پس از دو سال محدودیت در بحبوحه بحران کرونا، مکزیکی‌ها مراسم جشن روز مردگان را برگزار کردند.
به گزارش فرارو، در سال ۲۰۰۸، یونسکو جشن روز مردگان را به عنوان میراث فرهنگی ناملموس بشریت ثبت کرد. این مراسم نمادین مکزیکی ریشه‌های ماقبل اسپانیایی دارد، یعنی قبل از فتح قلمرو مکزیک توسط اسپانیا. آیین مرگ یکی از عناصر اساسی این فرهنگ بود و این جشن بخشی از آن است.
هنگامی که شخصی در فرهنگ مکزیک می‌میرد، او را در "پتیت" (نوعی فرش بافته شده) دفن می‌کردند و بستگانشان را در یک مهمانی جمع می‌کردند تا آن‌ها را در سفر به "میکتلان" (محل استراحت ابدی) راهنمایی کنند.
خاستگاه این سنت به تلاقی بین برگزاری مراسم مذهبی کاتولیک‌ها توسط اسپانیایی‌ها و بزرگداشت روز مردگان برمی گردد که مردم بومی از قبل از ورودشان آن را جشن می‌گرفتند.
این مردمان بومی احترام مردگان خود را به تقویم مسیحی منتقل کردند که مصادف با پایان چرخه کشاورزی ذرت، محصول اصلی غذایی مکزیک بود.
مرگ در این جشن دلیلی برای جشن می‌شود، زیرا به جای غیبت، حضور زنده را نشان می‌دهد.
هر ساله خانواده‌ها انواع نذورات و محراب‌ها را برای متوفیان خود ترتیب می‌دهند و این محراب‌ها با گل، جمجمه، نان معروف پان دو موئرتو تزئین می‌شود.
گل‌ها نقش کلیدی دارند، زیرا برای تسهیل بازگشت روح به زمین قرار می‌گیرند. پراکندگی گلبرگ‌های سمپاسوچیل و گذاشتن شمع‌ها، هدف ترسیم مسیری است که ارواح برای رسیدن به مقصد طی می‌کنند.
جشن روز مردگان در ۱ و ۲ نوامبر برگزار می‌شود، زیرا این تعطیلات به دو دسته تقسیم می‌شود. طبق تقویم کاتولیک، اول نوامبر برابر با روز تمام مقدسین است و این تاریخ به کودکان فوت شده اختصاص داده شده است. در همین حال، دوم نوامبر، یاد و خاطره بزرگسالانی که دیگر در میان آنان نیستند را گرامی می‌دارد. این جشنی است که در سراسر مکزیک گسترش می‌یابد، اما با تفاوت‌های ظریف و خاص بسته به منطقه.