به گزارش فرارو به نقل از کانورسیشن، ممکن است تصور کنید هالیوود در پیش‌بینی آینده خوب عمل کرده است. در واقع، «رابرت والاس» رئیس سرویس فنی سیا نقل کرده که چگونه جاسوسان روس تازه‌ترین سری از مجموعه فیلم‌های جیمز باند را تماشا می‌کنند تا ببینند چه فناوری‌هایی ممکن است در راه باشند؛ بنابراین وسواس مداوم هالیوود در مورد روبات‌های قاتل، ممکن است نگران کننده باشد.
تازه‌ترین فیلم از این نوع فیلم‌ها درامی جنایی درباره یک ربات جنسی به نام «دالی» است که در اپل تی وی پخش شده است. هرگز گمان نمی‌کردم که روزی عبارت «درام ربات جنسی در دادگاه» را بنویسم! این فیلم بر اساس داستان کوتاهی از «الیزابت بیر» (نوشته شده در سال ۲۰۱۱ میلادی) ساخته شده است. طرح داستان درباره یک میلیاردر است که توسط یک ربات جنسی کشته شده و آن ربات از یک وکیل برای دفاع از اقدامات جنایتکارانه خود کمک می‌خواهد.
«دالی» جدیدترین فیلم از مجموعه طولانی فیلم‌هایی است که ربات‌های قاتل را به نمایش می‌گذارند. پیش‌تر این کار با نمایش شخصیت‌هایی، چون HAL در «۲۰۰۱: یک ادیسه فضایی» ساخته «استنلی کوبریک» و ربات T-۸۰۰ آرنولد شوارتزنگر در سری فیلم‌های «ترمیناتور» انجام شده بود. در واقع، نزاع میان ربات‌ها و انسان‌ها در مرکز اولین فیلم بلند علمی تخیلی فیلم کلاسیک «مترو پلیس» محصول ۱۹۲۷ «فریتز لانگ» قرار داشت. با این وجود، تقریبا تمام این فیلم‌ها اشتباه می‌کنند.
ربات‌های قاتل ربات‌های انسان نما با نیات شیطانی نخواهند بود. ترسیم چنین تصویری از ربات‌ها ممکن است یک خط داستانی دراماتیک و موفق در گیشه را برای جذب مخاطب ایجاد کند، اما چنین فناوری‌هایی چندین دهه اگر نگوییم قرن‌ها، با شما فاصله دارند. در واقع، برخلاف ترس‌های اخیرا ایجاد شده ربات‌ها ممکن است هرگز حساس نباشند.
ما باید نگران فناوری‌های بسیار ساده‌تری باشیم. این فناوری‌ها امروز در مناطقی مانند اوکراین و قره‌باغ کوهستانی در میدان نبرد ظاهر می‌شوند و صحنه و معادلات جنگی را تغییر می‌دهند.
فیلم‌هایی که در آن پهپاد‌های مسلح بسیار ساده‌تر نمایش داده شده‌اند، مانند «سقوط فرشته» Angel has Fallen ساخته سال ۲۰۱۹ میلادی و «چشمی در آسمان» Eye in the Sky ساخته سال ۲۰۱۵ میلادی، شاید دقیق‌ترین تصویر را از آینده واقعی ربات‌های قاتل نشان می‌دهند.
در اخبار شبانگاهی کانال‌های تلویزیونی می‌بینیم که چگونه جنگ مدرن توسط پهپادها، تانک‌ها، کشتی‌ها و زیردریایی‌های خودران و بدون سرنشین هر چه بیش‌تر در حال تغییر است. این ربات‌ها تنها قدری پیچیده‌تر از ربات‌هایی هستند که می‌توانید در فروشگاه‌های سرگرمی محله خود خریداری کنید.
به طور گسترده تصمیم شناسایی، ردیابی و انهدام اهداف، به الگوریتم‌های این ربات واگذار می‌شود. این وضعیت جهان را به سمت مکانی خطرناک پیش می‌برد جایی با انبوهی از مشکلات اخلاقی، قانونی و فنی. برای مثال، چنین تسلیحاتی وضعیت آشفته ژئوپولیتیک ما را بیش از پیش برهم خواهند زد. ما در حال حاضر شاهد ظهور ترکیه به عنوان یک قدرت بزرگ سازنده و صادرکننده پهپاد هستیم.
چنین تسلیحاتی از خطوط قرمز اخلاقی عبور می‌کنند و وارد دنیایی وحشتناک می‌شوند که در آن ماشین‌های غیرقابل پاسخگویی تصمیم می‌گیرند چه کسی زندگی کند و چه کسی بمیرد. با این وجود، سازندگان ربات‌ها پس زدن چنین آینده‌ای را آغاز کرده اند.
هفته گذشته شش شرکت پیشرو رباتیک متعهد شدند که هرگز از پلتفرم‌های رباتیک خود به عنوان سلاح استفاده نکنند. این شرکت‌ها عبارتند از بوستون داینامیکس که ربات انسان نمای اطلس را می‌سازد که قادر است حرکات خیره کننده از جمله پشتک زدن را انجام دهد و سگ رباتیک اسپات که گویی مستقیما از مجموعه تلویزیونی Black Mirror خارج شده است.
این اولین باری نیست که شرکت‌های رباتیک درباره چنین آینده نگران‌کننده‌ای صحبت می‌کنند. پنج سال پیش، من نامه‌ای سرگشاده با امضای ایلان ماسک و بیش از ۱۰۰ بنیانگذار دیگر شرکت‌های هوش مصنوعی و رباتیک را تهیه کردم که در آن از سازمان ملل متحد خواسته شده بود تا قوانین و مقرراتی برای استفاده از ربات‌های قاتل تنظیم شود.
با این وجود، این واقعیت که شرکت‌های رباتیک پیشرو متعهد شده‌اند که پلتفرم‌های ربات خود را به سلاح تبدیل نکنند، بیش از هر چیز دیگری، یک علامت فضیلت است. برای مثال، ما دیده‌ایم که اشخاص ثالث بر روی سگ‌های رباتیک اسپات ساخته بوستون داینامیکس سلاح نصب کرده‌اند.
چنین ربات‌های اصلاح شده‌ای در عمل موثر بوده‌اند. هم چنین، دانشمند هسته‌ای ایران در سال ۲۰۲۰ میلادی توسط ماموران اسرائیلی با استفاده از مسلسل رباتیک ترور شد.
تنها راهی که می‌توانیم از طریق آن از وقوع چنین آینده وحشتناکی جلوگیری کنیم آن است که کشور‌ها به طور جمعی اقدامی انجام دهند، همان گونه که در مورد سلاح‌های شیمیایی، بیولوژیکی و هسته‌ای چنین کاری را انجام داده‌اند.
چنین مقرراتی کامل نخواهند بود همان طور که مقررات مربوط به تسلیحات شیمیایی کامل نیستند. با این وجود، تنظیم مقررات باعث می‌شود از فروش علنی این گونه تسلیحات و در نتیجه از تکثیر آن توسط شرکت‌های تسلیحاتی جلوگیری به عمل آید. بنابراین، مهم‌تر از تعهد شرکت‌های رباتیک در مورد این موضوع، تصمیم شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد به اتفاق آرا، مبنی بر آن است که پیامد‌های حقوق بشری، فناوری‌های جدید و نوظهور مانند سلاح‌های خودران را بررسی کند.
پیش‌تر چندین کشور از سازمان ملل متحد خواسته بودند تا مقرراتی را درباره ربات‌های قاتل تنظیم کند. پارلمان اروپا، اتحادیه آفریقا، دبیرکل سازمان ملل متحد، برندگان جایزه صلح نوبل، رهبران کلیسا، سیاستمداران و هزاران پژوهشگر هوش مصنوعی و رباتیک مانند من همگی خواستار وضع مقررات در این باره شده‌اند. اگر می‌خواهید از تحقق آینده هالیوودی ترسیم شده در فیلم‌ها خودداری ورزید ممکن است بخواهید دفعه بعد که نماینده سیاسی‌تان را دیدید این موضوع را با او در میان بگذارید.