جشن گاهان‌بار یا گهنبار واژه‌ای است که در پهلوی به آن «گاسان‌بار» می‌گویند. برخی معتقدند که این جشن، نخستین جشنی است که ایرانیان برپا می‌داشتند، چون ریشه در شغل کشاورزی و دامداری دارد.
از زمانی که مردم ایران با کشتزار آشنا و کار در آن را آغاز کردند، پذیرفتند که بخشی از برداشت‌های کشاورزی و دامی خود را در جشنی که در هر فصل به مناسبتی برپا میشد به دیگران پیشکش کنند و داد دهش کنند. این جشن در گذر زمان به مرور کامل‌تر شد. گهنبار در استوره‌های آریایی و زرتشتی بر این است که آفرینش در شش مرحله رخ داده و در شش چهره گهنبار انجام گرفته است.
گهنبار را یکی از با شکوه و مهم‌ترین جشن‌های مردمی در بین زرتشتیان می‌دانند که هدف آن باردادن یعنی بخشش، داد و دهش و ایجاد همبستگی و همازوری و پی بردن زرتشتیان از وضع یکدیگر در جامعۀ آنان است.
زرتشتیان در این جشن‌ها به ستایش اهورامزدا و سپاسگزاری از او برای داده‌ها و آفریده‌های نیکویش می‌پردازند و معتقدند که بر توانگر و ناتوان و دارا و ندار بایسته است که در این آیین شرکت کنند. خویشکاری هر زرتشتی این است که بخشی از درآمد خود را به داد و دهش و یاری به بینوایان و تهیدستان کنند.
آیین گهنبار زرتشتی که معمولا در میانۀ تابستان برگزار می‌شود، در طول چند سال گذشته در دبیرستان فیروزبهرام برگزار می‌شود. چون این دبیرستان را یکی از نمونه‌های گهنبار در دین زرتشت می‌دانند که توسط یکی از زرتشتیان سرشناس هندی به یاد پسر مرحومش در تهران ساخته می‌شود.
عکاس: هادی زند