محققان اخیرا اظهار کرده‌اند تصاویر جدید تلسکوپ فضایی جیمز وب یک خوشه کهکشانی عظیم را نشان می‌دهد که نور را خم می‌کند.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، در یک رقص ماده تاریک، تلسکوپ فضایی ناسا نوری را که در جهان دور خم شده بود، ثبت کرد.
آینه عظیم تلسکوپ فضایی جیمز وب از گرانش یک خوشه کهکشانی برای نگاهی به یک کهکشان شناخته شده استفاده کرد، اما یک چرخش وجود دارد: تحقیقات جدید منتشر شده در روز چهارشنبه (۲۶ اکتبر) نشان می‌دهد که وب ممکن است دو کهکشان را مشاهده کند نه یک کهکشان. این منطقه قبلاً توسط تلسکوپ فضایی هابل تصویربرداری شده بود، اما این نمای جدید واضح‌تر از همیشه است.
دان کو، ستاره‌شناس مؤسسه علمی تلسکوپ فضایی، در بیانیه ناسا گفت: ما به طور فعال در حال بحث در مورد اینکه آیا آن‌ها دو کهکشان هستند یا دو دسته از ستاره‌ها در یک کهکشان، هستیم. ما هنوز چیزی نمی‌دانیم، اما این‌ها سؤالاتی هستند که وب برای کمک به پاسخ دادن به آن‌ها طراحی شده است.
به گفته کو، هابل این اجرام را که "MACS۰۶۴۷-JD" نام دارد، ۱۰ سال پیش شناسایی کرد و آن‌ها را به عنوان یک "نقطه قرمز رنگ پریده" دید که تنها ۴۰۰ میلیون سال پس از بیگ بنگ که جهان را آغاز کرد، شکل گرفت. در حالی که "وب" فاش کرد که این یک شیء در واقع دو جسم است، ماهیت چیزی که تلسکوپ جدید می‌بیند، یک راز باقی مانده است.
تیم "وب" متعهد به انتشار داده‌های علمی در حال پیشرفت است و به همین دلیل، این یافته هنوز مورد بررسی قرار نگرفته و هنوز در مرحله بحث اولیه است. اگر وب دو کهکشان را مشاهده کرده باشد، احتمال جالب‌تری وجود دارد: ممکن است ادغام کهکشانی در جهان اولیه در حال انجام باشد.
دکتر تایگر یو یانگ هسیائو، گفت: اگر این دورترین ادغام باشد، من واقعا به وجد خواهم آمد. اما چه وب در حال مشاهده دو خوشه ستاره‌ای باشد یا دو کهکشان، تفاوت‌های واضحی بین آن‌ها وجود دارد: یک مجموعه جرم با تعداد زیادی ستاره کمی آبی‌تر است و دیگری با غبار زیاد کمی قرمزتر است.
استفاده وب از عدسی گرانشی برای ستاره‌شناسی امری جدید نیست، اما بهره‌برداری از توانایی اجرام عظیم در خم کردن نور، بینش جدیدی را در مورد ابزار حساس تلسکوپ به ارمغان خواهد آورد. وب برای نگاه کردن به جهان اولیه که به سرعت از ما در طول موج‌های فروسرخ دور می‌شوند، بهینه شده است.
ربکا لارسون، عضو بنیاد ملی علوم گفت: مشاهدات فضایی ۲۰ ساله وب، فهرست کهکشان‌های اولیه ما را تا حد زیادی گسترش خواهد داد. مطالعه آن‌ها می‌تواند به ما کمک کند تا بفهمیم چگونه آن‌ها به کهکشانی مانند کهکشانی که امروز در آن زندگی می‌کنیم، تبدیل شده‌اند و همچنین چگونه جهان در طول زمان تکامل یافته است.