فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
ای آن که همواره فریفته‌ی خود هستی! اگر بویی از عشق نبرده باشی، عذرت خواسته است. در مفهوم این شعر می‌توان گفت، عشق به ذات دوست راهگشاست، چرا که به واسطه‌ی راه یافتن در آن، راه حقیقت بر کسی بسته نخواهد ماند و اینچنین همگان می‌توانند از محضر دوست بهره گیرند و در پرتو عنایت او آرام و قرار داشته باشند.
سعی کن که قلبت، چون آینه بدرخشد و از هر اخلاق ناخوشایندی دوری کن. |آن که تو را خواسته، به دور از هر نوع بدی وزشتی می‌بیندت. پس آن گونه باش که او درک کرده.