فرارو- انتظار می‌رود نسل بعدی بمب افکن رادار گریز قادر به جمع آوری اطلاعات، نظارت و هم چنین انجام حملات باشد. برای اولین بار در بیش از ۳۰ سال گذشته، نیروی هوایی ایالات متحده از یک بمب افکن جدید رادار گریز رونمایی کرد. انتظار می‌رود B-21 Raider روز جمعه در معرض نمایش مردم سراسر جهان قرار گیرد.
به گزارش فرارو به نقل از الجزیره، نسل بعدی بمب‌افکن استراتژیک دوربرد رادارگریز به گونه‌ای طراحی شده که در نهایت جایگزین هواپیماهای قدیمی B-1 لنسر و B-2 Spirit شده و به ستون فقرات ناوگان بمب افکن نیروی هوایی آمریکا تبدیل شود. بی-۲۱ به طور قابل توجهی برای یک برنامه بزرگ تسلیحاتی وارد ماموریت شده و طبق گزارش‌ها ۲۵.۱ میلیارد دلار بودجه نیروی هوایی امریکا برای آن در نظر گرفته شده است. به نظر می‌رسد نورث تروپ گرامن که در حال توسعه این بمب افکن بوده از درس‌های پیش‌تر کسب شده در زمینه بمب افکن بی-۲ و اف -۳۵ نکاتی را آموخته است.
بمب افکن B-2 Spirit ۳۴ساله نسلی جلوتر از زمان خود بود. مواد پیشرفته پوشش‌دهنده هواپیما، همراه با شکل بدنه هواپیما و ورودی‌های موتور بدان معنا بود که امکان رهگیری آن هواپیما توسط رادار بسیار اندک بود و آن را در عمل برای رادار نامرئی می‌ساخت. این ویژگی به هواپیما اجازه داد تا ماموریت‌های حمله دوربرد را در مناطق بسیار محافظت شده با شانس بالا برای زنده ماندن در ماموریت انجام دهد ویژگی‌ای که بمب افکن‌های دیگر مانند بی-۱ و بی-۵۲ در آن شانس اندکی برای موفقیت داشتند. بی– ۵۲ با قابلیت فرار از ردیابی می‌تواند اهداف با ارزش را در اعماق قلمروی دشمن بدون هیچ گونه اخطاری نابود کند.
در اینجا این پرسش مطرح می‌شود که پس چه ویژگی‌ای جانشین آن بی-۲۱ را تا این اندازه خاص می‌سازد؟ این برنامه به شدت طبقه‌بندی شده است و نورث تروپ گرامن جزئیات کمی را در مورد این پروژه منتشر کرده اما برخی از اطلاعات در مورد آن در گزارش منتشر شده دیگر وجود دارند.
بمب افکن B-21 Raider به وضوح بسیاری از طرح‌های خود را از مدل قبلی آن بمب افکن گرفته از جمله مفهوم بال پرنده با موتورهای تعبیه شده و پیکربندی شده برای کاهش موثر، امکان رهگیری و شناسایی توسط رادار.
بدنه این هواپیما قدری کوچکتر از بی-۲ است و محموله آن از جمله مقدار مهمات، بمب و موشک‌هایی که می‌تواند حمل کند تقریباً به میزان نصف کاهش یافته است. این هواپیما سریع نیست و برای پرواز با سرعت‌های زیر صوت بالا طراحی شده است. در نتیجه، جهشی کوانتومی برای بمب افکن رادار گریز بی-۲ که برای نخستین بار در سال ۱۹۸۸ میلادی معرفی شد محسوب نمی‌شود.
با این وجود، خرید و نگهداری آن بسیار ارزان‌تر است. بی-۲ برای قابلیت پرواز بسیار گران بود و بی-۲۱ هزینه‌های مالی و ساعت کار مورد نیاز برای نگهداری آن را تا حد زیادی کاهش می‌دهد. احتمال خرید هواپیماهای ارزان‌تر با تعداد بیش‌تری وجود دارد. در ابتدا صد فروند هواپیما برای تولید در نظر گرفته شده بود که در صورت کاهش هزینه‌ها این رقم احتمالا افزایش خواهد یافت.
علیرغم آن که قابلیت پنهان کاری یک از ویژگی‌های اصلی است اما به هیچ وجه تنها کیفیت بی-۲۱ محسوب نمی‌شود. آن چه نیروی هوایی و ارتش ایالات متحده به طور کلی برای ساختن آن تلاش کرده‌اند یک شبکه قدرتمند و پراکنده از حسگرها و سکوهای ضربه‌ای دوربرد است که حجم وسیعی از داده‌ها را درباره دشمنی که با آن می‌جنگند مخابره کرده و به اشتراک می‌گذارند. بی-۲۱ به طور کامل در این شبکه استراتژی جدید قرار می‌گیرد و به جمع‌آوری اطلاعات در مورد یک دشمن یا منطقه بالقوه و انجام یک حمله می‌پردازد. به عبارت دیگر، آن هواپیما قادر است اطلاعات را از هواپیماهای دوست، ماهواره‌ها، رادارها و غیره جمع‌آوری و ارسال نماید و هم چنین، یک سلاح تهاجمی است که می‌تواند اهدافی را در محدوده خود منهدم سازد.
حملات دوربرد ممکن است ماموریت اصلی آن باشد اما بمب افکن بی-۲۱ قادر است اطلاعات را جمع‌آوری کرده و به اشتراک بگذارد و به هدایت ناوگان تسلیحات خود کمک نماید که به نوبه خود می‌تواند چندین هدف را نابود کند. به طور خلاصه، مغز هواپیما با ارزش‌ترین دارایی آن است و استفاده از نرم‌افزار منبع باز به هواپیما اجازه می‌دهد تا به راحتی ارتقا یابد و اطمینان حاصل شود که انعطاف پذیر و پیشرفته باقی می‌ماند و در عین حال عمر مفید آن را به طور جدی افزایش می‌دهد. این هواپیما را می‌توان در پیکربندی سرنشین‌دار و بدون سرنشین تنظیم کرد و جایگاه‌های تسلیحات داخلی هواپیما به آن امکان می‌دهد جدیدترین موشک‌های رادارگریز دوربرد مانند JASSM (موشک ایستاده هوا به سطح مشترک) و هم چنین سایر محموله‌های معمولی و هسته‌ای را حمل کند.
اگر هواپیما بخواهد زنده بماند تمام این ویژگی‌ها حیاتی هستند. در حال حاضر گزارش‌هایی وجود دارد مبنی بر آن که پیشرفت در رادار کوانتومی ممکن است امکان شناسایی هواپیماهای رادار گریز را فراهم کند. چین مدعی است راداری را به کار گرفته که ارتش آن کشور اعلام کرده قادر است رادار گریز‌ترین هواپیما را مورد شناسایی قرار دهد ادعایی که کارشناسان غربی آن را رد کرده‌اند. با این وجود، به ویژه با توجه به کاربردهای نظامی آشکار این حوزه به شدت مورد توجه قرار گرفته است. برای چندین دهه، هواپیماهای رادار گریز بر آسمان تسلط داشتند بنابراین، با ظهور یک رادار کوانتومی که در واقع کارآمد بود مزایای قابل توجهی که هواپیماهای رادار گریز ایالات متحده از آن برخوردار بودند یک شبه ناپدید می‌شدند. به طور معمول هواپیماهای غیرقابل مشاهده و آسیب ناپذیر را می‌توان شناسایی و سرنگون کرد.
حتی بدون قابلیت پنهان کاری نیز سایر ویژگی‌های بی-۲۱ نیز آن را به هواپیمایی مرگبار تبدیل می‌کنند. این هواپیما می‌تواند اطلاعات را با سرعتی بسیار بیش‌تر از رقبای خود جذب کند بدان معنا که می‌داند دشمن کجاست و قابلیت‌های خود هواپیما در چه وضعیتی است و در چارچوب وسیعی از پلتفرم‌های مرگبار قادر است اهداف خود را از راه دور نابود کند. این توانایی برای جمع آوری و جذب حجم عظیمی از داده‌ها ابزار گسترده بی-۲۱ برای به روز شدن مداوم است. هر حسگر این هواپیما که از قدرتمندترین و جدیدترین حسگرهاست باعث می‌شود تا B-21 Raider به هواپیمای قدرتمندی تبدیل شود که برای آن طراحی شده است.
عرضه بی-۲۱ به معنای آغاز سال‌های توسعه، اصلاح، پالایش و تنظیم دقیق است زیرا بمب افکن ابتدا بر روی زمین و سپس در هوا تحت شرایط مختلف تحت آزمایش‌های دائمی قرار می‌گیرد و این کار پیش از نهایی شدن ورود آن به ناوگان نیروی هوایی امریکا صورت می‌گیرد.
با این وجود، در حال حاضر این هواپیما یکی از تسلیحاتی است که هر دشمن احتمالی از آن بیش‌تر می‌هراسد زیرا هیچ هشداری در مورد ورود آن به عمق حریم هوایی دشمن وجود نخواهد داشت. این عاملی بازدارنده است که بخشی از محاسبات فکری هر رقیبی در هنگام بررسی اقدام نظامی خواهد بود. چین که دهه‌ها بمب افکن‌های رادار گریز میدانی ایالات متحده را مشاهده کرده اکنون تحقیقات خود را برای ساخت بمب افکن پنهان شونده و با قابلیت نفوذ عمیق به نام Xian H-20 سرعت بخشیده است. در نتیجه، بمب افکن B-21 رقبای خود را خواهد داشت.