فرارو- «شکست سنگین به انگلیس در روزی که حاشیه بر متن پیروز شد»، این عنوان روزنامه «هم‌میهن» از باخت تیم ملی فوتبال در بازی با انگلستان، شایدگویا‌ترین و دقیق‌ترین روایت در پاسخ به این پرسش باشد که چرا بدترین شکست ادوار جام جهانی بر تیم ملی تحمیل شد؟ گویا از این جهت که حاشیه‌های قبل، جریان و بعد از بازی بر متن آن غلبه داشت و دقیق از این جنبه که شاید در جریان بازی نیز هم مربی و هم تماشاگران اصل بازی را با تمرکز بر حاشیه‌ها رها کرده بودند.
به گزارش فرارو، تیم ملی فوتبال ایران در نخستین بازی خود در مسابقات جام جهانی قطر در مقابل تیم ملی انگلستان شکستی سنگین را متحمل شد تا بدترین نتیجه تاریخ ادوار برای ایران رقم بخورد. در این که تیم ملی انگلستان، تیمی قدرتمند و با کارنامه درخشان در ادوار جام جهانی بوده و هست، شکی وجود ندارد. در این که شوک تعویض بیرانوند در دقیقه ۷ بر تیم تحمیل شد و شاید ترکیب مناسبی از سوی سرمربی به میدان فرستاده نشد، تردیدی وجود ندارد.
اما این که از تیم ملی جام جهانی ۲۰۱۸ که بر مراکش غلبه و تیم ملی قدرتمندی همچون اسپانیا و پرتغال را به دردسر می‌اندازد، به شکست عجیب و ریتم غیرقابل باور بازی دیروز در ورزشگاه خلیفه رسیده‌ایم، بسیار عجیب و غیر قابل باور است. بُرد انگلستان قابل پیش‌بینی بود، اما نه با این نتیجه و آن ریتم ناامید کننده بازی تیم ملی ایران! حالا پرسش این است که از آن تیم جنگنده ۲۰۱۸ تحت هدایت کیروش چرا سایه‌ای در بازی دیروز مشاهده نشد؟ یا بهتر بگوئیم واقعا تیم ما و بازیکنانمان آن‌قدر بد بودند که اصطلاحا شش‌تایی شویم؟
این روزها، تحت تاثیر ناآرامی‌ها اخیر کشور سیاست به تمامی حوزه‌های جامعه ایرانی بسط پیدا کرده است. هیچ حوزه‌ای را نمی‌توان یافت که وضعیت غیر عادی سیاست در کشور بر آن تاثیر نگذاشته باشد. تحت تاثیر همین روند، اخیرا کمپین‌های بایکوت اقتصادی، برخی شرکت‌های تولیدی و خدماتی را نوازش کرده بود، اما جدیدترین قربانی این روند فوتبال ملی در بزرگترین آوردگاه جام جهانی شده است.
قبل از اولین بازی تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی نیز بر کسی پوشیده نبود که میدان سیاست و ناآرامی‌های چند وقت اخیر ایران، بازیکنان تیم ملی را متاثر ساخته است. اینکه در ورزشگاه بین‌المللی «الخلیفه» فوتبالیست‌های ایرانی، نمی‌توانند تنها بر روی مسائل فنی و فوتبالی تمرکز داشته باشند، تا حدود زیادی نمایان بود. بازیکنان تیم ملی از نظر ذهنی، درگیر در مسائل سیاسی و فشار‌های مجازی بودند که در روز‌های گذشته بر آن‌ها تحمیل شده بود.
بعد از پایان بازی دیروز تیم‌های ملی ایران و انگلستان نیز همین سایه حاشیه‌های سیاسی بر متن فوتبال تیتر اصلی روزنامه‌های اصلی دو جریان اصلی سیاسی کشور یعنی اصول‌گرایان و اصلاح‌طلبان نیز بود. در یک سوی ماجرای، روزنامه‌های اصول‌گرا باخت تیم ملی را به میدان سیاسی و محکوم کردن ناآرامی‌های اخیر کشور ارجاع دادند.
روزنامه کیهان، تیتر یک چاپ امروز –سه‌شنبه- خود را به باخت ایران اختصاص داد و نوشت: «ایران ۲ - انگلیس، اسرائیل، آل‌سعود و وطن‌فروشان داخلی و خارجی ۶. «در روتیتر هم توضیح داد: «برخی از اعضای تیم غیرت نداشتند و سرود نخواندند.»
هم‌راستای با کیهان، روزنامه اصول‌گرای فرهیختگان نیز در تیتر یک خود نوشت: «بازی را باختیم وطن را نه.» در روتیتر نیز نوشت: «تیم ملی فوتبال ایران باخت سنگینی داد که قابل جبران است، اما عده‌ایی به شکل جبران‌ناپذیر به تاریخ باختند.».
اما بر خلاف روزنامه‌های این طیف، روزنامه‌های اصلاح‌طلب هم تاثیر سیاست بر میدان بازی دیروز را تیتر کردند. به نوعی این روزنامه‌ها نیز تاثیر میدان سیاست بر باخت عجیب و دور از انتظار تیم ملی را مورد تایید قرار دادند.
روزنامه اعتماد در تیتر یک خود در ارتباط با بازی نوشت: «پوچ» و در ادامه توضیح داد: «مشت کیروش و تاج باز شد و سیستم دفاع اتوبوسی جواب نداد.»، اما تیتر دوم این روزنامه به مراتب قابل توجه و تامل‌تر بود. در تیتر دوم آمده است: «تیم ملی نباید وسط بازی میکرد.» البته این تیتر هوشمندانه را به عنوان تحلیل شکست از زبان مهاجم سابق تیم ملی عنوان می‌کند، اما بر کسی پوشیده نیست که برگزیدن چنین تیتری به شکل غیرمستقیم، مواضع بازیکنان تیم ملی را در ارتباط با تحولات سیاسی چند وقت اخیر کشور مورد اشاره قرار داده است.
روزنامه هم میهن نیز تیتر یک خود را به حاشیه‌های سیاسی بازی تیم ملی اختصاص داده و می‌نویسد: «بازی تحت فشار.» در روتیتر هم توضیح می‌دهد: «شکست سنگین به انگلیس در روزی که حاشیه بر متن پیروز شد.»
واقعیت امر این است، همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد دیروز در بزرگترین آوردگاه فوتبال ملی جهان، تیم ملی ایران باخت، بد هم باخت! بدباختنی با طعم و چاشنی سیاست و مسائل سیاسی این روز‌های کشور. البته ضروریست قبل از آنکه دیر شود و حسرت آن در تاریخ ثبت شود، تدابیری برای دو بازی آینده اندیشیده شود. هنوز جام جهانی تمام نشده، اما اگر همچنان حاشیه‌های میدان سیاست بر ذهن و روان بازیکنان تیم ملی فوتباتل سنگینی کند، شاید ابعاد فاجعه بیش از بیش بزرگ‌تر شود.
تقابل با ولز و البته ایالات متحده آمریکا (سیاسی‌ترین بازی جام) پیش‌روی بازیکنانی قرار دارد که در روز‌های گذشته بیشترین فشار‌های روانی را -به واسطه کشیده شدن چالش‌های میدان سیاست به درون ورزش- تحمل کرده‌اند. حالا زمان آن فرارسیده که تصمیم اضطراری و اورژانسی برای آینده جام جهانی و کاهش فشار‌های روحی بر بازیکنان تیم ملی اتخاذ شود.
وقتی لوگان ماشین کارگران اروپایی اینجا میشه 600 میلیونی ما سالهاست 6تایی شدیم
۱- نداشتن روحیه به خاطر خائنین داخل ورزشگاه که باعث شد بچه ها خالی کنن.
۲-فدراسیون فوتبال و تاج که سالهاست با بی تدبیری فدراسیون گردانده میشه و تو تمام عالم انگار فقط کیروش مربی ایران میتونه باشه. حاضره بازیکن غوزغوزآباد قبرس رو بیاره ولی داخلی استفاده نکنه. عربستان با بازیکنای داخلیش آرژانتین رو برد و مدیریت درست فدراسیونش رو نشون میده همونطور که تو اسیا تیم هاش اول میشن
_اون زمانیکه تو جام ۲۰۱۸ اتوبوسی دفاع کردیم و به این نتایج افتخار کردیم بازی رو باختیم و تیم ها بازی کردند و بهتر شدند ولی ما نتایج مقطعی برامون مهم بود. اگر واقع بین نباشیم می بازیم
البته فراموش نکنیم ما به بهترین انگلیس تاریخ باختیم و عربستان ضعیفترین آرژانتین تاریخ رو برد و این قسمت ما بود تا قوی بشیم.
نصف فوتبالیا موافق کیروش بودن و تقریبا تمام پرسپولیسیا مخالف کیروش. طی این مدت اون اکثریت پرسپولیسی به عنوان اینکه سیاست مهمتر از فوتبال هست از این جوسازی علیه تیم ملی حمایت کردن. الان که جوسازیها موثر واقع شد و بازیکنا عدم حمایت رو با تمام وجودشون لمس کردن، میان و کری‌های فوتبالیشون رو ادامه می‌دن و علیه سواد فوتبالی کیروش حرف میزنن. اصلا این باخت مگه فنی بود؟ بازیکنامون قالب تهی کرده بودن و استرسشون فلجشون کرده بود. استرس جام جهانی رو هم به زور میتونستن کنترل بکنن.
و البته کیروش هم مقصره که نتونست این جوسازی علیه تیم ملی رو خنثی بکنه و بیشتر بنزینی بر روی آتش شد. بحث اصلا و ابدا فنی نبود. توی سیستم کیروش حتا یک مهاجم هم میتونه از پس وظایف دفاع وسط بربیاد. ولی نه با این روحیه‌ی درب و داغون.
ولی با اینکه انگلیس گل زیادی زد باز هم اشتها داشت و خیلی پرتعداد بودند توی همه جا
بچه های ما از نظر قدرت بدنی و تاکتیک حرفی برابر انگلیس برای گفتن نداشتند
با این حال دو گل زدند و میشه گفت مثل نتیجه ۳ به ۱ با آرژانتین تو جامهای قبلی
باید قوی شد، با حرف نیست با برنامه ریزی و عملکرد هست
کی روش هم که در 3-4 بازی گذشته تغییرات اساسی در ترکیب و چینش داشت...
ایران 10 بار هم با انگلیس بازی کنه (با انواع مربی) بیشتر بازی ها رو خواهد باخت...فاصله ها زیاده
بزرگمهر بزرگ دانای ایران زمین گفته بود: همه چیز را همگان دانند و همگان هنوز از مادر زاییده نشده است.
این چیزی که داری مسخره می کنی کشور ایران است. یک خورده تفکر و عرق ملی برایت باید آرزو کرد
بچه ها نباید طوری رفتار میکردن که مردم بهشون لقب تیم حکومتی بدن