دراگان اسکوچیچ، سرمربی کروات تیم ملی ایران، در شرایطی برای نشستن روی نیمکت تیم ملی ایران چراغ سبز گرفته که هنوز نمی‌داند این تأییدیه برای حضورش در جام جهانی هم کفایت می‌کند یا خیر! او چندین هفته است از سوی تعدادی از بازیکنان تیم ملی مورد انتقاد قرار گرفته و آن‌ها به‌طور رسمی از این گفته‌اند که دراگان صلاحیت فنی لازم را برای هدایت تیم ملی در جام جهانی ندارد. این مورد البته مخالفانی هم دارد و نیم دیگری از بازیکنان که غالبا در زمره بازیکنان جدیدتر هستند، از دراگان اسکوچیچ حمایت کرده‌اند. چنین دوگانگی‌ای در تصمیمات فدراسیون فوتبال هم به وضوح دیده می‌شود؛ از یک سو اعضای کمیته فنی این فدراسیون با رأی قاطع عنوان کرده‌اند دراگان صلاحیت فنی برای هدایت تیم ملی را ندارد و از سوی دیگر، اعضای هیئت‌رئیسه فدراسیون فوتبال به این نتیجه رسیده‌اند که اسکوچیچ همچنان سرمربی تیم ملی باقی بماند.
قانونی‌بودن هیئت‌رئیسه؟
در بحث اخیری که شکل گرفته و منجر به رفت و برگشت دراگان اسکوچیچ روی نیمکت تیم ملی ایران شده، حرف و حدیث زیاد است. بسیاری از این می‌گویند که دراگان به لطف رسمیت‌نداشتن هیئت‌رئیسه همچنان سرمربی تیم ملی مانده وگرنه برکناری او قطعی بود. ماجرا از این قرار است که مطابق با اساسنامه، عزل و انتخاب سرمربی تیم ملی باید به تصویب هیئت‌رئیسه فدراسیون برسد، ولی از آنجا که این هیئت‌رئیسه به دلیل به‌حدنصاب‌نرسیدن از رسمیت افتاده است، آن‌ها فعلا هیچ کاری نمی‌توانند در این زمینه انجام دهند. به همین دلیل است که بسیاری اعتقاد دارند دراگان فقط قریب به ۴۰ روز دیگر سرمربی تیم ملی ایران خواهد بود، ولی قرار نیست رنگ جام جهانی را ببیند.
انتخابات سرنوشت‌ساز شهریورماه
موضوع مهم درباره سرنوشت دراگان اسکوچیچ در تیم ملی ایران، گره‌خوردن آن با انتخابات فدراسیون فوتبال ایران است. بعد از محرومیت شهاب عزیزی‌خادم، رئیس سابق فدراسیون فوتبال، این نهاد توسط میرشاد ماجدی به‌عنوان سرپرست اداره می‌شود و قرار است انتخابات روز هشتم شهریور تکلیف رئیس جدید را مشخص کند. برگزاری انتخابات، آمدن رئیس و اعضای هیئت‌رئیسه جدید می‌تواند کاملا سرنوشت این مرد کروات را تغییر دهد. اگرچه سرپرست کنونی فدراسیون فوتبال هم در فهرست کاندیدا‌ها حضور دارد و ممکن است رأی بیاورد، ولی حتی انتخاب میرشاد ماجدی نیز تضمین صد‌درصدی برای بقای اسکوچیچ نخواهد بود! میرشاد هم‌زمان عضو کمیته فنی فدراسیون فوتبال است؛ همان کمیته‌ای که با قطعیت، رأی به قطع همکاری با دراگان داده است. البته این موضوع مشخص است که اگر میرشاد انتخاب شود، شانس دراگان برای تداوم همکاری‌اش با فدراسیون فوتبال و تیم ملی بیشتر می‌شود؛ اما همان‌طور که عنوان شد، این مورد تضمینی برای بقای صد‌درصدی‌اش نخواهد شد. به غیر از میرشاد هم اگر گزینه‌ای جدید رئیس شود، داستان می‌تواند سمت و سوی متفاوتی بگیرد. البته با توجه به زمان اندک باقی‌مانده تا شروع جام جهانی و گروه بسیار حساسی که ایران پیش‌رو دارد و باید با تیم‌های مهمی همچون انگلیس و آمریکا رقابت کند، بعید است فدراسیون به تنهایی درباره نیمکت تیم ملی رأی دهد. در این مورد، دست‌کم باید نظر مشاوره‌ای وزارت ورزش هم پرسیده شود.
مهر، خان دیگر دراگان اسکوچیچ
اگر دراگان اسکوچیچ از خان اول که همان انتخابات هشتم شهریور است به سلامت عبور کند، اواخر همان ماه و اوایل مهرماه خان مهم دیگری پیش‌رو دارد. اینجا موضوع مربوط به اردوی حساس فیفادی است که او باید در جمع بازیکنان تیم ملی حاضر شود؛ در جمعی که اتفاقا مخالفان پرزوری هم دارد؛ مهدی طارمی، علیرضا جهانبخش، احسان حاج‌صفی، سعید عزت‌اللهی و سامان قدوس. اینکه او بتواند برای چندمین بار خودش را به این جمع مخالف ثابت و تحمیل کند، یکی از چالش‌های مهم است. ضمن اینکه کم نیستند افرادی که اعتقاد دارند بهتر است این مرد کروات همین حالا بازیکنانی را که به او و توانایی‌هایش اعتقاد نداشته و در زمره مخالفانش قرار گرفته‌اند، از تیم ملی کنار بزند.
دراگان پیش از این و در یک نوبت چنین تنبیهی را برای مهدی طارمی در نظر گرفت که جوی منفی علیه‌اش شکل گرفت. حالا اگر او قرار باشد چنین تنبیهی را علاوه بر طارمی برای دیگر بازیکنان تیم ملی هم اعمال کند، شرایط بسیار پیچیده می‌شود. به غیر از این بخش، داستان بازی‌های تدارکاتی پیش‌رو نیز مانده است. اسکوچیچ در بازی‌های رسمی آمار خوبی به جا گذاشته و توانسته در سریع‌ترین حالت ممکن، ایران را به جام جهانی ببرد، ولی او با شکست در یک بازی تدارکاتی آن‌هم برابر الجزایر، جایگاهش را به‌شدت متزلزل می‌بیند.
مسئولان فدراسیون فوتبال ایران در تلاش هستند برای اردوی پیش‌رو که گفته می‌شود قرار است در اتریش برگزار شود، یکی، دو بازی خوب تدارکاتی برای تیم ملی برگزار کنند. این بازی یا بازی‌ها برای دراگان حکم مرگ و زندگی را خواهد داشت. او باید در فرصت اندک باقی‌مانده تا شروع جام جهانی، اعتماد از‌دست‌رفته را برگرداند و نشان دهد که در بازی با تیم‌های خوب دنیا هم می‌تواند همچون بازی با تیم‌هایی که در رده‌بندی فیفا رنک ۵۰ به بالا را دارند، خوب بازی کند.