فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفأل به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
شرح لغت: عقیله: به فتح اول و کسر دوم گرامی از هر چیزی /نام و ننگ: شهرت و نام جویی
ای آنکه همواره فریفته خود هستی، اگر بویی از عشق نبرده باشی، عذرت خواسته است. در مفهوم این شعر می‌توان گفت، عشق به ذات دوست راهگشاست، چرا که به واسطه‌ی راه یافتن در آن راه حقیقت بر کسی بسته نخواهد ماند و این چنین همگان می‌توانند از محضر دوست بهره گیرند و در پرتو عنایات او آرام قرار داشته باشند.
سعی کن قلبت، چون آینه بدرخشد و از هر اخلاق ناخوشایندی دوری کنی. آن که تو را خواسته، به دور از هر نوع بدی و زشتی می‌بیندت، پس آن گونه باش که او درک کرده است.