یک روانشناس گفت: علیرغم اینکه قاعده کلی و خاصی را نمی‌توان برای رفت و آمد با خانواده همسر و سکونت در نزدیکی منزل خانواده‌ها تعیین کرد، اما ترجیح بر آن است که زوجین مستقل باشند و اگر منزل آن‌ها در نزدیکی محل سکونت خانواده همسر است، بتوانند با تعیین حد و مرز، تعادل را در رابطه خود با خانواده همسر برقرار کنند تا شاهد دخالت‌های بی‌جا در زندگی مشترک نباشند.
دکتر مژگان احمدپور پور در گفتگو با ایسنا، با تاکید بر لزوم حفظ حد و مرز در روابط زوجین با خانواده‌ها، درباره اینکه آیا در ابتدای زندگی مشترک سکونت عروس و داماد در نزدیکی منزل خانواده همسر اشتباه است؟ افزود: نمی‌توان قاعده کلی برای رفت و آمد با خانواده همسر تعیین کرد، اما باید برای این رفتار‌ها حد و مرزی داشت و زوجین باید پیش از ازدواج درباره این حد و مرز‌ها با یکدیگر صحبت کرده و در این راستا با هم به تفاهم برسند. زوجین باید در خصوص میزان رفت و آمدها، نحوه تعامل و... خود با خانواده همسر یک چارچوب کلی را تعیین کنند تا این رفت و آمدها کنترل شده باشد.
این روانشناس با بیان اینکه ترجیح بر زندگی مستقل زوجین جوان است، ادامه داد: زوجین باید والدین را به عنوان حامی در کنار خود حفظ کرده، اما در عین حال استقلال خود را نیز داشته باشند. در این میان آنچه حائز اهمیت است آن است که اگر منزل آن‌ها در نزدیکی محل سکونت خانواده همسر است و یا در یک ساختمان با خانواده همسر زندگی می‌کنند، باید رفت و آمدهایشان با والدین همسر را مدیریت کرده و بدون هماهنگی و یا بیش از حد با خانواده همسر رفت و آمد نداشته باشند چراکه این امر می‌تواند منجر به دخالت‌های بی‌جا در زندگی مشترک شود.
این مدرس دانشگاه همچنین در پاسخ به این سوال که اگر اختلافی میان خانواده همسر با عروس و داماد ایجاد شد، آیا عروس و داماد باید مستقیما دلخوری خود از والدین همسر را با آن‌ها مطرح کنند و یا این دلخوری را همسر باید به خانواده خود منتقل کند؟، توضیح داد: هر کدام از زوجین مسئول خانواده خودش است و اگر مساله‌ای میان زن یا شوهر با خانواده همسر پیش آمد، این همسر است که باید مشکل پیش آمده را در کمال احترام و بدون رودربایستی با خانواده خود مطرح کند چراکه انتقال مستقیم گلایه‌ها از عروس و داماد به خانواده همسر می‌تواند دلخوری‌ها را بیشتر کند.
به گفته احمدپور، زوجین باید در مسائل مختلف از والدین خود راهنمایی بگیرند و این به آن معنا نیست که مسائل زندگی مشترک را مستقیما با آن‌ها در میان بگذارند.
وی معتقد است که در این راستا نمی‌توان باید‌ها و نباید‌های زیادی را برای همسر تعیین کرد، اما با درک درست نسبت به رفتار و خلق خانواده همسر و در عین حال درک تفاوت‌های خانواده همسر با خانواده خود می‌توان با آن‌ها راحت‌تر برخورد و حد و مرز‌های لازم را مشخص کرد.
این مدرس دانشگاه با اشاره به اینکه زوجین جوان در ابتدای زندگی مشترک بسیار تمایل دارند که مستقل بوده و بدون دخالت خانواده‌ها زندگی کنند، ادامه داد: در ابتدای زندگی اغلب زوجین تمایل دارند مستقل باشند و شاید علت آن این است که آزادی عمل زوجین جوان در حضور والدین محدود می‌شود و از این رو است که همواره توصیه می‌کنیم زوجین حد و مرز روابط با خانواده همسر را در همان ابتدای زندگی مشترک تعیین کنند.
به گفته این روانشناس، زوجین نباید زندگی مشترک خود را به خاطر دخالت‌های بیش از اندازه والدین همسر در معذوریت قرار دهند و اگر از رفتار و یا دخالت‌های خانواده همسر آزرده هستند باید در عین حفظ احترام این موارد را با بیان دلایل منطقی به همسر مطرح کنند.
احمدپور با تاکید بر اهمیت "درک" متقابل زوجین از یکدیگر، خاطر نشان کرد: زن و شوهر اگر می‌دانند همسرشان به رفت‌وآمد‌های زیادی با خانواده همسر تمایلی ندارد، باید او را درک کرده و برای این مساله در منزل تنش ایجاد نکنند چراکه اگر این رفت و آمدها با میل و رغبت انجام نشود تنها احساسات طرف مقابل را تحریک خواهد کرد.
این روانشناس در پایان سخنان خود با تاکید بر اینکه نحوه رفتار زوجین با خانواده همسر به عوامل زیادی بستگی دارد، یادآور شد: نباید فراموش کرد که خانواده‌ها پشتیبان زوجین و بهترین دلسوز برای آن‌ها هستند، اما به طور قطع باید حد و مرز‌های رابطه با آن‌ها را رعایت کرد چراکه رابطه اجباری با خانواده همسر پیامد‌های زیادی نظیر امکان ایجاد خصومت و بد بینی به همراه خواهد داشت.