فیلم «دوقلو‌های خاموش» اثری عاطفی و تاثیرگذار است که داستان واقعی دو خواهر دوقلو به نام‌های جون و جنیفر گیبونز را روایت می‌کند. این دو خواهر رنگین‌پوست که به خاطر شغل پدرشان در کشور ولز بزرگ شدند، هرگز با هیچ‌کس به جز یکدیگر ارتباطی برقرار نکردند؛ این دو خواهر فقط با هم حرف می‌زدند و نه با هیچ کس دیگر. به همین خاطر بود که به آن‌ها دوقلو‌های خاموش می‌گفتند. همین باعث شد که آن‌ها از مدرسه و نهایتا از جامعه طرد شوند و کارشان به حبس شدن در بیمارستان روانی بکشد.
به گزارش فرارو به نقل از فرادید، اما این فقط یک طرف ماجراست. روی دیگر داستان این دو خواهر واقعا شگفت‌انگیز است. آن‌ها در خلوت دونفرۀ خودشان زبانی داشتند که جز خودشان کسی آن را نمی‌فهمید؛ آن‌ها بین خودشان یک دنیای تخیلی آفریده بودند که از دل آن داستان‌ها و شعر‌هایی خلاقانه بیرون می‌آمد. جون حتی یک رمان هم منتشر کرد.
روزنامه‌نگاری به اسم مارجری والاس دربارۀ زندگی این دو نفر تحقیقاتی کرد و حاصل تحقیقاتش در کتابی به اسم «دوقلو‌های خاموش» منتشر شد. این فیلم تازه هم بر اساس همین کتاب ساخته شده است.
کارگردانی، فیلمنامه و بازی‌های این فیلم به اندازۀ کافی قوی هستند که ما را به عمق زندگی عجیب و غریب این دو خواهر و اطرافیانشان ببرند و نگرانی عمیق پدر و مادر و رنجی را که خواهر و برادر‌های آن‌ها می‌کشیدند به ما نشان بدهند.
اما این فیلم بیشتر از هر چیز داستانی دربارۀ خلاقیت و انزوا است؛ داستانی دربارۀ آدم‌هایی که به خاطر تفاوتشان بد فهمیده شدند؛ آدم‌هایی که راه‌های عادی ارتباطی را کنار گذاشته بودند تا در دنیایی دیگر با انواع دیگری از ارتباط زندگی کنند.
فیلم «دوقلو‌های خاموش» تاثیر نژادپرستی و جنسیت‌زدگی جامعه را در تاریک و تلخ شدن سرنوشت این دو خواهر نشان می‌دهد؛ آن‌ها نیازمند محبت دیدن و درک شدن بودند، اما جامعه با طرد آن‌ها، مسیر دیگری غیر از شکوفایی را پیش پای آن‌ها قرار داد.
یکی از بهترین بخش‌های «دوقلو‌های خاموش»، به تصویر کشیدن دنیای تخیلی خواهران گیبونز است. این فیلم با استفاده از عروسک‌هایی که با تکنیک استاپ‌موشن به حرکت درآمده‌اند، داستان‌های کوتاه منتشرنشدۀ این دو نفر را برای ما به نمایش می‌گذارد و اینگونه ما را به درون دنیای خصوصی و خیالی آن‌ها می‌برد.
کارگردان: آگنیسکا اسموچینسکا (Agnieszka Smoczyńska)
بازیگران: لیتیا رایت (Letitia Wright)، تامارا لاورنس (Tamara Lawrance)
امتیاز منتقدان (راتن تومیتوز): ۷۵%