فرارو- سریال «پونگ؛ روانپزشک چوسان» قصۀ عجیب و غریب و خلاقانه‌ای ندارد و شاید قبلا داستان‌هایی نسبتا مشابه با آن را در بین خود سریال‌های کره‌ای (مثلا سریال «دکتر رمانتیک») دیده باشیم. با این‌حال این سریال آنقدر خوش‌ساخت و گیرا هست و آنقدر ویژگی‌های مثبت و درخشان در خودش دارد که هر چقدر هم داستانش کلیشه‌ای باشد باز ارزش تماشا کردن را دارد.
به گزارش فرارو؛ شخصیت اصلی سریال یو سه پونگ نام دارد (با بازی کیم مین جائه)؛ او پسر یکی از وزرای دربار چوسان است و خودش هم بعد از اینکه تحصیلاتش را با بهترین نمرات به پایان رسانده، به عنوان متخصص طب سوزنی در دربار مشغول به خدمت شده است. او دست‌های معجزه‌گری دارد و به خاطر توانایی‌هایش به او لقب «سوزن الهی» داده‌اند. اما اوضاع قرار نیست همینقدر خوب پیش برود. بعضی از درباریان علیه امپراطور توطئه می‌کنند و در غذای او سم می‌ریزند. وقتی پونگ برای درمان امپراطور حاضر می‌شود به علت مسموم بودن امپراطور کار درمان به مشکل می‌خورد و امپراطور از دنیا می‌رود.
بعد از مرگ امپراطور، توطئه‌گران پدر پونگ را هم می‌کشند تا راز خیانتشان آشکار نشود. جانشین امپراطور که در دلش از بی‌گناهی پونگ باخبر است، به جای حکم اعدام، او را از دربار اخراج می‌کند، به امید اینکه یک روز حقیقت ماجرای مرگ پدرش آشکار شود. حالا پونگ که همه چیز و همه کسش را از دست داده، بی‌پول و ناامید به همراه خدمتکار وفادارش به سمت سرنوشت نامعلومش می‌رود. او ابتدا تصمیم می‌گیرد خودش را بکشد، اما دختری به اسم سو یون وو (کیم هیانگ گی) او را نجات میدهد.
پونگ در یک روستای زیبا و در خانۀ یک پزشک محلی به اسم گای جی هان (کیم سانگ کیونگ) ساکن می‌شود. او هنوز به خاطر ضربۀ روحی ناشی از شکست در درمان امپراطور نمی‌تواند از تخصصش در طب سوزنی استفاده کند و دستش می‌لرزد. اما گای جی هان با اصرار و گاهی با تهدید و زور از او می‌خواهد که در درمان بیماران کمکش کند. پونگ با اینکه نمی‌تواند طبابت کند، اما گاهی صرفا با حرف‌هایی که به بیماران می‌زند به آن‌ها کمک می‌کند. گای جی هان به او توصیه می‌کند که اگر نمی‌تواند از دستش استفاده کند، حداقل از این «زبان چرب و نرم» بیشتر بهره ببرد.
اولین نکتۀ درخشانی که در این سریال به چشم می‌آید، زیبایی خیره‌کنندۀ منظره‌ها و نورپردازی‌های فوق‌العاده و چشم‌نواز است. منظره‌های جنگلی روستا در زیر آفتاب درخشان مثل زیباترین تابلو‌های نقاشی به چشم می‌آیند. حتی سکانس‌های شبانۀ سریال هم به خاطر نورپردازی ملایم و مهتاب‌گونۀ پس زمینه و تعداد زیاد فانوس‌های زرد و روشن، فضایی بسیار دلپذیر و تماشایی دارند. توجه به جلوه‌های بصری و روایت قصه در یک پس‌زمینۀ زیبا، ویژگی اغلب سریال‌های کره‌ای است و این سریال هم این ویژگی را در عالترین حد ممکن در خودش دارد.
نکتۀ دیگری که تماشای این سریال را به چیزی اعتیادآور و لذتبخش تبدیل می‌کند حال و هوای مفرح و انرژی و نشاطی است که در لحظه لحظۀ آن موج می‌زند. با اینکه شخصیت اصلی سریال، دچار اینهمه گرفتاری و مصیبت شده و کارش به جایی رسیده که بخواهد خودش را بکشد، اما همه چیز آنقدر سریع پیش می‌رود که مجالی برای آزرده شدن روح مخاطب باقی نمی‌ماند. شیوۀ روایت سریال به گونه‌ای است که گرفتاری را نشان میدهد، اما نه به آن صورتی که بیننده خودش را درگیر این گرفتاری‌ها حس کند.
بازیگران اصلی سریال همگی درجه‌یک و مشهور هستند و بازی‌هایی هم که ارائه می‌دهند واقعا در حد همان اسم و رسمی است که دارند. تک تک شخصیت‌ها دوست‌داشتنی و همدلی‌برانگیز از کار درآمده‌اند؛ از خود پونگ گرفته تا دکتر دهکده و حتی بیماران روستایی. یکی از بهترین و بامزه‌ترین شخصیت‌ها، دستیار پونگ است که می‌شود گفت همۀ دیالوگ‌ها و حرکاتش بدون استثنا لبخند به لب بیننده می‌آورند.
با اینکه چارچوب داستان کلیشه‌ای است، اما محتوای کلی آن جالب توجه است. تاکید این داستان بر روی درد‌ها و بیماری‌هایی است که به جای سوزن، با زبان باید آن‌ها را درمان کرد؛ درمانی که می‌تواند خود درمانگر را هم به نوعی بلوغ و تکامل شخصیتی برساند. «پونگ؛ روانپزشک چوسان» از آن سریال‌هایی است که تماشا کردنشان مثل یک مسافرت کوتاه، آرام‌بخش و دلپذیر است.
- کارگردان: پارک وون گوک (Park Won Gook)
- بازیگران: کیم مین جائه (Kim Min Jae)، کیم هیانگ گی (Kim Hyang Gi)، کیم سانگ کیونگ (Kim Sang Kyung)
- تاریخ انتشار: از ۱۰ مرداد تا ۱۵ شهریور (۱۲ قسمت)