌خورد که وزن بدن خود را دو برابر کند و بیش از ۴۰۰ پوند به وزنش اضافه کند. گام بعدی او حفر یک لانه برای زایمان است، معمولاً در برف، جایی که در طول بارداری و دو ماه دیگر پس از تولد توله‌هایش در آنجا بماند. وقتی همه چیز تمام شد، خرس قطبی مادر حدود هشت ماه باردار است و در این مدت چیزی نمی‌خورد
پس از خروج از لانه، او باید در میان یخ‌های دریا که همیشه در حال ذوب شدن هستند، در جستجوی غذا باشد تا خود و توله هایش را برای دو سال آینده زنده نگه دارد، تا زمانی که توله هایش مستقل شوند.
مادران اورانگوتان از سخت‌کوش‌ترین مادران در قلمرو حیوانات هستند. اورانگوتان‌های جوان برای طولانی‌ترین مدت در بین پستانداران غیر از انسان، به مادرشان وابسته هستند و تا هشت سال شیر می‌خورند. مادران، آن‌ها را در چهار ماه اول زندگی خود بر روی شکم خود حمل می‌کنند و هرگز آن‌ها را بدون تماس فیزیکی رها نمی‌کنند.
مادران اورانگوتان علاوه بر مراقبت از نوزادان، یک جای جدید روی درخت می‌سازند تا هر شب بخوابند، آن‌ها بیش از ۳۰۰۰۰ خانه در طول زندگی می‌سازند.
نوک شاخ یک عادت لانه سازی بسیار عجیب –، اما بدون شک بی خطر – دارد. پرنده مادر درون قسمت توخالی درخت لانه می‌سازد. هنگامی که زمان تخم گذاری و جوجه کشی فرا می‌رسد، او با استفاده از گل و میوه درون لانه خود را می‌بندد.
نوک شاخ دریچه‌ای بزرگ ایجاد می‌کند تا پدر بتواند مخفیانه غذا را برای او (و جوجه‌ها پس از بیرون آمدن از تخم) ببرد. برخی از مادران نوک شاخ از لانه بیرون می‌آیند و آن را بازسازی می‌کنند تا جوجه را برای مدتی طولانی‌تر ایمن نگه دارند.