فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
شرح لغت: سرو خرامان: سروی که به ناز و زیبایی روان باشد/ سرنکشد: سر باز نمی‌زند / بار غم: بار اندوه.
تصویر چهره‌ی تو از دل من پاک نمی‌شود و آن سرو زیبا هرگز از یادم نرود. مقصود او از این شعر این است که دلدادگان راه دوست از ابتدای وجود دل به او سپرده اند و عشق او را در دل خود جای داده اند. از این رو هرگز یاد دوست از دل و قلبشان پاک نخواهد شد؛ حتی اگر در این راه همه چیز خود را از دست بدهند.
یاری را از دست داده‌ای که او را ماننده فرشتگان بی عیب و نقص می‌دانستی. بسیار به او عشق می‌ورزیدی و او را دوست می‌داشتی. اکنون که او رفته، غم تمام وجود تو را فراگرفته است. برای خلاصی از این غم به درگاه خداوند پناه ببر و از دعا‌های شبانه غافل مشو که خداوند پناه بی پناهان است.