استعفای بوریس جانسون، هم‌زمان با انتظار او برای برگزاری انتخابات به‌منظور انتخاب رهبر جدید حزب محافظه‌کار در سمت نخست‌وزیری، موجب مطرح شدن سوالاتی در مورد آینده کاری‌اش شده است.
به گزارش ایسنا به نقل از ایندیپندنت، او وقتی نماینده آکسبریج در مجلس و شهردار لندن بود، سالی ۲۵۰ هزار پوند بابت شغل دومش یعنی ستون‌نویسی در روزنامه تلگراف دریافت می‌کرد و در مصاحبه‌ای که سال ۲۰۰۹ انجام داد گفت این پول «مبلغ بخور نمیری» است و اظهارنظرش صرفا از روی «سبک سری» بود. حالا که مجبور شده است شغل اصلی‌اش را رها کند، ممکن است به فکر بازگشت به روزنامه‌نگاری بیفتد، زیرا شاید مبلغ بیشتری که حتی بتواند برایش جدی باشد دریافت کند.
همچنین ممکن است به نوشتن کتابش درباره ویلیام شکسپیر اقدام کند؛ کتابی که بر اساس گزارش‌ها از وقتی وارد دفتر نخست‌وزیری شده است در گوشه‌ای خاک می‌خورد. انتظار می‌رود به دنبال ایراد سخنرانی‌های عمومی پرسود برود، زیرا بین مشاغل دولتی‌اش در مقام وزیر امور خارجه و نخست‌وزیر برای هر یک از سخنرانی‌هایش تا ۱۲۳ هزار پوند دریافت کرده بود. همچنین با توجه به رابطه نزدیکش با ولودیمیر زلنسکی، تعجبی ندارد اگر درگیر کار بازسازی اوکراین شود.
اما درصورتی که جانسون هیچ راهی پیدا نکند- که بعید است- می‌تواند از زندگی پیشینیان خود پس از خروج از دفتر نخست‌وزیری الگو بگیرد.
ترزا می این نماینده محافظه‌کار میدنهد در مجلس، ژوئیه ۲۰۱۹ پس از آن که پیش‌نویس توافقنامه‌ای را که برای خروج از اتحادیه اروپا نوشته بود، سه بار در مجلس عوام انگلیس رد شد، دفتر نخست‌وزیری را ترک کرد و از آن زمان تاکنون منتقد صریح جانسون و وزرایش بوده است.
می چند ماه بعد از استعفا گفت به فکر نوشتن کتابی درباره دوران خدمتش در عرصه سیاسی که از آن «پشیمان نیست» افتاده است. او همچنین عضو پشت نشین مجلس عوام است (نمایندگانی که در جلسات در قسمت پشتی میز‌های دو طرف مجلس عمومی می‌نشینند و در دولت یا جناح مخالف جایگاه رسمی ندارند و فقط در قانونگذاری نقش دارند) و «تمام وقت مشغول» امور حوزه انتخابیه‌اش است.
او در طول این سال‌ها پس از آن که خشمش را از روش مدیریت همه‌گیری کووید، قانون‌شکنی دستیارش، دومینیک کامینگز در دوران قرنطینه، برنامه کاهش بودجه کمک‌های خارجی، رسوایی پارتی گیت و برگزاری مراسم‌هایی در دفتر نخست‌وزیری در دوره قرنطینه سراسری را ابراز کرد، نامش به سرخط خبر‌ها بازگشت. نام می‌با عنوان نامزد احتمالی برای جانشینی دبیرکل ناتو، ینس استولتنبرگ را که قرار است در سال ۲۰۲۳ بازنشسته شود، آورده‌اند.
دیوید کامرون کمی پس از ژوئن ۲۰۱۶ که همه‌پرسی خروج از اتحادیه اروپا دوباره به رای «خروج» انجامید، اعلام کرد از سمت نخست‌وزیری و نمایندگی حوزه انتخابیه‌اش، ویتنی آکسفوردشر در مجلس استعفا می‌دهد. او سه سال بعد کتاب خاطراتش را که ماجرا‌های دوران نخست‌وزیری‌اش در آن آمده است با نام «برای ثبت در تاریخ» منتشر کرد.
کامرون سال گذشته پس از بازگشت به عرصه املاک وست مینیستر و مذاکره با وزرا و کارکنان دولت، به نمایندگی از شرکت گرینسیل کپیتال، مورد مواخذه نمایندگان مجلس قرار گرفت. طبق گزارش‌ها کامرون بیش از هفت میلیون پوند به جیب زده بود. کامرون همچنین حدود ۱۰ یا ۱۲سمت در شرکت‌ها و خیریه‌ها داشت.
گوردون براون آخرین نخست‌وزیر حزب کارگر است. او حدود سه سال در ساختمان شماره ۱۰ (نخست‌وزیری) گذراند و پیش از آن هم در دوران نخست‌وزیری سر تونی بلر، طولانی‌ترین دوران وزارت خزانه‌داری در تاریخ نوین بریتانیا را داشت.
براون دو روز بعد از کناره‌گیری اعلام کرد که قصد دارد در حوزه انتخابیه‌اش، کرک‌کالدی و کاودنبیت، نقش نماینده پشت‌نشین را برای حزب کارگر ایفا کند.
او خیلی زود و فقط ۱۴ هفته بعد از ترک کردن خیابان داونینگ، نوشتن کتابی به‌نام «آن سوی سقوط» (Beyond the Crash) را که در مورد بحران مالی سال ۲۰۰۸ در دوران وزارتش در خزانه‌داری است به پایان رساند.
او به نمایندگی در مجلس ادامه داد و با پیکار برای ماندن اسکاتلند در پادشاهی بریتانیا، نقش مهمی در همه‌پرسی استقلال اسکاتلند در سال ۲۰۱۴ ایفا کرد. سپس اعلام کرد برای انتخاب دوباره در سمت نماینده مجلس در سال ۲۰۱۵ به میدان نخواهد آمد.
براون در سال ۲۰۱۵ نخستین شغل مهمش در بخش خصوصی، بعد از کناره‌گیری از نمایندگی مجلس را به‌دست آورد و مشاور شرکت سرمایه‌گذاری پیمکو (PIMCO) ایالات متحده شد. طبق گزارش‌ها حقوقش از این شغل را هم به موسسه خیریه‌اش، بنیاد گوردون و سارا براون می‌داد.
نخست‌وزیر پیشین حزب کارگر بعد از کناره گرفتن از شغل‌های سیاسی، یکی از پرکارترین‌ها بود و دیپلماسی، امور خیریه، سخنرانی‌های عمومی، تفسیر سیاسی و البته نوشتن کتاب از جمله کار‌های او بوده است.
او در سال ۲۰۰۷ و بعد از ۱۰ سال خیابان داونینگ را ترک کرد. سپس نماینده (گروه چهارجانبه صلح) خاورمیانه شد یعنی باید از نمایندگی سجفیلد در مجلس استعفا می‌داد. در سال ۲۰۰۸ اعلام شد که سر تونی در سمت «مشاور ارشد» به بانک سرمایه‌گذاری جی‌پی مورگان چیس می‌پیوندد و به گروه خدمات مالی زوریخ در مورد تغییرات اقلیمی مشاوره می‌دهد - با حقوقی که علنی نشد و گمان می‌رود بیش از ۵۰۰ پوند در سال بود.
او بابت هر سخنرانی ۹۰ دقیقه‌ای حدود ۲۰۰ هزار پوند عایدی داشت و در سال ۲۰۰۸ در خبر‌ها آمد که در جهان بالاترین مزد را بابت سخنرانی دریافت می‌کند.
او انجمن تونی بلر، بنیاد ورزش تونی بلر، بنیاد ایمان تونی بلر، گروه ابتکار زمامداری آفریقایی تونی بلر و موسسه تونی بلر را بعد از کناره‌گیری به راه انداخت. کار هیچ نخست‌وزیری بدون نوشتن کتاب کامل نمی‌شود و این در مورد تونی‌بلر هم صدق می‌کند، او خاطراتش به نام «سفر» را در سال ۲۰۱۰ منتشر کرد.
او تقریبا پنج میلیون پوند از پیش‌پرداخت کتابش و تمام حق امتیاز کتاب را به لژیون سلطنتی بریتانیا داد؛ اقدامی ریاکارانه که برای ترمیم آبرویش در پی از دست رفتن جان‌های بسیاری در جنگ‌های عراق و افغانستان، انجام داد. بلر بعد از جنگ عراق به جنایات جنگی متهم شد و شماری از چهره‌های سرشناس خواستار محاکمه‌اش در دیوان کیفری بین‌المللی شده‌اند.
سر تونی در سال ۲۰۱۶ بعد از پایان تحقیق در مورد جنگ عراق، در گزارش چیلکات بابت پیوستن به ایالات متحده در جنگ سال ۲۰۰۳ عراق مورد انتقاد قرار گرفت. او سپس عذرخواهی کرد و گفت تصمیماتش از روی «حسن نیت» بوده است.
سر تونی برای تفسیر امور سیاسی در تلویزیون هم حضور یافت و ازجمله با خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا (بریگزیت) و رهبر حزب کارگر در آن زمان، جرمی کوربین مخالفت کرد. او گفت که کوربین بیش‌ازحد چپ‌گرا است. سر تونی امسال نشان شوالیه دریافت کرد که با طوماری با بیش از یک میلیون امضا، مورد مخالفت قرار گرفت.