روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: اوائل مهرماه گذشته بعد از حملات نظامی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به مقر گروهک‌های تجزیه طلب ایرانی که در اقلیم کردستان عراق مستقر هستند، مسئولان عراقی به ویژه متولیان امور اقلیم خواستار توقف حملات شدند و قول دادند به فعالیت این گروه‌های تجزیه طلب پایان دهند و آن‌ها را طرد نمایند.
براساس همین تعهد، حملات نظامی به مقر‌ها متوقف شد، ولی طرف عراقی در اقلیم کردستان عراق به قولی که داده بود عمل نکرد و فعالیت‌های گروهک‌های تجزیه طلب ادامه یافت. آن‌ها با ارسال سلاح و نیرو‌های آموزش‌دیده برای انجام فعالیت‌های تجزیه طلبانه و ایجاد اغتشاش در داخل خاک ایران، علیه تمامیت ارضی و امنیت کشورمان به فعالیت‌های خود ادامه دادند. مسئولان ایرانی بعد از اتمام حجت‌های لازم با مسئولین اقلیم کردستان عراق، بار دیگر اقدام به حمله نظامی علیه مقر‌های گروهک‌های تجزیه طلب کردند.
وزیر امور خارجه عراق در گفتگوی تلفنی با وزیر امور خارجه کشورمان درباره حمله موشکی و پهپادی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به مواضع گروهک‌های تجزیه طلب ایرانی که در خاک کردستان عراق مستقر هستند گفت: «هدف قرار دادن مواضعی در کردستان، نقض آشکار حق حاکمیت عراق است.» فؤاد حسین در این گفتگو افزود: «ادامه این اقدامات، خطرناک خواهد بود، باید گفتگو راهی برای متوقف کردن این تشدید خصمانه غیرقابل توجیه باشد.»
بخش اخیر سخن وزیر امور خارجه عراق که گفتگو را به عنوان راهی برای متوقف کردن حملات و اقدامات نظامی پیشنهاد کرده، سخن درستی است، البته نه با تجزیه طلبان. اما در مورد مذاکره با مسئولین اقلیم کردستان عراق، شاید وی به این نکته توجه نکرده که مسئولان ایرانی ظرف یکماه و نیم اخیر به این پیشنهاد عمل کرده‌اند و، چون طرف عراقی به تعهد خود عمل نکرد، راهی غیر از توسل به اقدام نظامی باقی نماند.
بدین ترتیب، ایران به پیشنهاد آقای وزیر امور خارجه عراق عمل کرده و گفتگو را به عنوان راه اصلی متوقف کردن برخورد‌های خصمانه بر هر اقدام دیگری ترجیح داد، ولی مسئولان اقلیم کردستان عراق راه گفتگو را بستند و چاره‌ای غیر از حمله نظامی باقی نگذاشتند. نتیجه این می‌شود که آقای وزیر امور خارجه عراق باید مسئولین اقلیم را به خاطر عدم پای‌بندی به وعده خود سرزنش و بازخواست کند. طبیعی است که مسئولان ایرانی به هیچ کشوری اجازه ندهند خاک خود را در اختیار کسانی قرار دهند که درصدد تجزیه ایران هستند.
مردم کردستان، از اصیل‌ترین و وطن‌دوست‌ترین اقوام ایرانی هستند که همواره تجزیه طلبان را طرد کرده و برای تمامیت ارضی ایران فداکاری‌های زیادی نموده‌اند. حساب قوم کرد ایرانی از حساب گروهک‌های تجزیه طلب که مزدوران بیگانگان هستند جداست و آن‌ها نیز با تجزیه طلبان مقابله می‌کنند.
در خصوص اقلیم کردستان عراق باید به این نکته مهم توجه شود که بارزانی‌ها به دلیل وابستگی شدید به صهیونیست‌ها و آمریکا، وصله ناجوری برای منطقه و حتی برای کشور عراق هستند. پناه دادن به گروهک‌های تجزیه طلب ایرانی و حمایت از آن‌ها و در اختیار قرار دادن امکانات برای آنکه آنان علیه تمامیت ارضی ایران فعالیت کنند، خیانتی است که بارزانی‌ها به ایران و عراق می‌کنند.
بارزانی‌ها پرونده سیاهی نیز در زمینه تجزیه عراق و تلاش برای جدا ساختن اقلیم کردستان از عراق دارند که با فشار چهار کشور ایران، ترکیه، سوریه و خود عراق با شکست مواجه شد.
بنابراین، وزیر امور خارجه عراق بجای آنکه ادامه حملات نظامی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به مقر گروهک‌های تجزیه طلب ایرانی در اقلیم کردستان عراق را خطرناک بداند، باید حمایت بارزانی‌ها از تفکر تجزیه طلبی را خطرناک بداند، خطری که خود عراق را هم تهدید می‌کند. برای ریشه‌کن ساختن این خطر، تنها راه اینست که ایران و عراق مشترکاً بارزانی‌ها را کنترل کنند. بارزانی‌ها هم بدانند که اگر موجودیت خود را می‌خواهند، باید تفکر تجزیه طلبی را کنار بگذارند، گروهک‌های تجزیه طلب ایرانی را طرد کنند و به جای وابسته بودن به بیگانگان دلبسته مردم باشند.