پدر دانش‌آموزی که در شهرستان بهار توسط معلمش تنبیه‌بدنی شده گفت: پسرم در حال حاضر سردرد دارد، بی‌حال است و شب گذشته فشارش روی شش بوده است.
محمدهادی مرادی در گفتگو با ایسنا، پیرامون مسئله تنبیه بدنی فرزندش در مدرسه، اظهار کرد: فرزندم چهارشنبه ۶ مهرماه از سوی معلمش تنبیه شد و در حال حاضر سر درد دارد، بی‌حال است و شب گذشته فشارش روی شش بوده است.
وی به شرح ماجرا پرداخت و توضیح داد: معلم جغرافیا پس از نیم ساعت توضیح در رابطه با این درس با دانش‌آموزان شروع به شوخی و گفتگو کرده چراکه دانش‌آموزان کتاب نداشتند. در همین حین تلفن همراه یکی از دانش‌آموزان زنگ خورده، معلم گفته که نباید تلفن به مدرسه بیاورید و آن دانش‌آموز گفته تلفنم ساده است و گفتند تلفن‌های همراه اندروید نیاورید. پس از آن فرزند من گفته که پس می‌توانیم تلفن‌های همراه IOS با خود بیاوریم؟ معلم گفته بیا و توضیح بده IOS چیست.
پدر این دانش‌آموز ادامه داد: آن معلم، وقتی فرزندم می‌خواسته توضیح بدهد با مشت به سروگردن او می‌زند، در حدی که فرزندم بی‌هوش می‌شود، اما معلم اقدامی نمی‌کند و دانش‌آموزان با اورژانس تماس می‌گیرند.
مرادی خاطرنشان کرد: مدیر و یا هیچ کدام از معاونان با فرزندم به بیمارستان نرفتند و نیروی خدماتی مدرسه را به بیمارستان فرستادند. پس از به هوش آمدن فرزندم هم دو نفر از کارکنان مدرسه پسرم را تهدید کردند تا به ما اطلاع ندهد.
وی یادآور شد: از روز چهارشنبه ۶ مهرماه تا الان که شنبه ۹ مهرماه است، هیچ تماسی از سوی مدرسه با من نگرفتند حتی امروز که فرزندم به مدرسه نرفته برای جویا شدن علت آن، تماسی نگرفتند.
پدر این دانش‌آموز توضیح داد: فرزندم ۱۶ ساله است و در هنرستان آیت‌الله بهاری شهرستان بهار درس می‌خواند و حتی اگر حرف بدی هم زده باید به بنده اطلاع می‌دادند، معلم حق تنبیه بدنی فرزند من را نداشته، بنده تماسی با این معلم نداشتم و از نظر قانونی این مسئله را تا سطح وزارتخانه پیگیری می‌کنم.
مرادی تصریح کرد: ما از این معلم به دادسرا، آموزش‌وپرورش شهرستان بهار و اداره‌کل آموزش‌وپرورش استان شکایت کردیم و به ما گفتند که پیگیر هستیم.
وی اذعان کرد: ما چند روز است که از استرس خورد و خوراک نداریم و امروز بعدازظهر نیز متخصص مغز و اعصاب فرزندم را ویزیت می‌کند چراکه فشارش خیلی پایین است و سردرد دارد.
مرادی در پایان خاطرنشان کرد: سرپرست و رئیس حراست آموزش‌وپرورش شهرستان بهار به دیدار ما آمدند و فرزندم را ملاقات کردند، اما از مدرسه هیچ کس حال فرزندم را جویا نشده است.
البته فقط در مورد آموزش و پرورش
اما تو خیابون مساله جور دیگس
اگر طرف بمیره کسی پاسخگو نیست
آفرین بر حقوق شهروندی
پاسخ ساده است. برای اینکه می خواهند زندگی کنند.