فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
شرح لغت: همدم جانی: مونسی که پیوند با جان دارد/ توبه کار: نائب یا توبه کننده /مرصع: گوهر نشان.
هر کس در روز ازل مستحق اقبال شد، تا ابد جام آرزویش محبوب جانش خواهد گشت. مقصود او از این شعر این است آنان که در روز ازل از فیض و عنایت الهی بهره گرفته اند، به واسطه‌ی آن تا ابد از اقبال و سعادت برخوردارند. در ادامه نیز باید گفت آنان که خواهان نام نیک هستند، باید از خودپسندی و تکبر دست بردارند و کاری کنند تا بتوانند از محضر دوست بهره گیرند.
کسی به شما عشق می‌ورزد، او انسان وارسته‌ای است، به او اعتماد کن، زیرا از جان و دل شما را دوست دارد. اگرچه در ظاهر از شما دوری می‌کند. با این حال یار خود را از نظر دور مدارید که زیان خواهید کرد.