صفحه نخست

سیاست

ورزشی

علم و تکنولوژی

عکس

ویدیو

راهنمای بازار

زندگی و سرگرمی

اقتصاد

جامعه

فرهنگ و هنر

جهان

صفحات داخلی

علاوه بر این، نور مادون قرمز مورد استفاده در TBIRD تفاوت زیادی با امواج رادیویی سنتی دارد، زیرا داده‌ها را در امواج بسیار فشرده‌تری ارسال می‌کند.
تاریخ انتشار: ۱۸:۴۶ - ۱۹ آذر ۱۴۰۱

دانشمندان MIT موفق شدند با سیستم ارتباط لیزری TBIRD، داده‌ها را با سرعت 100 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال کنند.

به گزارش دیجیاتو، دانشگاه MIT اعلام کرد که مهندسان آزمایشگاه لینکلن (MIT Lincoln Laboratory) با سیستم تحویل مادون قرمز ترابایت (TBIRD) خود رکورد سریع‌ترین ارتباط لیزری از فضا را شکستند.

TBIRD که در ماه مه سال میلادی جاری به مدار پرتاب شد، داده‌ها را از طریق یک رابط ارتباط نوری با سرعت 100 گیگابیت بر ثانیه به یک گیرنده روی زمین در کالیفرنیا ارسال کرده است. رکورد جدید حدود 1000 برابر سریع‌تر از روش‌های سنتی است، به این معنا که ارسال اطلاعات به فضا و زمین با این فناوری جدید، پیشرفت فوق‌العاده‌ای خواهد داشت.

مقایسه سرعت سیستم ارتباط لیزری MIT با استارلینک

درگذشته، لینک‌های فرکانس رادیویی مورد استفاده برای ارتباطات ماهواره‌ای دارای سرعت ۰.۱ مگابایت بر ثانیه بوده‌اند. این موضوع تأیید می‌کند که سرعت فناوری جدید مهندسین ام‌آی‌تی ۱۰۰۰ برابر بیشتر از روش سنتی است. همچنین برای مقایسه، سرعت ارتباط سرویس اینترنت ماهواره‌ای استارلینک شرکت اسپیس ایکس به طور متوسط بین ۲۰ مگابایت تا ۱۰۰ مگابایت است.

علاوه بر این، نور مادون قرمز مورد استفاده در TBIRD تفاوت زیادی با امواج رادیویی سنتی دارد، زیرا داده‌ها را در امواج بسیار فشرده‌تری ارسال می‌کند.

مهندسان MIT توانستند محموله TBIRD که تقریباً به اندازه یک جعبه دستمال کاغذی است را با استفاده از سه جزء به کار بگیرند: یک تقویت کننده سیگنال نوری، یک درایو ذخیره‌سازی با سرعت بالا و یک مودم نوری با نرخ بالا. سپس این قطعات از طریق تشعشع، شوک، ارتعاش و آزمایش‌های خلاء حرارتی برای اطمینان از عملکرد خوب آنها در فضا، مورد آزمایش قرار گرفتند.

یکی از چالش‌ها و مشکلات جوی احتمالی دانشمندان در این پروژه، از دست رفتن داده بود و محققان توانستند با توسعه نسخه منحصربه‌فردی از سیستم درخواست بازفرستی خودکار (ARQ) با آن مقابله کنند. ARQ پروتکلی است که برای کنترل خطاها در انتقال داده‌ها از طریق یک پیوند ارتباطی طراحی شده است. با وجود این پروتکل، گیرنده به محموله می‌گوید که کدام فریم‌ها به درستی دریافت شده‌اند و TBIRD متوجه می‌شود که کدام فریم‌ها را باید دوباره ارسال کند.

در پایان، باید اشاره کرد که ارتباطات لیزری در چند سال گذشته مورد توجه بسیار زیادی قرار گرفته و همچنین پیشرفت‌های زیادی در این زمینه انجام شده است و آینده روشنی برای آن انتظار می‌شود. همچنین قابلیت‌های بالقوه سیستم TBIRD نامحدود هستند که این امر به پیشرفت فناوری ارتباط لیزری کمک زیادی خواهد کرد.

ارسال نظرات