در بیشتر زیستگاه‌های پانگولین ها، بزرگترین تهدید قاچاق این حیوانات از سوی انسان‌ها است، اما در تایوان، پستانداران پولک‌پوست با خطر متفاوتی روبرو هستند: افزایش جمعیت سگ‌های وحشی.
به گزارش فرارو، تسونگ شائو تانگ دامپزشک ۲۸ ساله، از نزدیک دیده است که یک سگ در طول شیفت کاری او در بیمارستانی در شهر سینچو چه کاری می‌تواند با موجودات مهربان انجام دهد.
ماه گذشته او برای نجات جان یک پانگولین نوجوان نر که برای روز‌ها در طبیعت دراز کشیده بود و نیمی از دمش جویده شده بود، تلاش کرد.
تسونگ در حالی که پانگولین آرام را با دقت می‌چرخاند تا جراحتش را ضدعفونی کند، گفت: در دمش یک زخم باز بزرگ دارد و بافت بدنش از بین رفته است.
این پنجمین پانگولینی بود که تسونگ و دامپزشکان همکارش آن‌ها را از حملات مشکوک سگ نجات دادند.
چن یی رو دیگر دامپزشک گفت که او در پنج سال گذشته متوجه افزایش مداوم پانگولین‌ها با جراحات ترومایی شده است، اکثر آن‌ها با دم بریده شده بودند.
پانگولین‌ها دارای فلس‌های بدنی سخت و روی هم پوشیده شده اند و در هنگام حمله به شکل توپ در می‌آیند. دم آسیب پذیرترین قسمت حیوان است.
چن توضیح داد: به همین دلیل است که هنگام حمله، دم معمولاً اولین جایی است که گاز گرفته می‌شود.
در گزارشی که سال گذشته منتشر شد، محققان و مقامات حیات‌وحش گفتند که حملات سگ‌ها، که بیش از نیمی از مجروحیت‌ها از سال ۲۰۱۸ را شامل می‌شود، به تهدید اصلی برای پانگولین‌ها در تایوان تبدیل شده است.
پانگولین‌ها توسط حافظان محیط زیست به عنوان قاچاق شده‌ترین پستاندار جهان توصیف می‌شوند که طب سنتی چینی عامل اصلی آن است.
اگرچه فلس‌های آن‌ها از کراتین ساخته شده است - ماده‌ای که ناخن‌ها و مو‌های ما را تشکیل می‌دهد - تقاضای زیادی برای آن‌ها در میان مصرف کنندگان چینی وجود دارد، زیرا معتقدند که به افزایش شیر مادران کمک می‌کند.
این تقاضا علیرغم ممنوعیت جهانی، جمعیت پانگولین‌ها را در سراسر آسیا و آفریقا از بین برده است و به یک تجارت پرسود بین المللی در بازار سیاه تبدیل شده است.
تمام هشت گونه پانگولین در هر دو قاره به عنوان در معرض خطر یا در معرض خطر انقراض فهرست شده اند.
چان فانگ تسه، دامپزشک و محقق در موسسه رسمی تحقیقات گونه‌های بومی تایوان، گفت که در دهه ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۰ شاهد شکار گسترده پانگولین‌ها بودیم.
او به خبرگزاری فرانسه گفت: شصت هزار پانگولین در تایوان به خاطر فلس و پوست خود در آن دوره کشته شدند.
قانون حفاظت از حیات وحش در سال ۱۹۸۹ به این کار پایان داد، در حالی که افزایش آگاهی در مورد حفاظت از محیط زیست باعث شد تا عموم مردم همسایه‌های پولک‌پوست خود را به عنوان چیزی که باید گرامی بدارند، به جای یک کالا، در آغوش بگیرند.
جمعیت پانگولین فورموسان یا تایوانی، زیرگونه‌ای از پانگولین چینی، از آن زمان با برآورد محققان که در حال حاضر بین ۱۰ هزار تا ۱۵ هزاردر طبیعت وجود دارد، بازگشته است.
چان هشدار داد، اما جمعیت رو به رشد سگ‌های وحشی جزیره - که خود نتیجه سیاست سال ۲۰۱۷ دولت برای عدم کشتن حیوانات ولگرد است - به شدت به پانگولین‌ها ضربه می‌زند.
پانگولین‌های منفرد فورموسان سالی یک بار جفت گیری می‌کنند و بعد از ۱۵۰ روز بارداری فقط یک فرزند به دنیا می‌آورند.
چان گفت: ممکن است پرورش پانگولین‌ها از پاندا‌ها دشوارتر باشد.
افزایش تعداد پانگولین‌های زخمی چالش دیگری را برای پزشکان حیوانات ایجاد کرده است: یافتن مورچه‌ها و موریانه‌های کافی برای غذا دادن به حیواناتی که اغلب مخلوط‌های جایگزین لارو را رد می‌کنند. یک پانگولین می‌تواند هر روز یک لانه مورچه به اندازه یک توپ فوتبال بخورد.
دولت همچنین از ساکنان خواسته است تا مکان‌های لانه را برای کمک به تغذیه پانگولین‌ها گزارش دهند. اما پانگولین زخمی تحت مراقبت احتمالاً پس از بهبودی باید برای فرزندخواندگی به باغ وحش فرستاده شود.