فرارو: علیرضا بیرانوند امروز قرارداد سه ساله‌ای با باشگاه پرسپولیس امضا کرد. یکی از اعضای تیم طلایی چند سال پیش پرسپولیس که دو سال پیش تصمیم به ترک این تیم گرفت حالا بار دیگر به این تیم بازگشته است. اما بیرانوند در این رفت و برگشت چه چیزی به دست آورد؟
به گزارش فرارو، وقتی تیم ملی ایران در مسیر جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه بود کمتر کسی شک داشت که پیراهن شماره یک تیم ملی برازنده کسی جز علیرضا بیرانوند است. اما آیا حالا و در آستانه جام جهانی ۲۰۲۲ هم اوضاع چنین است؟
واقعیت این است که چنین نیست و نمی‌دانیم چند ماه بعد چه کسی قرار است سنگربان شماره یک تیم ملی ایران باشد. یکی از دلایل این رخداد بی شک تصمیم بیرانوند برای ترک پرسپولیس و ماجراجویی در اروپا بود. تصمیمی که از ابتدا هم مشخص بود با درصد بالایی از ریسک همراه است و نهایتا هم چنین شد.
دروازه‌بان بهترین تیم ایران راهی نیمکت ذخیره‌های تیمی ناشناس در لیگ بلژیک شد و بعد از اینکه حتی در تیمی پایین جدولی در بلژیک نتوانست موفقیتی کسب کند به صورت قرضی راهی لیگ پرتغال شد. نهایت ماجرا هم چنین شد که علیرضا بیرانوند فهمید جایی در اروپا ندارد و برای همین به پرسپولیس بازگشت. در این میان هم تیم سابقش در نبود او تضعیف شد و هم شانس بازی در جام جهانی را از دست داد.
البته به تصمیم بیرانوند نمی‌توان ایرادی وارد کرد و هر بازیکنی حق دارد برای آینده حرفه‌ای‌اش تصمیم بگیرد و ریسک کند، ولی گاهی برخی متغیر‌ها می‌تواند میزان ریسک شما را کاهش دهد. برای نمونه کاملا مشخص است که بازیکنان ایرانی اگر در سنین پایین به لیگ‌های اروپایی نروند چندان امکان موفقیت در این لیگ‌ها را ندارند. برای همین اگر بازیکنی بعد از ۲۵ سالگی به این لیگ‌ها برود باید بپذیرد که در فضای حرفه‌ای فوتبال اروپا چندان جذب نشود. همچنین تا کنون سابقه نداشته که یک دروازه بان لژیونر ایرانی در تیم‌های اروپایی بازی کند. بیرانوند این ریسک را به جان پذیرفت و حالا باید هزینه‌اش را با، اما و اگر در مسیر جام جهانی بپردازد. او دیگر به اندازه چهار سال پیش که در پرسپولیس همیشه بازی می‌کرد آماده نیست و رقبای گردن‌کلفتی هم برای پیراهن شماره یک دارد.