فرارو- فیلم «خوب نیستم» داستانی دربارۀ اشتیاق به شهرت و محبوبیت است؛ اشتیاقی که مسیر خودش را از راه جعل واقعیت در شبکه‌های اجتماعی هموار می‌کند. این فیلم تا حدی ما را به یاد «قهرمان» اصغر فرهادی می‌اندازد؛ در اینجا هم قهرمان (یا ضدقهرمان) فیلم کسی است که احترام و همدردی جامعه را به دست می‌آورد بدون اینکه واقعا شایستگی‌اش را داشته باشد. این فیلم حال و هوایی کمدی هم دارد که البته به تدریج به سمت و سویی تاریک گرایش پیدا می‌کند.
به گزارش فرارو؛ شخصیت اصلی فیلم زن جوانی به اسم دنی است که به عنوان ویرایشگر عکس برای یک مجله کار می‌کند؛ دنی دلش می‌خواهد نویسندۀ موفقی باشد که «دیده شود»؛ اما کسی برای این خواستۀ او اهمیتی قائل نیست. هیچ کس در مجله او را تحویل نمی‌گیرد و هیچ دوست نزدیکی ندارد. یک روز فکری به خاطر دنی می‌رسد. او می‌گوید که برای شرکت در یک کارگاه نویسندگی به پاریس دعوت شده و قرار است به آن‌جا برود. اما در واقع او تمام مدت توی اتاقش نشسته و دارد با استفاده از نرم‌افزار‌های ویرایش عکس، تصاویری جعلی از حضور خودش در پاریس درست می‌کند.
او عکس‌هایش را در شبکه‌های اجتماعی پست می‌کند و کلی لایک و طرفدار پیدا می‌کند. آخرین عکسی که دنی پست می‌کند، تصویری است که او را در کنار طاق نصرت خیابان شانزه‌لیزه نشان می‌دهد. اما درست پنج دقیقه بعد از پست کردن این عکس، شهر پاریس در معرض یک زنجیره حملات تروریستی قرار می‌گیرد که یکی از آن‌ها دقیقا در کنار طاق نصرت اتفاق می‌افتد.
چند ساعت بعد که دنی از خواب بیدار می‌شود می‌بیند پیام‌های زیادی برای او آمده و همه نگران حالش هستند. دنی تصمیم می‌گیرد با همین سناریو جلو برود. او با معرفی خودش به عنوان یک شاهد و بازماندۀ حملۀ تروریستی، به یک چهرۀ مشهور و محترم تبدیل می‌شود که دیگر می‌تواند در مجله دربارۀ «تجربیات» خودش مطلب بنویسد. اما مواجهۀ او با یک بازماندۀ واقعی که در یک حملۀ تروریستی به مدرسه‌ای در آمریکا حضور داشته، اوضاع را تغییر می‌دهد.
«خوب نیستم» ریتم بسیار مناسب و گیرایی دارد و قبل از هر چیز یک فیلم سرگرم‌کننده و دوست‌داشتنی است که داستان جذابش را در قالبی مفرح و تاثیرگذار روایت می‌کند. مضمون فیلم هم کاملا امروزی و با اهمیت است. این فیلم را می‌شود نقدی بر فرهنگ مسلط بر شبکه‌های اجتماعی به حساب آورد؛ فرهنگی که در یک لحظه می‌تواند از آدم‌های عادی یا حتی ناشایسته قهرمان بسازد؛ قهرمان‌هایی که با یک تلنگر و با همان سرعتی که به وجود آمده بودند فرومی‌ریزند.
اما این فیلم لایه‌های عمیق‌تری را هم نگاه می‌کند و نشان می‌دهد که مشکل فقط شبکه‌های اجتماعی نیستند؛ مشکل اصلی تنهایی و دیده نشدن آدم‌ها در دنیایی است که «دیده شدن» را به عنوان بزرگترین ارزش معرفی می‌کند. در یکی از صحنه‌های فیلم، یک شخصیت همجنسگرا به دنی می‌گوید: «اقلیت بودن خیلی باحاله». این کنایۀ هوشمندانه‌ای است که مشابهش را در هالیوود زیاد نمی‌بینیم. فیلم می‌خواهد بگوید که چطور «اقلیت» بودن (حالا به هر شیوه‌ای) در جامعۀ مدرن به یک عنصر هویت‌بخش تبدیل شده که میل دیده شدن آدم‌ها را ارضاء می‌کند.
«خوب نیستم» فیلم پر سر و صدا و پرهزینه‌ای نیست؛ احتمالا فیلم خیلی پربیننده‌ای هم نخواهد بود؛ اما قصۀ خوب، بازی‌های خوب، حال و هوای مفرح و مضمون تامل‌برانگیزش آن را به یک فیلم با ارزش و تماشایی تبدیل کرده است.
- کارگردان و فیلمنامه‌نویس: کوئین شپرد (Quinn Shephard)
- بازیگران: زوئی دوچ (Zoey Deutch)، دیلان اوبراین (Dylan O’Brien)، سارا یارکین (Sarah Yarkin)
- امتیاز: ۶.۰/۱۰