فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
شرح لغت: خوی: عرق/خلوت: به استعاره یعنی نهانگاه عدم
چون لب یار را می‌بوسم، گویی به آب زندگانی دست یافته ام. مقصود او از این شعر این است که دلدادگان دوست که عشق او را در جان پرورده اند و راز دار عشق او هستند، با وصال به عشق او جام سعادت را می‌نوشند و جاودانه می‌گردند، و بدین سان در پرتو او در حیاتی آرام بسر می‌برند.
اگر روزی به اهل دلی برخورد کردی؛ بدان که این تو لطف و عنایتی ست از جانب خدای مهربان که در حق تو روا داشته است. اگر قصد داری تا با اهل دل همراهی کنی و راه‌های رفته او را بروی، پند‌های وی را بپذیر و آن‌ها را به کار بند تا به مقصودی که می‌خواهی برسی، انشالله.