فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
شرح لغت: نقد عمر: سرمایه ی زندگانی / مطبوع شمایل: نکو چهره و خوش اندام
نوبهار فرا رسیده. پس در این جهت تلاشت را به کار گیر تا خوشدل گردی، زیرا در آن زمان که زیر خروارها خاک باشی، گل های زیادی خواهد رویید. در مفهوم این شعر می توان گفت، آن کس که طالب دوست باشد، جهت فنای این درگاه اندوهناک نمی گردد؛ چرا که ذره یی اندوه از برای این جهان، سرمایه ی عقبی را نابود خواهد ساخت. در ادامه نیز باید گفت، سر منزل مقصود بس بعید است و فقط آن کس می تواند باقبالش به آن برسد که به اسرار آفرینش پی برد و بداند که در هر جهت معشوق آفریده؛ جلوه آفرینش دیگری نهفته است.
تو از مستی عشقی که از عشق واقعی حاصل می شود، فقط معنای ظاهری آن را درک کرده ای و می خواهی با استدلال و برهان آن را درک کنی. چنین کاری در مکتب عشق امکان پذیر نیست، بنابراین به دنبال درک معنای واقعی عشق و مستی آن باش که همانا مقام اولیاء الله می باشد.