فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
شهریار زیبارویان و بلندقامتان با مژگان خود قلب همه صف شکنان را می‌شکند. مقصود او از این شعر این است که عشق به دوست، انسان را به عالی‌ترین مراتب می‌رساند. از این رو هرکس می‌تواند به بیکران راه یابد. در واقع می‌توان گفت هر شخص به واسطه‌ی عشق به دوست از آسیب شیاطین دور خواهد ماند، چرا که معشوق پیوسته با او خواهد بود.
ارزش واقعی انسان‌ها از روی مال و ثروت آن‌ها سنجیدن خطاست. باید به دل افراد رجوع کرد. آنجاست که گنجی قیمتی نهفته و شخصیت انسان نمایان می‌گردد. فقر می‌تواند گوهر وجودی انسان را صیقل دهد، پس در قضاوتت محتاط باش.