یونس دیوب سال هاست که هر روز درب قلعه المرقب را باز می‌کند و امیدوار است که روزی پذیرای گردشگران یا بازدیدکنندگانی باشد که همچون گذشته در محوطه باستانی به گشت و گذار می‌پرداختند.
به گزارش فرارو، هر روز صبح، یونس دیوب (۴۹ ساله) به قلعه مشرف به ساحل بانیاس می‌رود و کلید آهنی بزرگی به همراه دارد تا در اصلی آن را باز کند. او در داخل اتاقی چوبی نشسته است که از آن برای صدور بلیت برای بازدیدکنندگان استفاده می‌کرده است. اما از زمان شروع جنگ داخلی و تأثیر بحران شدید اقتصادی، بازدیدکننده‌ای ندارد.
نگهبانی که ۱۵ سال پیش کارش را بر عهده گرفت به خبرگزاری فرانسه گفت: اگرچه دروازه‌های قلعه هنوز باز است، اما روز‌ها و هفته‌ها بدون اینکه بلیت بفروشم می‌گذرد. این مورد از زمان شروع جنگ بوده است که از سال ۲۰۱۱ سوریه را ویران کرده است.
او به جای تهیه بلیط، وقت خود را صرف چای داغ، تماشای ساحل و یادآوری خاطرات دوران پیش از جنگ می‌کند، زمانی که قلعه سنگی باستانی مملو از بازدیدکنندگان از سوریه و خارج از کشور بود. او هر از گاهی عکس‌هایی را که از گردشگران در گذشته گرفته ورق می‌زند.
وقتی حوصله اش سر می‌رود، صندلی خود را ترک می‌کند و در اطراف قلعه‌ای که دیوار‌های آن بلند و خالی از هیچ گونه ظاهری از زندگی است، پرسه می‌زند.
او با قدم زدن آهسته می‌افزاید: سال‌ها جنگ، سپس همه‌گیری (کووید-۱۹) و بحران سوخت. همه این‌ها هجوم گردشگران را متوقف کرد و بازدید‌های داخلی به میزان قابل توجهی کاهش یافت.
درگیری‌های جاری در سوریه باعث شده است که گردشگران خارجی تمایلی به بازدید از سوریه نداشته باشند. گرانی شرایط زندگی و کمبود سوخت، مشکلات مضاعفی را بر مردم محلی تحمیل کرده و گردشگری را به یکی از آخرین اولویت‌های آن‌ها تبدیل کرده است.
بنا بر اعلام اداره کل آثار باستانی و موزه‌های سوریه، قلعه المرقب که قدمتی نزدیک به هزار سال دارد، از عواقب درگیری در امان ماند، و تنها با چند گلوله مورد حمله قرار گرفت.
این قلعه که شامل خرابه‌های یک کلیسا و یک موزه در داخل آن است بر روی تپه‌ای در پنج کیلومتری شهر بانیاس در استان طرطوس قرار دارد و در سال ۱۰۶۲ بر روی تپه‌ای ساخته شده که توسط یک خندق عظیم احاطه شده است و یک پل سنگی محکم بر روی آن قرار دارد.
دیوب می‌گوید: اینجا احساس تنهایی می‌کنم و هیچ دوستی جز این دیوار‌های بلند و ساکت ندارم.
وی افزود: به خودم قول دادم به مدت یک هفته وقتی اوضاع به دوران قبل خود بازگردد، به صورت رایگان و با هزینه شخصی از بازدیدکنندگان پذیرایی کنم. امیدوارم آن روز به زودی فرا برسد.