فرارو- روز چهارشنبه مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده یک مورد ابتلا به آبله میمون را در مردی که اخیرا از ماساچوست به کانادا سفر کرده بود مورد تایید قرار داد.
به گزارش فرارو به نقل از ووکس، این اولین باری نیست که ایالات متحده موردی از آبله میمون را مشاهده می‌کند ویروسی مرتبط با آبله که علائمی شبیه آنفولانزا و ضایعه پوستی ایجاد می‌کند و گاهی اوقات می‌تواند کشنده باشد. گاهی اوقات مقام‌های بهداشت عمومی موارد منفرد را در افرادی که اخیرا از غرب یا مرکز آفریقا بازگشته اند شناسایی کرده اند نقاطی که آن بیماری در آنجا شایع‌تر است.
آن چه که درباره مورد اخیر در ماساچوست متفاوت و نگران کننده به نظر می‌رسد آن است که مواردی از ابتلا به عفونت‌های آبله میمون در کشور‌های دیگر نیز دیده شده اند در حالی که شیوع این ویروس پیش‌تر در آن کشور‌ها نیز نادر بوده است.
از اوایل ماه مه به این سو، آژانس امنیت بهداشتی بریتانیا در مجموع ۹ مورد عفونت به آبله میمون را شناسایی کرده است و پرتغال و اسپانیا به ترتیب ۱۴ و ۲۳ مورد مشکوک را گزارش کرده اند. با توجه به موارد قابل توجه ابتلا به آبله میمون در کشور‌های مختلف پرسش فوری مقام‌های بهداشت عمومی این است که آیا این موارد به یکدیگر مرتبط هستند یا خیر و آیا آبله میمون در حال گسترش است یا خیر.
"آگام رائو" متخصص بیماری‌های عفونی و متخصص ویروس آبله در مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری امریکا می‌گوید: "به دنبال نگرانی جهانی مقام‌های بهداشت عمومی در تلاش هستند تا متوجه شوند که این موارد ابتلا چگونه به یکدیگر مرتبط هستند و علل آن چیست".
تنها چند هفته پس از شیوع این بیماری هنوز بسیار زود است که بگوییم دقیقا چه اتفاقی رخ می‌دهد و این که آیا این شیوع ظرفیت بالقوه تبدیل شدن به اپیدمی را دارد یا خیر.
رائو می‌گوید: "در حال حاضر عموم مردم نیازی به نگرانی خاصی ندارند". او افزوده است: "خطر هنوز بسیار نادر است".
با گذشت دو سال از یک بیماری همه گیر جهانی (کرونا) ممکن است برخی از مردم بخواهند پس از شنیدن خبر شیوع یک پاتوژن دیگر مهار نشده و بدون کنترل خود را مستقیما به سوی خورشید پرتاب کنند و از شر سیاره زمین راحت شوند!
با این وجود، در مورد آبله میمون جهان با وضعیت بسیار متفاوتی نسبت به روز‌های اولیه همه گیری کووید-۱۹ مواجه است. آبله میمون بر خلاف SARS-CoV-۲ تا حدودی برای ما شناخته شده است. ما ابزار‌های بیشتری برای پیشگیری و درمان آن در اختیار داریم بسیار بیشتر از آن چه برای کووید-۱۹ در ابتدای شیوع آن در اختیار داشتیم.
هم چنین، کارکنان بخش بهداشت عمومی و هم عموم مردم اقدامات زیادی برای جلوگیری از گسترش عفونت‌ها انجام داده اند. با این وجود، مسیر شیوع فعلی آبله میمون هنوز نامشخص است و کارشناسان بهداشت عمومی نسبت به این موضوع هوشیار هستند.
ویروس آبله میمون به طور معمول در میان حیوانات وحشی در آفریقای مرکزی و غربی پخش می‌شود و معمولا هنگام غذا خوردن یا تماس نزدیک با حیوانات آلوده به افراد سرایت می‌کند.
این ویروس برای اولین بار در دهه ۱۹۵۰ میلادی در میان حیوانات تحقیقاتی در مرکز پیشگیری و درمان بیماری امریکا شناسایی شد (به این ترتیب برای آن نام "آبله میمون" انتخاب شد) و برای مدت طولانی پس از آن، عفونت‌های انسانی حتی در کشور‌هایی که تعداد زیادی از حیوانات آلوده هستند پراکنده بود.
این موضوع تا حدی بدان خاطر است که آبله میمون با ویروس آبله مرتبط است و ایمنی در مقابل آبله در برابر آبله میمون نیز مصونیت ایجاد می‌کند. با این وجود، از سال ۱۹۸۰ میلادی آبله در انسان ریشه کن شد و واکسیناسیون علیه آن به ندرت رشد کرد و از آن زمان موارد انسانی آبله میمون رو به افزایش بود. بر اساس داده‌های مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری امریکا در نیجریه از سال ۲۰۱۷ میلادی به این سو موارد بیش تری از ابتلا به آبله میمون (۴۵۰ مورد) در میان انسانها مشاهده شده است.
عفونت با ویروس آبله میمون معمولا باعث بیماری شبیه آنفولانزا همراه با تب، سردرد، درد‌های عضلانی، تورم غدد لنفاوی و ضایعات پوستی می‌شود. اگرچه آبله میمون به آبله مرغان مربوط نمی‌شود، اما ضایعات بارز آبله میمون بسیار شبیه آن بیماری است و به صورت لکه‌های قرمز روی دهان و صورت شروع می‌شود و سپس به بازو‌ها و پا‌ها گسترش می‌یابد. طی چهار تا پنج روز، لکه‌ها به تاول‌های کوچک پر از مایع تبدیل می‌شوند که اغلب بر اثر لمس حساس هستند در نهایت به شکل دونات در می‌آیند و تا دو هفته شروع به پوسته شدن می‌کنند.
"آن ریموین" اپیدمیولوژیست بیماری‌های عفونی در دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس با تخصص در آبله میمون و سایر بیماری‌های نوظهور می‌گوید:"این بیماری به اندازه چیزی مانند آبله، سرخک و قطعا به اندازه کووید قابلیت انتقال ندارد".
انتقال می‌تواند از طریق تماس نزدیک با مایعات بدن فرد آلوده، زخم‌ها یا وسایلی که در تماس با مایعات یا زخم‌ها بوده اند (مانند ملحفه) رخ دهد. ویروس هم چنین می‌تواند از طریق قطرات تنفسی یا ذرات معلق در هوا پخش شود. اما بر خلاف کووید-۱۹ که در آن افراد آلوده می‌توانند پیش از آشکار شدن علائم بیماری آن را انتقال دهند آبله میمون پیش از بروز علائم مسری انتقال نمی‌یابد.
دو سویه غالب آبله میمون وجود دارد: سویه "غرب آفریقا" و سویه "حوضه کنگو". از بین آن دو، سویه حوضه کنگو از لحاظ تاریخی به راحتی از فردی به فرد دیگر گسترش یافته و باعث مرگ و میر بیشتر شده است. شیوع فعلی سویه غرب آفریقا را شامل می‌شود.
ریموین گفت که این عفونت معمولا منجر به مرگ و میر در کشور‌های با تجهیزات و پیشرفت درمانی بالا مانند ایالات متحده نمی‌شود، زیرا افرادی که در آنجا زندگی می‌کنند معمولا دسترسی بهتری به مراقبت‌های حمایتی دارند که اکثر عفونت‌های آبله میمون را برطرف می‌کند.
در سال ۲۰۰۳ میلادی حداقل ۵۳ نفر در غرب میانه ایالات متحده به این عفونت از طریق سگ‌های دشتی که در نزدیکی جوندگان وارداتی از کشور غنا قرار گرفته بودند آلوده شدند. با این وجود، هیچ یک از افراد مبتلا فوت نکردند.
چندین روش درمانی تایید شده برای درمان آبله می‌توانند در صورت لزوم به طور بالقوه برای درمان عفونت آبله میمون مورد استفاده قرار گیرند. با این وجود، اکثر موارد ابتلا به آبله میمون نسبتا خفیف هستند. مشخص نیست که آیا هیچ یک از بیماران مبتلا در حال حاضر به هر یک از این دارو‌ها نیاز داشته و دارو‌ها را دریافت کرده اند یا خیر.
آخرین موارد آبله میمون از چند جهت متفاوت از موارد پیشین است. برای آغاز سویه فعلی شامل بسیاری از عفونت‌ها است که به طور همزمان فراتر از کشور‌های آفریقایی که در آن بیماری در حیوانات وحشی در گردش است رخ می‌دهد. رائو می‌گوید: "ما هرگز موقعیتی نداشتیم که این تعداد موارد ابتلا در خارج از کشور‌های آفریقایی به طور همزمان رخ داده باشند".
مورد غیر معمول درباره موارد اخیر ابتلا به آبله میمون آن است که بسیاری از این موارد تاکنون در میان مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند رخ داده است. در بسیاری از موارد لکه‌های جوش مانند در ناحیه تناسلی ظاهر شده اند که پیش از این یک ناحیه غیر معمول برای شروع ضایعات ناشی از آبله میمون محسوب می‌شد.
پس از آن که پزشکان اولین موارد را در میان مردانی که به کلینیک‌های سلامت جنسی به دلیل مشاهده موارد ضایعات غیرعادی مراجعه می‌کردند مشاهده نمودند مقام‌های بهداشتی از کلینیک‌های بهداشت جنسی خواستند تا مراقب موارد ابتلا به آبله میمون باشند.
این بدان معنا نیست که آبله میمون تنها در میان مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند شیوع پیدا می‌کند و برخی از موارد عفونت در افراد دیگر نیز مشاهده شده اند.
علاوه بر تلاش برای درک علت شیوع کنونی و راه‌های انتقال آن مقام‌های بهداشت عمومی در تلاش هستند تا ویروس‌های جدا شده از بیماران را توالی بندی کنند تا بهتر احتمال تغییر و یا انتقال بیشتر آن را درک کنند.
رائو می‌گوید با این وجود، در حال حاضر هیچ دلیلی وجود ندارد که گمان کنیم این ویروس دچار جهش معنی داری شده است. در حال حاضر، عموم مردم نیازی به نگرانی خاصی در مورد خطراتی که ممکن است ویروس‌های آبله میمون برای خود و اطرافیان اش ایجاد کند ندارند.
ریموین می‌گوید: "آبله میمون به راحتی از فردی به فرد دیگر سرایت نمی‌کند و خطر آن برای عموم مردم اندک است"؛ و با توجه به اینکه ارائه دهندگان خدمات بهداشتی اکنون در آماده باش برای مقابله با عفونت هستند احتمال بیش تری وجود دارد که موارد ابتلا به سرعت در میان افرادی که آلوده می‌شوند مورد شناسایی قرار گیرند و به سرعت مهار شده و زنجیره‌های انتقال متوقف شود. حتی رسیدگی به یک شیوع بزرگ آبله میمون بسیار ساده‌تر از همه گیری کووید-۱۹ خواهد بود. برای مثال، این واقعیت که ویروس پیش از آن که علائمی از خود نشان دهد مسری قلمداد نمی‌شود می‌تواند انتشار ناآگاهانه آن را برای افراد دشوارتر کند.
علاوه بر درمان ها، ما در حال حاضر واکسن‌هایی عالی برای محافظت از افرادی که در معرض بالاترین خطر عفونت هستند در اختیار داریم. مقام‌های بهداشت عمومی در بریتانیا در حال حاضر در حال واکسینه کردن موارد تماس‌های نزدیک برای جلوگیری از گسترش بیشتر عفونت هستند.
این یک بیماری جدید نیست بنابراین، اگر آبله میمون به همه گیری‌ای بسیار بزرگتر از حال حاضر منتهی شود مقام‌های حوزه بهداشت عمومی به ابزار‌هایی برای مدیریت آن مجهز هستند. در واقع، در نتیجه همه گیری کووید-۱۹ بخش بهداشت عمومی در جایگاه نسبتا قوی‌ای برای مدیریت بیماری‌های همه گیر قرار دارد.
"جی وارما" پزشک و اپیدمیولوژیست مستقر در شهر نیویورک می‌گوید: "من فکر می‌کنم ما در موقعیت خوبی برای پاسخ به آبله میمون قرار داریم، زیرا اکثر بخش‌های بهداشت دارای کارکنان، شبکه‌های آزمایشگاهی و بودجه برای مقابله با کووید هستند که می‌توانند برای واکنش اضطراری مورد استفاده قرار گیرند".
او که اخیرا مشاور ارشد مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آفریقا بود می‌افزاید: "ریسک واقعی زمانی خواهد بود که این بودجه در چند سال آینده به اتمام برسد".
یکی هم نیست بگه آخه حیوانِ عوضی برو گم شو تو جنگل زندگی کن و هر چقدر هم میخوای به امثالِ خودت بلول تا جونت در بیاد، این حیوونا رو چرا میارید توی شهر و همه جا رو به لوث وجود خودتون و اونا آلوده میکنید؟؟؟؟!!!
خدا نسلتون رو مثل نسل اجدادتون (دایناسورها) منقرض کنه تا دنیا یه نفسی بکشه از دست شما آدمهایِ حیوان نمایِ حیوان باز.
البته شاید هم دلیل اصلی حیوان بازی این دسته از آدمها اینه که چون حرف آدمهای دیگه رو نمیفهمن و فقط زبان حیوانات سرشون میشه، مدام دوست دارن با حیوونا وقتشون رو بگذرونن!!! واللهُ اعلم...