حضور دو مربی در فصل بیست و دوم لیگ برتر با تیم‌های استقلال و سپاهان روابط ایران و پرتغال در حوزه فوتبال را بیشتر از گذشته کرد تا این کشور اروپایی به بزرگترین شریک فوتبالی ایران تبدیل شود.
سرمربیان پرتغالی استقلال و سپاهان اولین مربیان پرتغالی‌هایی نیستند که حضور در فوتبال ایران را تجربه کردند و به احتمال زیاد آخرین آن‌ها هم نخواهند بود.
در حالی که در سال‌های نه چندان دور به واسطه حضور پرتعداد مربیان کشور‌های استقلال یافته یوگسلاوی سابق، یوگسلاو‌ها و یا به قولی «ویچ»ها و به واسطه آن‌ها استخدام بازیکنان پرتعداد از آن خطه از اروپا، یوگسلاو‌ها را می‌شد بزرگترین شریک فوتبالی ایران در جهان دانست، امروز بیشترین مراوده فوتبالی ایران با کشور پرتغال صورت می‌گیرد. جایی که از آن‌ها مربی گرفته و در قبالش بازیکن می‌دهیم؛ یا به عبارتی در قبال صادرات بازیکن، واردات مربی داریم تا این کشور اروپایی در حال حاضر بزرگترین شریک فوتبالی ایران باشد.
کارلوس کی روش یکی از اولین‌ها و معروف‌ترین مربیان پرتغالی است که حضور در فوتبال ایران آن هم در بالاترین سطح را تجربه کرد و بیش از ۸ سال هدایت تیم ملی ایران را در دست داشت و ۲ بار با تیم ملی ایران در جام جهانی حضور پیدا کرد. این مربی نامدار پرتغالی را می‌توان نماد تبادل فوتبالی ایران و پرتغال نامید.
همزمان با کی‌روش یک مربی دیگر در لیگ برتر ایران شاغل بود که البته این یکی حضور پررنگ و طولانی در فوتبال ایران نداشت. «روی کاستا» تنها یک فصل روی نیمکت صنعت نفت نشست تا او نیز یکی از مربیان پرتغالی باشد که حضور در فوتبال ایران را تجربه کرده است.
پس از کی‌روش می‌توان از «تونی اولویرا» به عنوان یکی دیگر از معروف‌ترین مربیان پرتغالی شاغل در فوتبال ایران نام برد که این مربی باتجربه در دو مقطع روی نیمکت تراکتور نشست و با خصوصیات اخلاقی منحصر به فردش در تاریخ این باشگاه ماندگار شد و با این تیم به قهرمانی جام حذفی هم رسید.
یکی از مربیان پرتغالی سرشناس، باتجربه، اما ناکام (در ایران) کسی نبود جز ژوزه مانوئل که پس از تجارب ارزشمندی که پرتغال، مصر، عربستان و آنگولا داشت و سابقه هدایت تیم‌های بزرگی مثل بنفیکا، بوآویستا، اسپورتینگ لیسبون، الاهلی مصر و… را در کارنامه داشت، با چنان ناکامی در پرسپولیس مواجه شد که نحوه ترک تهران چیزی شبیه به فرار بود و البته پرسپولیس نقطه پایانی شد بر دوران ۳۵ ساله مربیگری او.
ژوزه مانوئل مربی سابق پرسپولیس را می‌توان ناکام‌ترین پرتغالی دانست که در فوتبال ایران حضور یافت
فصل بیست و دوم لیگ برتر را استقلال و سپاهان هم «ریکاردو ساپینتو» و «خوزه مورایس» پرتغالی آغاز می‌کنند تا ۵ باشگاه پر هوادار استقلال، پرسپولیس، سپاهان، تراکتور و صنعت نفت استفاده از سرمربی پرتغالی را تجربه کرده باشند و بعید نیست در صورت توفیق این دو مربی پرتغالی در استقلال و سپاهان، رویکرد به استفاده از این دست مربیان در بین تیم‌های دیگر نیز افزایش یافته و رفته رفته شاهد حضور بیشتر مربیان پرتغالی در ایران باشیم.
در روز‌هایی که شوق استفاده از مربیان پرتغالی بار دیگر در بین تیم‌های مطرح و مدعی لیگ برتری شکل گرفته، بر تعداد فوتبالیست‌هایی که حضور در پرتغال را تجربه کرده و یا از این کشور پیشنهاد می‌گیرند هم رو به افزایش است. در حالی که سرشناس‌ترین لژیونر و ملی پوش ایران مهدی طارمی در حال سپری کردن طلایی‌ترین دوران فوتبالی‌اش در یکی از مطرح‌ترین تیم‌های لیگ برتر پرتغال است، همزمان با او علی علیپور دیگر مهاجم کشورمان هم در لیگ پرتغال توپ می‌زند.
این مهاجم کارش را با تیم ماریتیمو آغاز کرد و اخیراً نیز به تیمی دیگر از لیگ حرفه‌ای پرتغال به اسم «ژیل ویسنته» پیوسته است. همچنین محمد محبی بازیکن ۲۴ ساله ایرانی هم در حال حاضر عضویت تیم سانتاکلارا را در این کشور دارد. تیمی که پیش از وی یک مهاجم ایرانی به اسم شهریار مغانلو در آن بازی می‌کرد.
مهدی طارمی را می‌توان مطرح‌ترین چهره مشترک و فعلی بین فوتبال ایران و پرتغال دانست
دو دروازه‌بان ملی پوش کشورمان هم سابقه همزمان حضور در لیگ پرتغال را داشتند که امروز هیچیک از آن‌ها در آن لیگ نیستند. در حالی که امیر عابدزاده از پرتغال به اسپانیا منتقل شد، علیرضا بیرانوند به پرسپولیس بازگشت.
بیرانوند و عابدزاده تنها دروازه‌بانان ملی پوش ایران نبودند که سابقه حضور در لیگ پرتغال را دارند و پیام نیازمند نیز ضلع سوم این مثلث است. نیازمند که هم اکنون عضو تیم «پورتیموننزه» است و همچنان در لیگ پرتغال توپ می‌زند.
بازیکن دیگری که سابقه حضور در لیگ پرتغال را دارد و در حال حاضر در لیگ کشور خودمان شاغل است، جعفر سلمانی مدافع چپ آبی پوشان است. این بازیکن هم یک فصل در پرتغال و برای تیم «پورتیموننزه» توپ زد.
گسترده شدن روابط فوتبالی دو کشور ایران و پرتغال باعث شده این روز‌ها بار‌ها اخباری مبنی بر پیشنهاد یک تیم پرتغالی برای فوتبالیست‌های ایرانی به گوش برسد که ممکن است هر یک از آن‌ها به نتیجه برسد. شواهد نشان می‌دهد این روابط دوستانه و حسنه حاکم بین فوتبال ایران و پرتغال رو به گسترش است و چه بسا در آینده نزدیک شاهد رفت و آمد‌های بیشتری بین ایران و پرتغال در زمینه فوتبال باشیم.