به گزارش فرارو به نقل از واشنگتن پست، خارج از اتاق فکر تبلیغاتی چین شواهد فزاینده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهند شی اشتباه می‌کند. رشد اقتصادی چین در حال کاهش است به طوری که بسیاری انتظار دارند سال جاری کم‌تر از سه درصد باشد و ظاهرا حزب کمونیست در مورد این موضوع حساسیت زیادی دارد که انتشار برنامه ریزی شده اعداد مرتبط با تولید ناخالص داخلی سه ماهه سوم سال جاری را به تعویق انداخت. در همین حال، نخبگان تجاری چین برای کنار آمدن با تاکید شی بر شرکت‌های ناکارآمد دولتی به جای مبتکران چینی در حال تقلا هستند. شهروندان چینی از قرنطینه ظالمانه تحت عنوان سیاست «کووید صفر» رنج برده اند.
برخی از تحلیلگران انتظار داشتند که شی ممکن است امتیازات ملایمی را به منتقدان خود در داخل و خارج از چین ارائه دهد برای مثال، قدری از سخت گیری در مورد اجرای سیاست کووید صفر بکاهد یا مقام‌هایی را از نظر رتبه ارتقا دهد که باعث شود کنترل و موازنه قوایی که در میان رهبری جمعی چین تا پیش از زمانی که شی در سال ۲۰۱۲ میلادی به قدرت رسید و تحکیم قدرتی بیرحمانه را آغاز کرد فراهم کنند.
با این وجود، شی به دلیل روند اخیر چین عذرخواهی نکرد. او تنها از سیاست‌هایش تمجید به عمل آورد و به منتقدان‌اش توهین کرد. نتیجه این بود: اگر شی در سالیان اخیر در مسیری اشتباه حرکت کرده است همان طور که بسیاری از تحلیلگران چینی و خارجی چنین باوری دارند او اکنون وعده می‌دهد که در آینده با سرعت بیش‌تری در این مسیر حرکت خواهد کرد.
سخنرانی شی دایرة المعارفی برای خود بود. ترجمه رسمی سخنرانی او نزدیک به ۶۰ صفحه شد. مضمون سخنرانی او درباره «سوسیالیسم برای عصر نوین» بود و شی این «عصر نوین» که شاید بتوان آن را «عصر شی» نامید را بیش از ۴۰ بار ذکر کرد. در این سخنرانی ۸۰ بار از امنیت، ۴۵ بار از سوسیالیسم و ۲۳ بار از فناوری گفته شد. او تنها یک بار به آزادی اشاره کرد. لحن شی در قبال ایالات متحده ستیزه جویانه نبود، اما او نشان داد که چین برای یک دوره رقابت شدید با امریکای به گفته او «قلدر» آماده شده است. او امریکا را به تلاش برای «باج خواهی» متهم کرد. او گفت: «ما با محاصره و اعمال حداکثر فشار بر چین، منافع ملی خود را در اولویت قرار داده ایم، بر نگرانی‌های سیاسی داخلی تمرکز کرده‌ایم و عزم راهبردی خود را حفظ کرده ایم».
جالب‌ترین اظهارات شی، حملات او به منتقدان داخلی بود که از کنترل روزافزون حزب کمونیست بر تمام بخش‌های زندگی چین گلایه داشتند. او بحث در این باره را ناشی از «فقدان درکی روشن درباره اقدام موثر» و هم چنین ناشی از «لغزش به سمت رهبری ضعیف و توخالی حزب در عمل» دانست.
رهبر چین در ادامه افزود: «برخی از اعضا و مقام‌های حزب در اعتقادات سیاسی خود دچار تزلزل بودند. با وجود هشدار‌های مکرر تشریفات بیهوده، بوروکراتیسم، لذت گرایی و زیاده خواهی در برخی ادارات و محلات در جریان بود. ذهنیت‌ها و شیوه‌های امتیاز جویی مشکلی جدی ایجاد کرد و برخی از موارد بسیار تکان دهنده وجود فساد فاش شد».
شی درباره سیاست پلیسی خود پیرامون قرنطینه‌های ناشی از شیوع کووید گفت که «یک جنگ همه جانبه مردمی را برای جلوگیری از گسترش ویروس» راه اندازی کرده است. او هیچ اشاره‌ای به هزینه‌های انسانی این سیاست نکرد. با شیوع ویروس کرونا، چین واقعا بین خطرات بهداشتی این ویروس برای جمعیت سالخورده و هزینه‌های تجاری ناشی از قرنطینه گرفتار شده است. در مورد اقتصاد، شی از تاکید نئو مائوئیست خود بر شرکت‌های دولتی و در نتیجه سرکوب کارآفرینان دفاع کرد. او به «پول پرستی، لذت گرایی، خودمحوری و نیهیلیسم تاریخی» حمله کرد. او درباره بخش اینترنت چین گفت: «گفتمان آنلاین مملو از بی‌نظمی بود». رهبران تجاری چین که پیش‌تر از جملات شی مرعوب شده بودند اکنون احتمالا از هرگونه تماس تجاری غربی که ممکن است برای‌شان خطرناک باشد خودداری می‌ورزند.
تایوان موضوعی است که بسیاری از تحلیلگران غربی را بیشتر نگران می‌کند. به سختی می‌توان به آنان اطمینان داد که شی دست به اقدام نظامی علیه تایوان نخواهد زد. شی پس از آن که خواستار اتحاد مجدد مسالمت‌آمیز چین و تایوان شد و تشویق شدید حضار در نشست حزب را دریافت کرد افزود: «ما هرگز قول نخواهیم داد از توسل به زور دست برداریم و این گزینه را برای خود محفوظ می‌داریم که تمام اقدامات لازم را انجام دهیم». او مداخله نیرو‌های خارجی (ایالات متحده امریکا) و تعدادی از به زعم او «جدایی طلبان که به دنبال استقلال تایوان» هستند را مسئول هرگونه مشکل درباره مسئله تایوان دانست.
شی مانند یک امپراتور عصر مدرن صحبت کرد. باید به یاد داشته باشیم که او تبدیل به قدرتمندترین رهبر چین در تاریخ شده است و پاسخ او به اقتصاد رو به افول چین و انزوای بین المللی آن کشور با سرعت هر چه تمام‌تر در پیش است.