فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
شرح لغت: دوخته بود: به جای دوخته شده بود به کار رفته است /کفر زلف: پرده‌ی زلف، تشبیه صریح ولی به ایهام مراد و مقصود زلف کافر کیش و عاشق کش یار است.
دیشب در حالی که چهره‌ای افروخته داشت، آمد تا ببینی دل کدام عاشق را سوزانده بود. مقصود او از این شعر این است که هر چند حضرت دوست، عاشقان را در راه پرپیچ و خم عشق رها می‌کند، اما شعله‌ای از وجود خود را برای هدایت دلدادگان قرار می‌دهد. از این رو بر عاشقان لازم است که معشوق را هیچ گاه از دست ندهند، زیرا هرکس معشوق را به بهانه اندکی در برابر خناسان روزگار از دست دهد، سودی نکرده است.
یاری داشتی که بسیار به او علاقه‌مند بودی. روزگار خوشی داشتید و عاشق هم بودید. زمان اکنون هم چیز را از یادش برده و افسوس گذشته‌ها را می‌خوری و خاطراتت را مرور می‌کنی.
عشقی که پاک نباشه غل وغش داشته باشه دراون باور نباشه دلدادگی دوطرفه نباشه آسایش وآرامش نباشه بدردزباله دانی هم نخواهدخورد