فرارو- فرار از تورم بالا دشوار است، زیرا بهای موارد ضروری مانند قبض انرژی خانگی و قیمت مواد غذایی در حال افزایش است. در بریتانیا، شاخص قیمت مصرف کننده در آوریل ۲۰۲۲ میلادی ۹ درصد بیش از سال قبل بود که بالاترین نرخ در ۴۰ سال گذشته محسوب می‌شود. در همان بازه زمانی، شهروندان امریکایی به میزان ۸.۳ درصد متضرر شدند و قیمت مواد غذایی و انرژی برای‌شان افزایش یافت. اگرچه قیمت‌ها برای همگان در حال افزایش است، اما دلیل بیشتری برای نگرانی در مورد کسانی وجود دارد که در فقر به سر می‌برند یا نزدیک به سطح فقر هستند. نه تنها مزایا و حقوق بازنشستگی دولتی در بریتانیا در ماه آوریل تنها به میزان ۳.۱ درصد افزایش یافت بلکه نرخ تورم کل نیز صرفا میانگین است. آیا فقرا با نرخ تورم بالاتری نسبت به سایرین روبرو هستند؟
به گزارش فرارو به نقل از اکونومیست، آژانس‌های آماری نرخ تورم را با بررسی نحوه تخصیص هزینه‌های مردم به انواع کالا‌ها و خدمات از غذا و انرژی گرفته تا تعطیلات و دسترسی به اینترنت محاسبه می‌کنند. آنان سپس از سهام هر دسته به عنوان وزن هنگام محاسبه میانگین نرخ تغییر قیمت‌ها استفاده می‌کنند. از آنجایی که ثروتمندان بیش‌تر هزینه می‌کنند اوزان الگو‌های مخارج آنان بیش‌تر از افراد فقیر بازتاب می‌یابد. اگر اقشار فقیر تمایل داشته باشند (که معمولا این چنین است) که سهم بیشتری از درآمد خود را صرف محصولاتی کنند که به طور خاص به سرعت گران‌تر می‌شوند نرخ تورم تجربه شده توسط آنان بالاتر از نرخ اصلی خواهد بود.
تنها با تکیه بر تفاوت در الگو‌های مخارج به نظر می‌رسد از سال ۲۰۰۵ میلادی تورم در بریتانیا برای فقیرترین افراد کمی بالاتر بوده است. تجزیه و تحلیل دفتر آمار ملی بریتانیا (ONS) یک سازمان دولتی نشان می‌دهد که بین اوایل سال ۲۰۰۵ تا پایان سال ۲۰۲۱ میلادی قیمت‌ها با نرخ متوسط سالانه ۲.۸ درصد برای ۱۰ درصد فقیرترین خانوار‌ها افزایش یافته است.
این در حالی است که افزایش قیمت برای کسانی که در میانه توزیع درآمد قرار دارند با نرخ متوسط سالانه ۲.۵ درصد و برای ۱۰ درصد ثروتمندترین اقشار جامعه با افزایش ۲.۶ درصدی بوده است. این نابرابری در زمان بحران مالی جهانی و در اوایل دهه ۲۰۱۰ میلادی بیش‌ترین میزان را داشت، اما پس از سال ۲۰۱۴ میلادی تقریبا ناپدید شد.
پیش از ماه آوریل سال جاری عادات خرج کردن ثروتمندان و فقرا بدان معنا بود که آنان به طور یکسان تحت فشار قرار می‌گرفتند. فقرا بخش بیشتری از درآمد خود را صرف قبوض گرمایشی می‌کنند که در اکتبر گذشته افزایش یافت، اما ثروتمندان بیش‌تر برای بنزین خرج می‌کنند که قیمت آن نیز افزایش یافته است.
با این وجود، به گفته «هایدی کارجلاینن» و «پیتر لِوِل» از اندیشکده موسسه مطالعات مالی در ماه آوریل زمانی که قیمت گاز و برق در بریتانیا به ترتیب طبق سقف قیمت تعیین شده توسط سازمان تنظیم مقررات انرژی کشور با نرخ‌های سالانه ۵۴ و ۹۶ درصد افزایش یافت نوع خرج کردن پول توسط فقرا و ثروتمندان تغییر یافت. این امر فقیرترین یک دهم خانوار‌ها را به شدت تحت تاثیر قرار داد و نرخ تورم آنان را به ۱۰.۹ درصد رساند. در همین حال، برای ده درصد ثروتمندترین افراد جامعه این نرخ ۷.۹ درصد است.
تفاوت می‌تواند حتی بیش‌تر نیز باشد. برآورد‌های رسمی از تورم مبتنی بر این فرض هستند که افراد فقیر و ثروتمند با تغییرات قیمت یکسانی برای محصولاتی که خریداری می‌کنند مواجه می‌شوند. با این وجود، ممکن است در واقعیت این گونه نباشد. برای مثال، برند‌های مقرون به صرفه تمایل دارند قیمتی نزدیک به هزینه های‌شان داشته باشند. با بالا رفتن این هزینه ها، چه به دلیل اختلال در بازار‌های انرژی، برگزیت (خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا)، یا حمله روسیه به اوکراین قیمت خرده فروشی این محصولات می‌تواند سریع‌تر از قیمت برند‌های لاکچری و ممتاز افزایش یابد که حاشیه سود بیشتری دارند.
شواهدی وجود دارند که نشان می‌دهند دست کم در آمریکا این تفاوت‌ها اهمیت دارد. مطالعه‌ای که توسط «گرگ کاپلان» از دانشگاه شیکاگو و «سام شولهوفر وول» از بانک فدرال رزرو شیکاگو انجام شد معیار‌های دقیق هزینه‌های خرده فروشی را در فاصله سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۳ میلادی مورد بررسی قرار داد که حدود ۳۰ درصد از هزینه‌های خانوار را تشکیل می‌دادند. آنان دریافتند که شکاف بین نرخ تورم سالانه فقیرترین و ثروتمندترین افراد تنها ۰.۱ واحد درصد بود که آن را با استفاده از تغییرات متوسط قیمت اندازه گیری کردند، اما شکاف ۰.۶ واحدی پس از محاسبه تفاوت در قیمت‌هایی که مردم واقعا برای کالا‌های مشابه با آن مواجه بودند به دست آمد.