فرارو- نزدیک‌ترین خویشاوندان تکاملی ما، نئاندرتال‌ها (هومو نئاندرتالنسیس)، زمانی در سراسر اروپا و در شرق تا کوه‌های آلتای در جنوب سیبری پراکنده بودند. بیش از ۱۶۰ سال از زمان کشف اولین فسیل‌های نئاندرتال در اروپا می‌گذرد، اما ما هنوز اطلاعات کمی در مورد اندازه گروه یا سازمان اجتماعی جوامع نئاندرتال داریم.
به گزارش فرارو به نقل از rahnamato، با این همه، یک مطالعه جدید که با استفاده از بررسی‌های ژنتیک و DNA به انجام رسیده، برای اولین بار افق‌هایی روشنگر بر این ابهامات انداخته است. در این مطالعه، دانشمندان به بررسی فسیل‌هایی ۵۴۰۰۰ ساله از نئاندرتال‌ها پرداختند که زمانی در کوهپایه‌های آلتای زندگی می‌کردند. این فسیل‌ها مربوط به یک گروه ۱۰ تا ۲۰ نفره از نئاندرتال‌ها بود که بررسی‌های جدید نشان داد ارتباطات خانوادگی (از جمله پدر و دختر) با یک دیگر داشته اند.
اولین سرنخ‌های ژنتیکی نئاندرتال‌ها ۲۵ سال پیش از قطعه‌ای از DNA میتوکندریایی به دست آمد. اما مطالعه جدید اولین مطالعه‌ای است که DNA باستانی را از دندان‌ها و استخوان‌های چند نئاندرتال که تقریباً در یک زمان زندگی می‌کردند، تجزیه و تحلیل می‌کند. این فسیل‌ها از کاوش‌های باستان شناسی غار اوکلادنیکوف در اواسط دهه ۱۹۸۰ و غار چاگیرسکایا از سال ۲۰۰۷ به دست آمده اند.
این غار‌ها توسط نئاندرتال‌ها به عنوان کمپ شکار استفاده می‌شد. بقایای حیواناتی مانند گاومیش کوهان دار امریکایی و اسب فراوان است و بیش از ۸۰ فسیل نئاندرتال نیز در غار چاگیرسکایا یافت شد که یکی از بزرگترین مجموعه‌های این چنینی در سراسر جهان محسوب می‌شود.
هر دو مکان همچنین حاوی ابزار‌های سنگی متمایز هستند که شباهت زیادی به مصنوعات یافت شده در مکان‌های نئاندرتال در اروپای مرکزی و شرقی دارند.
برای ترسیم تصویری دقیق از ترکیب ژنتیکی و ارتباط این نئاندرتال‌ها، دانشمندان DNA میتوکندری (که از خط زن منتقل می‌شود)، کروموزوم‌های Y (از پدر به پسر منتقل می‌شود) و داده‌های ژنومی (که از هر دو والدین به ارث رسیده است) را تجزیه و تحلیل کردند. دندان‌ها و استخوان‌های ۱۳ نفر (هفت نفر مذکر و شش نفر مونث) مورد بررسی قرار گرفتند که هشت نفر بزرگسال و پنج نفر کودک یا نوجوان بودند.
در میان آن‌ها بقایای یک پدر نئاندرتال و دختر نوجوانش، و همچنین یک جفت از بستگان درجه دوم - یک پسر جوان و یک زن بالغ، شاید پسر عمه، عمه یا مادربزرگ او شناسایی شد. دانشمندان همچنین دریافتند که نئاندرتال‌های Chagyrskaya چندین هتروپلاسمی مشترک - نوع خاصی از نوع DNA میتوکندریایی که معمولاً برای کمتر از سه نسل باقی می‌ماند- دارند.