صدای شلیک گلوله و صدای انفجار در کابل، پایتخت افغانستان همیشه باعث وحشت می‌شود. اما در یک گیم‌نت در کابل، این صدا‌ها از بلندگوی کوچک تلفن همراهی می‌آیند که مرد جوانی آن را در دست گرفته و خمیده غرق در بازی ویدیویی پابجی است.
به گزارش فرارو، عبدالموساویر رئوفی جوان ۲۳ ساله، پس از آنکه نگاهش را از صفحه گوشی بر می‌دارد، جایی که آواتارش با دیگر بازیکنان در حال دوئل است، می‌گوید: ما در این کشور زندگی نمی‌کنیم و فقط زنده هستیم. هیچ اعتباری به لحظه لحظه ما نیست. این تنها چیزی است که با آن می‌توانیم خوش بگذرانیم و با دوستانمان وقت بیشتری را سپری کنیم.
جوانان افغان معتقدند پابجی مجالی برای آسودگی از آشفتگی دوران گذار و سخت گیری‌های رژیم طالبان است.
طالبان که ۲۰ سال گذشته را صرف حمله‌های خونین کرده‌اند در تلاشند تا دسترسی به پابجی را قطع کنند، چون آن را نوعی تهاجم فرهنگی فاسد می‌دانند.
در پایتخت، چند سالن بازی و بولینگ فعال هستند و برخی از باشگاه‌های ورزشی همچنان به فعالیت خود ادامه می‌دهند. اما موسیقی در کنار برخی سریال‌های تلویزیونی یا خارجی ممنوع شده است.
بسیاری از ساکنان کابل از حضور جنگجویان طالبان در خیابان‌ها احساس خطر می‌کنند و ترجیح می‌دهند به جای وقت گذراندن و تفریح در شهر، در خانه بمانند.
رئوفی پیش از این فوتبالیست بود، اما بیشتر هم تیمی هایش روز‌های پایانی حکومت قبلی از کشور گریختند. او می‌گوید: لذت‌هایی که قبلا داشتیم، خندیدن با دوستان و... همه چیز تمام شد. اما بازی پابجی به او اجازه می‌دهد تا با دوستان خود و بازیکنان خارجی به صورت آنلاین ارتباط برقرار کند.
عبدل موجیب، دانشجوی سابق ۲۰ ساله نیز از بحران اقتصادی که با بازگشت طالبان همراه بود، به این بازی ویدیویی پناه آورده است.
موجیب می‌گوید: تغییرات بسیاری به وجود آمده است. ما در حکومت قبلی بیشتر وقتمان را صرف کار و درس خود می‌کردیم، اما فعلا درس‌هایمان تعطیل شده و اکثر وقت‌ها کار نیست و ما خود را این‌گونه سرگرم می‌کنیم.
بر اساس آمار سایت تخصصی دیتا ریپورتال، تخمین زده می‌شود که تنها ۹.۲ میلیون نفر از جمعیت ۴۰.۲ میلیون نفری افغانستان به اینترنت دسترسی دارند.
طالبان در ماه آوریل دستور ممنوعیت پابجی و تیک تاک را صادر کردند و آن‌ها را متهم کردند که نسل جوان را به بیراهه می‌کشاند.
شهیره غفوری، ۱۹ ساله، که مانند برادر و خواهرش پابجی را بازی می‌کند، می‌گوید: این برخورد غیرمنطقی است. بهتر است به جای بیهوده پرسه زدن جوانان در خیابان، جایی برای مشغول کردنشان داشته باشیم.
با توجه به اینکه طالبان به طور فزاینده‌ای زنان را به حوزه خانگی محدود می‌کند، غفوری می‌گوید: پابجی بهترین راهی است که خود را مشغول کنیم و از افسردگی خانه که ما را تنبل می‌کند در امان بمانیم. غفوری امیدوار است که ارتباط با دنیای مدرن باعث شود طالبان راه خود را تغییر دهند. اما، اعتراف می‌کند که این ممکن است فقط یک آرزو باشد.