در سیبری، ورزش مردم بوریات که شامل شکستن استخوان حیوانات مرده است، به عنوان بخشی از بازی‌های جهانی عشایر پذیرفته شده است.
به گزارش فرارو، بوریات‌ها بزرگ‌ترین گروه بومیان در سیبری است که بیشتر آن‌ها در بوریاتیا زندگی می‌کنند. جمعیت این گروه بومی در حدود نیم میلیون نفر تخمین زده می‌شود. این گروه بومی از زیرگروه‌های شمالی قوم مغول هستند.
بوریات‌ها در بسیاری از مسائل فرهنگی با مغول‌ها مشترکند. امروزه بیشتر بوریات‌ها در و اطراف شهر اولان‌اوده، پایتخت جمهوری بوریاتیا زندگی می‌کنند. بوریات‌ها به زبان بوریاتی سخن می‌گویند که زبانی مغولی است.
طبق سنت بوریات روح یک حیوان در ستون فقرات زندگی می‌کند و انسان با شکستن آن کمک می‌کند تا روح سریعتر دوباره متولد شود.
شکستن استخوان‌های ستون فقرات گاو، اسب یا شتر یک سرگرمی سنتی دامداران بوریات و مغولی بود. استخوان که قبلاً تمیز و جوشانده شده در یک دست نگه داشته می‌شود و با ضربه‌ای با دست دیگر شکسته می‌شود. در سال‌های اخیر، بوریاتیا میزبان مسابقات استخوان‌شکنی با جوایز بزرگ بوده است. این رویداد کلید احیای سنت‌ها و فرصتی برای نجات زبان بوریات از انقراض است.
این یک ورزش محلی محبوب است که توسط مردان و زنان انجام می‌شود. دولگور آنگارخایوا، مادر پنج فرزند و معلم تربیت بدنی در روستای توران در منطقه تونکینسکی بوریاتیا، چندین سال است که در مسابقات شرکت می‌کند و می‌گوید که در خیابان‌های اولان‌اوده به رسمیت شناخته شده است.
ژالسیپ منظروف، کشاورز جوانی که در نزدیکی روستای خویتو گل زندگی می‌کند، ستاره ورزش شکستن استخوان است. چند سال پیش او برنده یک تورنمنت در بوریاتیا شد و یک آپارتمان در اولان‌اوده به عنوان جایزه دریافت کرد و سپس برای شرکت در یک برنامه تلویزیونی به مسکو رفت و در یک دقیقه ۵۹ استخوان را شکست.
او هنوز در خانه‌اش در خویتوگل زندگی می‌کند، از اینکه جوانان دیگر روستا را ترک می‌کنند و برای کار در شهر می‌روند، ناراحت است و آرزوی نجات روستای خود را از انقراض دارد.
دولگور آنگارخایوا می‌گوید که در این ورزش جراحات وجود دارد، دست‌ها و انگشتان پاره می‌شود، اما این طبیعی است.
وی گفت: یک استخوان در حال حاضر در بازار ۲۰۰ روبل قیمت دارد. برای شرکت در مسابقه باید ۱۰ استخوان داشته باشید و دو هزار روبل هزینه کنید. من به عنوان معلم تربیت بدنی در مدرسه کار می‌کنم، دانش آموزان من اغلب استخوان می‌آورند.